Een ode aan de loner in zeven films

‘I only go out to get me a fresh appetite for being alone’, zei Lord Byron ooit. Zeven 21-eeuwse lonerportretten die u allemaal zult willen bekijken. Alleen.

Persepolis (2007)

In 2001 gaf Marjane Satrapi ons met haar autobiografische stripreeks Persepolis – verfilmd in 2007 – een fascinerende inkijk in haar leefwereld als Iraanse jongere. Ze zag zich genoodzaakt haar geboorteland te verlaten nadat de Iraanse Revolutie uitbrak en kreeg het hard te verduren in het voor haar vreemde Europa, dat een bakermat voor onbegrip en heimwee bleek te zijn. De eenzaamheid die het hoofdpersonage omgeeft, mag dan wel prangend zijn maar we krijgen te maken met een loner die altijd voor haar dromen en idealen blijft strijden.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

I, Olga Hepnarová (2016)

Zonder twijfel de meest badass loner waarmee u in deze lijst te maken krijgt. In I, Olga Hepnarová, gebaseerd op het leven van een Tsjecho-Slowaakse massamoordenaar die de laatste geëxecuteerde vrouw van haar land werd, leeft het hoofdpersonage liever in isolatie dan dat ze voortdurend op onbegrip van haar medemensen moet blijven stoten.

In een interview ter gelegenheid van het Film Fest Gent gaven de regisseurs aan dat de film ‘niet over vragen maar over antwoorden gaat’, om zo een volwaardige inkijk te bieden in het leven van deze ‘verlichte psycho’.

Submarine (2010)

Het is onmogelijk om niet enige vorm van genegenheid voor hoofdpersonage Oliver Tate (Craig Roberts) te voelen: hij is fijnzinnig, quirky en zeer bijdehand, maar ook ontzettend zelfbewust, heerlijk naïef en vooral: niet echt begiftigd met een talent voor sociale interactie. De soundtrack van Alex Turner – hier een loner, want hij schreef hem zonder Arctic Monkeys – krijgt u er gratis bij.

Finding Vivian Maier (2013

In deze documentaire wordt de bizarrerie van ’the Nanny Photographer’ Vivian Maier dermate treffend weergegeven dat het onvermijdelijk voor onrust bij de toeschouwer zorgt: we leren haar geheimen, kleine kantjes (die eerder groot blijken te zijn) en volledige toewijding aan het medium kennen. Hoe ze zo onzichtbaar is kunnen blijven voor haar tijdsgenoten, is de meest prangende vraag die we ons na afloop stellen.

La Grande Bellezza (2013)

Met oneliners als ‘I’m not a misogynist, I’m a misanthrope’ maakt Jep Gambardella (Toni Servillo) zich dan wel populair in de hoge kringen van de Italiaanse hoofdstad, in wezen blijft de schrijver een erg eenzelvig figuur. Een man die mijmert over de schoonheid die het leven hem geboden én ontzegd heeft.

Drive (2007)

Als u na de La La Land-manie nog niet genoeg hebt van Ryan Gosling, kan u ongegeneerd gaan graven in zijn voorgaande acteerprestaties. In Drive zet hij een personage neer dat fundamenteel alleen is, in die mate zelfs dat het zijn trademark is. Op de ‘five minute windows’ na die hij criminelen biedt wanneer ze hem als chauffeur inhuren.

Lost in Translation (2003

Bob Harris (Bill Murray) en Charlotte (Scarlett Johansson) scheppen tijdens hun verblijf in Tokio een fascinerende band op grond van gedeelde eenzaamheid. Hij is een acteur op weg naar de vergetelheid, zij de verveelde echtgenote van een egocentrische fotograaf. Ondanks hun grote leeftijdsverschil en hun gebondenheid, brengt het opheffen van elkaars eenzaamheid een inherente leegte naar de oppervlakte, waartegen ze gezamenlijk beslissen te strijden.