En toen ging ‘La Petite Dernière’-regisseur Hafsia Herzi op de thee in de moskee van Parijs

Beeld uit ‘La Petite Dernière’ van Hafsia Herzi

In Queer Palm-winnaar La petite dernière portretteert Hafsia Herzi een jonge moslima die haar geaardheid wil verzoenen met haar geloof. ‘De rector van de Grote Moskee van Parijs was meteen aan boord.’

In een sleutelscène in La petite dernière zoekt de jonge Fatima een imam op. Wat zou hij zeggen tegen een jonge vrouw die zich aangetrokken voelt tot vrouwen maar ook diepgelovig is? Hafsia Herzi, die na Tu mérites un amour (2019) en Bonne mère (2021) al haar derde film in première zag gaan op het filmfestival van Cannes, draaide de scène in de Grote Moskee van Parijs. ‘Ik vind die moskee magnifiek. Zowat iedereen beweerde dat het bestuur van het gebedshuis ons nooit zou verwelkomen. Maar dat weet je toch pas met zekerheid als je het effectief vraagt?’

‘De rector van de Grote Moskee van Parijs was blij dat hij kon bijdragen aan de film.’

Na wat mails heen en weer fixt ze een afspraak met de rector van de moskee. ‘We hebben thee gedronken, taartjes gegeten, gelachen én gepraat over seksualiteit en religie. Op een kwartier tijd was alles in kannen en kruiken. Het onderwerp was voor de moskee geen probleem, integendeel. Ze waren tevreden dat ze konden bijdragen aan het project. We kregen geen zeeën van tijd want de moskee wordt druk gebruikt, maar we hebben er mogen filmen. Zo zie je maar: nooit te rap oordelen.’

 

Van volksbuurt tot rode loper

La petite dernière is de verfilming van de gelijknamige, autobiografische debuutroman van Fatima Daas. De 17-jarige Fatima is het nakomertje in een hecht gezin in de banlieue van Parijs. Ze ontdekt dat ze op andere vrouwen valt. Er gaat een nieuwe wereld voor haar open wanneer ze filosofie gaat studeren in Parijs. Tegelijk is de islam een gekoesterd deel van haar identiteit.

Op het Festival van Cannes werd de film met de Queer Palm bekroond. Revelatie Nadia Melliti werd uitgeroepen tot beste actrice. ‘Het was guerrilla-casting’, zegt Herzi. ‘De casting director stuurde me elke week foto’s van jonge vrouwen die ze op straat of op feestjes tegenkwam. Ik flashte op de foto van Nadia. Ze had totaal geen ambitie om actrice te worden. Ze voetbalt en studeert aan de sportschool. Tijdens de tests viel haar naturel en spelintelligentie me op. Als atlete beschikt ze over de mentale veerkracht om het vol te houden tijdens de opnames. Omdat ze zo goed kan voetballen en ik die sport visueel erg mooi vind, heb ik dat aspect toegevoegd aan het personage.’

‘Nadia Melliti had totaal geen ambitie om actrice te worden.’

Hafsia Herzi weet hoe het voelt om via een filmrol van de ene dag op de andere in een ander leven te belanden. Ze groeide op in de volksbuurten van Marseille. Geld voor de toneelschool was er niet. Maar op jonge leeftijd kaapte ze met haar glansrol in La graine et le mulet (2007) van Gouden Palm-winnaar Abdellatif Kechiche de prijs voor beste debutante weg op het filmfestival van Venetië en op de Césars. Het was het begin van een mooie carrière als actrice. Maar sinds kort regisseert Herzi dus ook.

‘Ik raakte verslingerd aan film toen we op school La trilogie Marseillaise van Marcel Pagnol voorgeschoteld kregen. De goesting om achter de camera plaats te nemen en mijn verhalen te vertellen is er altijd al geweest. Acteren werd mijn beroep, maar ik heb altijd mijn ogen opengehouden op de set. Waarom dat camerastandpunt? Waarom zo’n enscènering? Ik voelde dat ik het nodig had om artistiek te blijven evolueren en niet langer uitsluitend te acteren.’

 

Islam en homoseksualiteit

De tweede film die ze regisseerde, Bonne mère, over een weduwe die de eindjes aan elkaar knoopt met twee jobs als poetsvrouw en huishoudhulp, droeg ze op aan haar moeder – zelf een poetshulp die op haar eentje vier kinderen grootbracht in de cité. ‘De manier waarop Fatima Daas haar familie beschrijft in La petite dernière, raakt me. De overeenkomsten met mijn jeugd zijn groot. Ook mijn ouders waren migranten, ook ons gezin had het niet breed. In beide gevallen is de moeder de pijler van het gezin.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Boek en film eindigen op dezelfde manier: met een non-verbale coming-out. Conflicten worden niet op de spits gedreven. Het gaat om het individu. ‘Fatima ervaart een kloof tussen haar religie en zowel haar seksualiteit als haar wens om haar leven te leiden zoals ze zelf wil. Maar haar geloof maakt deel uit van haar leven én van haar welzijn. Dat zal ze niet opgeven. Zoals ze ook haar moeder, familie en omgeving niet wil teleurstellen. La petite dernière toont de weg die ze aflegt naar om haar seksualiteit te aanvaarden, maar toont vervolgens ook de poging om haar seksualiteit en geloof met elkaar te verzoenen.’  Herzi wikt haar woorden. ‘Ik denk dat Fatima zal leren leven met tegenstrijdigheden. Veel mensen doen dat. Ik zie een jonge vrouw die op zoek is naar zichzelf en daar bij momenten zichtbaar onder lijdt, maar er uiteindelijk zelf wel uit zal geraken. Niemand moet dat in haar plaats bepalen.’

Herzi hoopt dat haar film in alle milieus de dialoog op gang brengt. ‘We zijn allemaal gelijk. Iedereen heeft het recht om te doen wat hij wil en zijn seksualiteit te beleven zoals hij dat wil. We hebben niet het recht om iemand iets op te leggen of te verbieden omdat we hem als anders beschouwen.’

La petite dernière

Te zien tijdens Film Fest Gent op 17.10 om 19u45, 18.10 om 14u30, 19.10 om 14u15 in Kinepolis. Vanaf 22.10 in de bioscoop.

Hafsia Herzi

Geboren in 1987 in Frankrijk. Groeit op in de volksbuurten van Marseille.

Wint een César en de Marcello Mastroianni-prijs voor beste debuut in La graine et le mulet (2007) van Abdellatif Kechiche.

Groeit uit tot een vaste waarde in de Franse film met o.a. rollen in L’ apollonide (2011), La source des femmes (2011) en Le ravissement (2023).

Ziet haar drie zelf geregisseerde films in wereldpremière gaan in Cannes, La petite dernière (2025) wint er de Queer Palm en prijs voor beste actrice.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Expertise