Dankzij ‘Past Lives’ zijn de eerste gebroken harten van Film Fest Gent 2023 nu al een feit

Tijdens Film Fest Gent moet u bij Past Lives zijn voor melancholische mijmeringen over de keuzes die je gemaakt hebt in het leven – en vooral keuzes die je niet gemaakt hebt.

Je zit ’s nachts in een bar. Aan de overkant van de ruimte spot je een opmerkelijk drietal. Een Aziatische man, een Aziatische vrouw en een witte man zitten samen aan de toog, en je vindt het moeilijk om de relatie tussen de drie te bepalen. De Aziatische man en vrouw praten constant met elkaar, dus wellicht zijn zij een koppel? Maar waarom zit de witte man er dan überhaupt bij? Het is al laat, dus hij moet een goede reden hebben om met de anderen op te trekken. Misschien zijn hij en de Aziatische vrouw dan toch een koppel waar het niet zo heel goed tussen botert? Of misschien zijn het gewoon drie collega’s die op stap zijn?

Bovenstaande tafereel is de openingsscène van Past Lives, de geprezen debuutfilm van Celine Song. Alleen gaat de film niet alleen over de relaties tussen de drie personages, maar vooral over de relaties die hadden kúnnen zijn en die wegens omstandigheden nooit tot bloei konden komen. Misschien wel de ergste pijn van allemaal: niet die die wordt veroorzaakt door dingen die gebeurd zijn, maar door de eeuwige twijfel over dingen die niet gebeurd zijn.

Na die openingsscène wordt er vierentwintig jaar teruggespoeld. Hae Sung en Na Young zijn twee Koreaanse tieners die duidelijk een oogje op elkaar hebben, maar hun romance is ten dode opgeschreven. De ouders van Na Young hebben immers beslist om naar Canada te emigreren. Daarna maakt Past Lives twee tijdssprongen, telkens van twaalf jaar. De eerste keer is Na Young, die nu Nora heet, erin geslaagd om Hae Sung opnieuw te vinden via sociale media. De twee raken opnieuw aan de praat en hun gevoelens flakkeren weer op, maar Nora beslist de stekker eruit te trekken omdat hun langeafstandrelatie nooit volmaakt zal voelen. Na de tweede tijdssprong beslist Hae Sung echter om op vakantie naar New York te trekken en Nora daar op te zoeken. Zijn de oud-geliefden na ruim twee decennia echter niet te ver uit elkaar gegroeid? Hae Sung is een Oerkoreaanse man, terwijl Nora een perfect geïntegreerde Amerikaanse is. En dan is er uiteraard nog Richard, de man waar Nora ondertussen zeven jaar mee getrouwd is.

Regelmatig doet Past LIves denken aan een modernisering van het werk van Wong Kar-Wai. Er zijn de atmosferische beelden van de grootstad, waarin een mens in de massa zich toch ongelooflijk eenzaam kan voelen. Maar belangrijker dan dat is dat de film barst van het verlangen, van personages die naar elkaar smachten, zelfs als ze weten dat er nooit een langdurige relatie uit de gevoelens voort kan vloeien. Zeker wanneer de drie hoofdpersonages samen uitgaan, wordt de emotionele dynamiek tussen het drietal erg complex en pijnlijk. Meermaals steeg er ongemakkelijk gegniffel uit de cinemazaal op, als reactie op de harten die voor onze ogen gebroken werden.

Past Lives is een film die vooral bestaat uit melancholische mijmeringen. Gesprekken over het leven en de keuzes die je gemaakt hebt en die ervoor gezorgd hebben dat je staat waar je staat in het leven. Maar vooral ook over keuzes die je niet gemaakt hebt, of niet hebt kunnen maken, en hoe anders de wereld er in andere omstandigheden uit had kunnen. Toch is de film niet deprimerend. Eerder bitterzoet. Want er schuilt ook schoonheid in het aanvaarden van je leven zoals het er nu uit ziet. En wat als dit leven ook maar een van je vele levens is dat voorafgaat aan een volgend leven waarin je relatie met je oude liefde anders verloopt?