U kunt wachten tot zondagnacht om het antwoord te kennen, of u kunt het hier al lezen. Onze Chef Film Dave Mestdach voorspelt de winnaars van de vijf belangrijkste categorieën.
Beste film
The Power of the Dog, Dune, Belfast, King Richard, West Side Story, Licorice Pizza, CODA, Don’t Look Up, Drive My Car, Nightmare Alley
De industrie herademt stilaan na de verstikkende pandemie, maar het nieuwe normaal is nog lang niet het oude en zal dat wellicht ook nooit meer worden. De box office-cijfers liggen, ondanks Spider-Man, Dune en No Time to Die, beduidend lager dan voor de crisis, en de tijdens de lockdowns nog verhevigde streamingoorlog tussen Netflix, Disney+ en co. heeft het entertainmentlandschap verder verkaveld, waardoor films nooit meer een culturele impact à la Titanic kunnen hebben. West Side Story, Nightmare Alley, Licorice Pizza, Belfast: het zijn bejubelde films van gevestigde regisseurs maar (te) weinig mensen hebben ze gezien. Dune deed het wel goed aan de kassa en kreeg ook goeie kritieken, maar moet dan weer afrekenen met de gebruikelijke vooroordelen tegen blockbusters. Deining werd ook veroorzaakt door twee titels uit de cataloog van Netflix, dat prestigefilms blijft kopen als promotool. Er was de klimaatcrisissatire Don’t Look Up, maar die was de oververhitting op social media amper waard. En er was The Power of the Dog, Jane Campions psychoseksuele western die eerder het festival van Venetië deed dampen. Dat laatste prijsbeest gaat straks wellicht met de meest prestigieuze Oscar-kluif lopen, al blijft het even heerlijk peuzelen aan de voor de Academy wellicht net iets te luchtige Licorice Pizza van Paul Thomas Anderson, terwijl we even graag een ritje maken in de rode Saab van Drive My Car – de eerste Japanse film die deze categorie haalt.
Beste regie
Jane Campion (The Power of the Dog), Kenneth Branagh (Belfast), Paul Thomas Anderson (Licorice Pizza), Steven Spielberg (West Side Story), Ryusuke Hamaguchi (Drive My Car)
Dat de beste film ook wordt gemaakt door de beste regisseur is een redenering die ze zelfs in het op glamour, narcisme en politieke correctheid drijvende Hollywood doorgaans volgen, dus alleen al om die reden heeft Jane Campion een spoorlengte voor. Bovendien heeft de Nieuw-Zeelandse het profiel mee. Ze is al sinds The Piano uit 1993 de matrone van de vrouwelijke regiegilde. Plus: haar nieuwe western neemt toxisch machismo onder schot, wat in dit post-#MeToo-tijdperk een bonus is. Al is het enige argument dat er mag toedoen natuurlijk: het feit dat The Power of the Dog een prachtige, gemeen bijtende bloedhond van een film is. Onderschat oude honden als Spielberg, Paul Thomas Anderson en Branagh niet, maar de Academy zal de kans niet laten liggen om Campion eindelijk te bekronen. Dat zou bovendien betekenen dat de regieprijs voor het eerst twee keer op rij – in 2021 ging die naar Chloé Zhao voor Nomadland – naar een vrouw gaat. Dat Campion alvast maar haar beste Stetson opzet.
Beste actrice
Olivia Colman (The Lost Daughter), Nicole Kidman (Being the Ricardos), Jessica Chastain (The Eyes of Tammy Faye), Kristen Stewart (Spencer), Penélope Cruz (Madres paralelas)
Van genderneutrale acteerprijzen is voorlopig geen sprake bij de Academy, en dus is het tenminste zeker dat een actrice deze categorie wint. De grootste kans maak je door getroebleerde historische figuren te vertolken, bij voorkeur met accent en/of beperking. Op basis van die parameters mag Kirsten Stewart nu al een plekje uitzoeken voor haar eerste Oscar, voor haar rol van wijlen Lady Diana in Spencer, maar zo’n vaart loopt het wellicht niet. K-Stew werd niet eens genomineerd voor de Screen Actors Guild Awards, wat doorgaans de barometer is, en krijgt bovendien stevige concurrentie van twee ervaren dames die eveneens met pruiken en make-up in een biopic schitteren. Er is Nicole Kidman die Hollywooddarling Lucille Ball vertolkt in Being the Ricardos en Jessica Chastain die tv-evangeliste en gay-icoon Tammy Faye incarneert. Aangezien geen enkele actrice meedoet in een film die ook de categorie beste film haalde, wordt het een open race die wellicht met een protheseneuslengte voorsprong gewonnen wordt door Chastain. Onze favoriete: Olivia Colman als moeder met issues in The Lost Daughter, al is die film te wrang, ambigu en fictief om veel weerwerk te bieden.
Beste acteur
Will Smith (King Richard), Benedict Cumberbatch (The Power of the Dog), Andrew Garfield (Tick, Tick… Boom!), Javier Bardem (Being the Ricardos), Denzel Washington (The Tragedy of Macbeth)
Net als bij de dames ga je ook hier het best de biografische toer op, tenzij je met gepijnigde blik verzen van Shakespeare debiteert, wat Denzel Washington met verve doet in Joel Coens The Tragedy of Macbeth. Wat ons betreft mag hij straks zijn derde Oscar afhalen, al is de film te zwart-wit, te niche en te Amazon om te scoren. Wellicht wordt Washington van het acteurscourt gemept door Will Smith die eindelijk nog eens mag tonen dat hij méér is dan een bad boy of een man in black. In de biopic King Richard incarneert hij Richard Williams die zijn dochters Venus en Serena tot tenniskampioenes drilde, met de nodige, goed in de actuele markt liggende issues (racisme, mentaal welzijn, misbruik) als extra incentives. De felste tegenstand komt van Benedict Cumberbatch die het voordeel heeft de hoofdrol te spelen in het voor elf Oscars genomineerde The Power of the Dog, al doet hij dat met een cowboyhoed op, nare machotrekjes en de nodige seksuele ambiguïteit, dingen die de weliswaar qua kleur en gender opgefriste maar nog altijd weinig avontuurlijk ingestelde Academy weleens doen twijfelen. Of hoe de fresh prince of Bel-Air straks waarschijnlijk de fresh king of Hollywood wordt.
Beste internationale film
Drive My Car (Japan), The Worst Person in the World (Noorwegen), Flee (Denemarken), Lunana: A Yak in the Classroom (Bhutan), The Hand of God (Italië)
Un monde van Laura Wandel, dat de shortlist haalde, had beslist niet in dit lijstje misstaan, al zou ook de Belgische inzending het wellicht moeten afleggen tegen Drive My Car. De meesterlijke kroniek van de Japanner Ryusuke Hamaguchi piekte eerder al in Cannes en haalde ook nominaties binnen in de categorieën beste film, beste regie en beste geadapteerde scenario, wat tamelijk spectaculair is voor een intimistische film waarin de meest spectaculaire scènes de ritjes in een rode Saab zijn. Drive My Car is hoe dan ook de uitgesproken topfavoriet, tenzij de film alsnog de bocht afgesneden wordt door romantisch ingestelde millennials die Joachim Triers TheWorst Person in the World hartstochtelijk in de armen sluiten.
De Oscars 2022
Tijdens de nacht van zondag 27/3 op maandag 28/3 vanaf 2.00 uur op Play More Cinema. Op woensdag 30/3 zendt Play6 een samenvatting van de opvallendste momenten uit.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
