Demi Moore was altijd al een feministisch icoon

Coralie Fargeats The Substance is niet alleen een ranzige en geprezen bodyhorrorfilm, maar ook een satire over de misogynie van Hollywood en de jonge lichamen die er aanbeden worden. De film betekent bovendien de comeback van Demi Moore, die al een carrière lang de norm uitdaagt.

1991: de zwangerschapsshoot

Demi Moore is zeven maanden zwanger van haar tweede dochter met Bruce Willis wanneer ze naakt poseert voor de cover van Vanity Fair. Het zwart-witbeeld ontketent een mediastorm. Handelaren halen het magazine uit de rekken, reactionairen noemen het pornografie. ‘Waarom moeten zwangere vrouwen hun lichaam verbergen?’ blikte ze vorige maand terug in Vanity Fair. De culturele impact van die naakte zwangerschapsshoot valt niet te ontkennen. Cindy Crawford deed het. Beyoncé deed het. Moore maakte van het zwangere lijf een statement.

1996: Gimme Moore

Er wrong iets bij Moore toen ze de loonfiches van haar echtgenoot Willis zag, die met Die Hard 1, 2 en 3 opeenvolgend 5 miljoen, 7,5 miljoen en 15 miljoen dollar mocht innen. ‘Ik doe toch hetzelfde werk?’ dacht ze. Toen ze gecast werd voor Striptease ijverde ze voor een salaris van 12,5 miljoen dollar. Met succes. Alleen ging ze voortaan als Gimme Moore door het leven. Mocht u het zich afvragen: vandaag zouden actrices volgens de laatste cijfers nog steeds 25 procent minder verdienen dan acteurs. Dankzij pioniers als Moore kunnen ze er nu ten minste over spreken.

1997: G. I. Jane

In 2022 vergeleek Chris Rock Jada Pinkett Smith met G. I. Jane (wat hij bekocht met een rake klap van Will Smith). Dertig jaar eerder was Moores metamorfose tot een kaalgeschoren militair in Ridley Scotts actieprent ook reden tot spot. Tijdens de perstour gingen de interviews niet over de harde trainingen die Moore had doorstaan, maar over haar afgeschoren haar, dat David Letterman vergeleek met ‘dat van een jongen van zijn middelbare school’. Enkele maanden later ontving ze een razzie. Moore weigert sindsdien om haar haar te knippen voor een rol. Niet onterecht.

2024: The Substance

In 2019 schreef Moore haar frustraties van zich af in haar memoires Inside Out. Niet alleen over haar huwelijk met Bruce Willis en Ashton Kutcher (die haar beiden bedrogen), maar ook over Hollywoods obsessie met haar uiterlijk. Vanaf de jaren tachtig, toen haar carrière een vogelvlucht nam, becommentarieerden executives haar gewicht. In de jaren 2000 schreven tabloids over alle mogelijke operaties die ze onderging, waaronder een ‘knielift’ (haar knieën vertoonden blijkbaar te weinig rimpels). Jarenlang deed ze alles, van excessief sporten tot zichzelf uithongeren, om het ideaalbeeld te bereiken. Die fixatie fascineerde Fargeat. ‘De film gaat over hoe gewelddadig we kunnen zijn tegen onszelf’, zei Moore in The Guardian. ‘Ik wist dat The Substance me niet van mijn meest glamoureuze kant zou tonen. Dat was bevrijdend.’