‘Drive-Away Dolls’ is het liefdeskind van het atypische huwelijk tussen Ethan Coen en Tricia Cooke

Met Drive-Away Dolls begint Ethan Coen aan carrière zonder broer Joel, maar dat doet hij niet alleen. Voor het eerst regisseert hij aan de zijde van zijn echtgenote, een samenwerking die even veel lak aan de regels heeft als hun huwelijk.

Ethan Coen, de jongste helft van de Coen Brothers, is na een sabbatical van 6 jaar terug met een nieuwe film, en dat voor de eerste keer in zijn eentje. Samen met zijn broer Joel maakte hij al tal van hoog aangeschreven films als No Country for Old Men, Fargo en The Big Lebowski. Samen met zijn echtgenote Tricia Cooke maakte Ethan nu Drive-Away Dolls, een knotsgekke queer-geïnspireerde roadtripfilm die tot stand kwam door de nogal onconventionele relatie tussen het echtpaar.

Oost, west, thuis best

Ze houden het in de familie Coen graag dicht bij huis. Joel Coen werkt regelmatig samen met zijn vrouw, actrice Frances McDormand. Ook de nieuwe film van Ethan Coen is wederom geen soloproject, maar een samenwerking tussen hemzelf en zijn echtgenote Tricia Cooke. Hoewel enkel Coen in de aftiteling als regisseur bestempeld wordt, is het wel degelijk een coproductie: ‘We hebben gewoon nooit gevraagd aan de DGA (Director’s Guild of America) om ons allebei te erkennen als regisseur van de film. We geven gewoonweg niet om de benaming van onze rol, en omdat ik al lid was van de DGA, werd ik op papier de regisseur. In feite was het anders, maar dat kon ons weinig schelen’, zegt Coen in een interview met MovieMaker.

Hun huwelijk is eigenlijk net hetzelfde: op papier zijn ze getrouwd, maar de feitelijke situatie is toch een tikkeltje anders. De twee trouwden in 1993 en hebben samen 2 kinderen. Cooke is er echter zeer open over dat ze op vrouwen valt. ‘Onze relatie is speciaal’, vertelt Cooke in een interview met Them, een nieuwswebsite die zich focust op LGBTQ+ verhalen. ‘Maar we bekijken het van dag tot dag. Samen zijn we een grotere eenheid. Met twee aan een film werken was een manier voor ons om weer meer tijd met elkaar door te brengen.’ 

Coen en Cooke leerden elkaar kennen tijdens het maken van Miller’s Crossing, een van de eerste films van de Coen Brothers. Cooke stond in voor de montage. Ondanks dat ze duidelijk maakte dat ze lesbisch was, groeiden de twee toch dichter naar elkaar toe en ontstond een hechte vriendschap die eindigde in het huwelijksbootje. Nu hebben ze beide een andere partner en wonen ze in verschillende delen van hetzelfde huis. Tijdens de pandemie werkten de twee al samen aan een documentaire over Amerikaanse singer-songwriter Jerry Lee Lewis. Zo ging de bal aan het rollen: het werken aan een film samen kon beginnen. 

Een roadtrip vol seks, geweld en dildo’s

En die film is dus Drive-Away Dolls geworden, in Cooke’s woorden een “silly lesbian B-movie”. De film volgt Jamie (Margaret Qualley) die, na de relatiebreuk met haar vriendin, meegaat met haar beste vriendin Marian (Geraldine Viswanathan) op een roadtrip naar Tallahassee, Florida. Door stom toeval komen ze in het bezit van een koffertje met een wel heel speciale inhoud… Drie criminelen proberen het koffertje terug te krijgen, en wat volgt is een achtervolging vol dildo’s, lesbian bars en geweld. Naast Qualley en Viswanathan zijn er ook kleinere rollen weggelegd voor onder andere Matt Damon, Miley Cyrus, Pedro Pascal en de recent voor een Oscar genomineerde Colman Domingo. 

Cooke schreef het scenario voor de film al in 2002 en vond daarvoor inspiratie in de lesbian bars waar ze vroeger zelf veel tijd doorbracht. Ze wilde een film maken die aantoont hoe het was om deel uit te maken van de LGBTQ+-gemeenschap in de ‘90’s. De gewelddadige elementen in de film komen echter uit het brein van haar echtgenoot Ethan. Toch werd het script op een zijspoor gezet, tot ze midden in de covid-19 pandemie toch wat tijd om handen hadden. De tijdsperiode werd behouden, de film speelt zich af in 1999, en dat om een goede reden: ‘De film speelt zich gedeeltelijk af in een aantal lesbian bars, en rond de eeuwwisseling waren er in de V.S. nog een 200-tal. Dat aantal is nu gereduceerd tot iets meer dan 30, wat jammer is’, zegt Cooke in MovieMaker. ‘Dat zijn al lang de veilige plekken, waar we ons verenigd voelen.’

De oorspronkelijke titel van de film was Drive-Away Dykes, maar daar stond de studio (Focus Features) niet om te springen. De term dyke wordt namelijk als belediging gebruikt tegenover lesbische vrouwen. Al was dat hoogstwaarschijnlijk net de reden dat Cooke en Coen dit woord in de titel wilden hebben, als geuzennaam. 

Als je het zo ziet, lijkt het alsof het een film is die toch wel serieuze onderwerpen aansnijdt, maar dat is allerminst het doel van de filmmakers: ‘Films van de Coen Brothers zijn highbrow, wat wij samen maken is eerder lowbrow.’ Zo willen ze een leegte opvullen die ze momenteel zien in het landschap van Hollywood: films over queer personages, die niet eindigen in ongelukkige tragedie. Nee, queer zijn is leuk en dat wil deze film benadrukken. ‘Er moet niet altijd een belangrijke boodschap in zitten. Soms wil je gewoon achterover leunen, popcorn eten en ontsnappen aan je leven.’ Het resultaat? Een trashy roadfilm gevuld met queer personages, achterlijke mannen en domme lol. 

Drieluik van lesbische B-comedies

Drive-Away Dolls is niet het einde van de professionele samenwerking tussen het echtpaar. Honey Don’t, de tweede film van Coen en Cooke, wordt momenteel gedraaid in Albuquerque, New Mexico en daarin staat eveneens een queer hoofdpersonage centraal. Margaret Qualley vertolkt opnieuw een hoofdrol in de film, dit keer als het titelpersonage Honey. Ook Chris Evans en Aubrey Plaza zullen te zien zijn in deze ‘lesbian detective-comedy’. 

‘We hadden twee films geschreven, maar wie maakt er nu twee films?’, zegt Coen in Collider, ‘Dan moet je er een trilogie van.’ En zo geschiedde. De derde film werd Go Beavers! gedoopt en gaat over de reünie van een roeiteam. Meer is er nog niet bekend over de afsluiter van de onofficiële ‘lesbian B-movie trilogy’, maar volgens Coen en Cooke mogen we opnieuw een film vol seks verwachten.