Een dubbele portie zenuwen op het scherm dankzij ‘The Bear’ en ‘Boiling Point’

Is 2022 het jaar van de traumatische kitchen sink? Met The Bear en Boiling Point krijgt u een dosis stress in de keuken geserveerd, om duimen en vingers bij af te likken.

Op het menu

The Bear was in de VS dé tv-hit van deze zomer. De achtdelige serie volgt het doen en laten van Carmen ‘Carmy’ Berzatto, een wonderkind in de keuken dat met veel aandacht voor introspectie wordt neergezet door Jeremy Allen White. De chef-kok met een verleden in fine dining keert terug naar Chicago om de geliefde maar aftakelende lokale broodjeszaak The Original Beef of Chicagoland over te nemen, die zijn broer Michael hem heeft achtergelaten nadat die zich van het leven benam.

Voor hoeveel personen

Naarmate de reeks vordert, wordt Carmy’s ervaring als ietwat manische chef-kok ondergeschikt aan de personages die rond hem in de keuken cirkelen. Met voorop de ambitieuze souschef Sydney (Ayo Edebiri), een baken van hoop en inspiratie voor het twijfelende personeel. Keukenveteranen die de jonge perfectionisten Carmy en Sydney bijstaan, zijn onder meer de door desserts geobsedeerde bakker Marcus (Lionel Boyce), de Somalische Ebraheim (Edwin Lee Gibson), de ondankbare en soms terecht hatelijke kokkin Tina (Liza Colón-Zayas) en de nerdy klusjesman Fak (Matty Matheson), die al dan niet een oplossing voor de vele logistieke problemen aanreikt. Maar geen personage dat beter de schoonheid, chaos en camaraderie in het restaurant symboliseert dan de grillige, angstige Richie (Ebon Moss-Bachrach). Of hij nu aan het schelden is op Carmy en Sydney of halsstarrig vasthoudt aan het oudere cliënteel in een veranderend Chicago: Richie vertegenwoordigt veel van de problemen waar The Beef mee worstelt.

Complimenten van de chef

‘Ik kon The Bear amper uitkijken’, aldus voormalige chef-kok Genevieve Yam op bonappetit.com. ‘Niet omdat het slechte televisie is, maar omdat het de meest nauwkeurige weergave van het moordende leven in een restaurantkeuken is die ik in lange tijd heb gezien, en dat werkte triggerend voor mij.’ The Bear is spannend, soms licht komisch, en wordt geprezen om haar verschroeiende portrettering van toxische mannelijkheid, verslaving, gentrificatie, kapitalisme en rouw. De scherpe karakterstudie vermomd als workplacedrama met de keuken als tikkende tijdbom bereikt pas echt een kookpunt in de zenuwslopende voorlaatste aflevering, die in één lange take lijkt te zijn gedraaid. Yes, chef!

Op het menu

Rek die voorlaatste aflevering van The Bear uit tot anderhalf uur, en u krijgt Boiling Point. De voor een Bafta genomineerde Britse nagelbijter van Philip Barantini, de langspeelversie van zijn gelijknamige kortfilm uit 2019, volgt de aan werk en drugs verslaafde chef-kok Andy (Stephen Graham) tijdens de ergste vrijdagavond van zijn leven. Samen met zijn rechterhand, souschef Carly (Vinette Robinson), en hun personeel, probeert hij hun Londense sterrenrestaurant overeind te houden terwijl het wordt belaagd door hongerige klanten die meer dan alleen een exquise maaltijd verwachten. Boiling Point heeft het allemaal: op macht beluste gezondheidsinspecteurs, onverdraagzame en hypermannelijke patriarchen, nepinfluencers die de steun van het restaurant proberen te krijgen, foodrecensenten met bijbedoelingen, een incompetente manager die is ingehuurd vanwege vriendjespolitiek en een beroemde chef-kok die van Andy 200.000 pond eist.

Voor hoeveel personen

Rust de nervositeit in The Bear vooral op de schouders van getroebleerde personages als Richie, dan wordt die van de keuken in Boiling Point belichaamd door het voltallige personeel. De druk van een overboekt restaurant op een vrijdagavond vlak voor kerstmis kan de werknemers bij één enkele fout hun kop kosten, zoveel maakt de film pijnlijk duidelijk.

Complimenten van de chef

‘Boiling Point is honderd procent nauwkeurig op een rare, onnauwkeurige manier’, toetst chef-kok Tom Kerridge in The Guardian de reeks af aan de realiteit. ‘Je voelt je van bij het begin nerveus. Vinette Robinson is uitstekend als souschef Carly: als ik niet beter wist, zou ik denken dat ze een echte chef is met een acteercarrière. Let wel: ik heb al die problemen ook meegemaakt, maar dan verspreid over 31 jaar en niet tijdens één shift.’ Wat Boiling Point een cinematografische tour de force maakt, is dat het in één enerverende lange take werd gedraaid. Een gimmick, die in deze claustrofobische context wonderwel werkt. Net als het personeel wordt u als kijker geen seconde ademruimte gegund. Het is Uncut Gems, de stressbom van de Safdie-broers uit 2019 met Adam Sandler als New Yorkse diamantair, maar dan in een snelkookpan.