Van Image, over Black en Patser, tot Bad Boys 4 en klussen voor de Marvel-fabriek. Aan culot, goesting en ambitie heeft het Adil en Bilall sowieso nooit ontbroken, en met Rebel gaat het onverzettelijke, Belgische regieduo op dat elan verder. Op alle denkbare niveaus, en aan hun gekende rotvaart bovendien.
Hun portret van een jonge, wereldse moslim uit Molenbeek die, na een drugdelict, naar Syrië trekt om daar de troepen van Assad te bestrijden maar wordt ingelijfd door de jihadi’s van IS, is namelijk zowel een oorlogsthriller, een familiedrama, een romantisch avontuur, als een – schrik niet – hippe, hedendaagse musical tegelijk. Het verhaal is simpel, direct, onthoudt zich van sociologische commentaar, op het apologetische af, en toont hoe Kamal, wouldberapper, tweederangsdealer en grote held van zijn jongere broer Nassim, naar Syrië trekt uit idealisme en escapisme, maar daar wordt ingelijfd door IS.
Het is het startschot voor een helletocht voor alle betrokkenen, voor Kamals alleenstaande moeder, voor Nassim die op school wordt gepest als broer van een terrorist, en voor Kamal zelf, die aanvankelijk gewoon wilde meehelpen in een hospitaal en weigert mee te stappen in het gruwelcircus van het kalifaat.
De oorlogsscènes, met vele figuranten en geschoten in dwingende tracking shots, zijn opwindend, episch en spectaculair, zoals dat van Adil & Bilall kon worden verwacht. Alsof ze de spieren willen rollen met Steven Spielberg en Oliver Stone. Het is Hollywoodiaans hyperrealisme dat je het zweet, het stof en het rondspattend bloed doet voelen en ruiken, en ook die paar scenes waarin het rusteloze Rebel plots in muzikale modus schakelt met gezongen en gedanste intermezzi – het lef alleen al! – doen de pols gezwind de hoogte inschieten.
Alleen is het familiedrama dat de verschillende elementen bijeenhoudt een stuk minder overtuigend, wordt het verhaal naar het wrange einde toe wel erg simplistisch en cartoonesk, begint de parallelmontage steeds meer te wringen, en krijg je het gevoel dat de diverse delen mekaar niet opstuwen, wat in principe best had gekund, maar veeleer tegenwerken. In die zin wordt Rebel, ondanks zijn knappe camerawerk, dan ook gefnuikt door zijn eigen lust for life, gulzigheid en onstuimigheid, zoals ook Kamal op drift raakt in zijn naiëve, geradicaliseerde wereldbeeld.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
