Bevers, B-films en Black Sabbath: vijf tips voor Offscreen Festival

In Brussel liggen de cultfilms weer drie weken lang voor het rapen.

Ga Ga Glory to the Heroes

Offscreen schenkt dit jaar bijzondere aandacht aan Piotr Szulkin, de Poolse scifi-regisseur die carrière maakte met dystopische politieke parabels. Een daarvan is het even kritische als amusante Ga Ga Glory to the Heroes, over een crimineel die met open armen ontvangen wordt op de planeet die hij wil koloniseren. Tot de mensachtige aliens hem hotdogs van vingers serveren en hem dreigen te spiesen.

Hundreds of Beavers

Haalde afgelopen herfst nog onze top tien van Film Fest Gent: Mike Chesliks absurde zwart-wit slapstickfilm die net zo schatplichtig is aan Buster Keaton als aan Looney Tunes. Twee uur aan een stuk jaagt een gefrustreerde ciderbrouwer met kapotte vaten mensen in beverkostuum de dood in, door middel van alsmaar creatiever wordende valstrikken. Een soort John Wick, maar dan véél geiniger en met knaagdieren.

Language of Love

Offscreen toont dit jaar veel Scandinavische sexploitatiefilms uit de jaren zestig, maar Language of Love moet de vreemdste zijn. In een niet zo leerrijke, maar wel grappige les seksuele opvoeding doen Zweedse wetenschappers het liefdesspel uit de doeken. Beeldmateriaal incluis, zoals wel erg intieme close-ups en een splitscreen van een koppel dat seks heeft op Ravels Bolero. Dat Cliff Richard destijds demonstreerde tegen de film, draagt enkel bij tot de fun.

Typhoon Club

Shinji Somais coming-of-agefilm valt het best te beschrijven als de Japanse The Breakfast Club met een vleugje Lord of the Flies. Een groep tieners is op zichzelf aangewezen wanneer een vijf dagen durende orkaan hen opsluit op school. Het resultaat is een esthetisch portret van cynische jongeren op de grens van volwassenheid die voortdurend schipperen tussen euforie en allesomvattend nihilisme.

The Invisible Fight

Er zijn veel manieren om een satire te maken over Sovjet-Rusland, maar een Estse actiekomedie die een brug slaat tussen kung fu, religie en Black Sabbath hadden we nog niet gezien. In Rainer Sarnets geestige kitschfilm, die in de hoofdcompetitie zat van het filmfestival van Locarno, trekt een klungelige officier op spirituele queeste naar een orthodox klooster waar hij niet alleen leert rocken, maar ook KGB-leden leert neerhalen met een welgemikte backflip kick.