Na ‘Suite française’, waarin hij in nazi-uniform Michelle Williams verleidt, raakt Matthias Schoenaerts – deze keer als schaapherder – in de ban van Carey Mulligan in de mooie en stijlvolle remake ‘Far from the madding Crowd’ (van Thomas Vinterberg).
Moeten er nog Britse kostuumdrama’s zijn met idyllische landschappen en noodlottige, romantische verwikkelingen die recht uit een literaire klassieker komen? Wwwellicht wel, en dan kunnen ze maar beter zo mooi, stijlvol en inhoudelijk solide zijn als Thomas Vinterbergs bewerking van de beroemde naturalistische roman van Thomas Hardy.
Matthias Schoenaerts vertrouwt op zijn viriele présence als een van de drie aanbidders van Bathsheba Everdene, een jonge vrouw die victoriaans Engeland wil bewijzen dat ze een grote boerderij kan runnen. Carey Mulligan grijpt de kans om haar speelkunst te etaleren. In plaats van de woeste, modderige levendigheid van Andrea Arnolds Wuthering Heights (2011) krijgen we mooie plaatjes van bucolische taferelen. Maar verkijk je daar niet op. Gepolijst is hier niet synoniem met glad maar met verfijnd.
