Dit zijn de finalisten van De Nieuwe Lichting 2024

We lieten ons vriendenboekje naar goede gewoonte invullen door de finalisten van de talentenwedstrijd van Studio Brussel.

Ashley Morgan

Mijn naam is Ashley Morgan.

Ik ben 30 en woon in Brussel.

Ik maak een speelse, poppy mix van verschillende genres. Ik ben opgegroeid met r&b en houd van experimentele muziek.

Mijn nummer Guilty gaat over social anxiety en het schuldgevoel dat daaruit voortkomt. Ik heb soms het gevoel dat ik op een verkeerde manier overkom, ook al heb ik goede intenties.

Mensen moeten op mij stemmen als ze het nummer nice vinden. Niets moet, alles mag.

Als ik geen muziek zou maken, dan was ik een danser.

Mijn droomcollab is Pharrell Williams. Maar eigenlijk moet er vooral een klik zijn. Zoals bij Susobrino en Pippin, met wie ik in het collectief Noannaos zit.

Het trotst ben ik op het feit dat ik de hele tijd probeer te evolueren. Ik was eerst actief als producer (Morgan reisde enkele jaren geleden de wereld rond als LTGL, nvdr.), daarna was ik vooral met rap bezig en nu zing ik meer.

Ik wist dat ik muzikant wilde worden toen mijn vader vond dat ik te veel gamede en ik dan maar naar muziek switchte.

Bwana

Mijn naam is Friedel Dufait.

Ik ben 19 en woon in Oostende.

Ik maak gitaarmuziek, van indie tot metal. Afhankelijk van mijn mood.

Mijn nummer Lonely Happy gaat over een vriendin die op de zolder van haar papa woont. Ik stelde me altijd voor dat ze helemaal alleen voor haar raam naar buiten zat te staren.

Toen ik gebeld werd door Studio Brussel, was ik aan het werken voor school – ik studeer journalistiek. Ik geloofde het eerst niet. Ik dacht dat het een grap was. Rik (presentator Rik De Bruycker, nvdr.) heeft me moeten verzekeren dat het ‘écht geen prankcall was’.

Mijn eerste concert was een coverband van AC/DC. Ik was als driejarige al aan het headbangen. Dat zeggen mijn ouders toch.

Het trotst ben ik dat ik in 2021 finalist was van Soundtrack en geselecteerd werd voor Humo’s Rock Rally.

Mijn guilty pleasure is Calippo-ijsjes. De oranje. Ik vraag mijn lief vaak in het midden van de nacht om er eentje in de nachtwinkel te gaan halen. En ja, hij doet het altijd. (lacht)

Ik heb een hekel aan de serie Lisa. Ik ben een supergrote Sara-fan, maar elke keer als Lisa begint te spelen, ga ik naar boven. Ik wil een comeback van Sara.

Dammit

Wij zijn Tristan Rombaut, Thibaut Mees, Billy Andriessens en Quinn Stevelinck.

Wij zijn 23 en 24 en wonen in Antwerpen en Gent.

Wij maken eerlijke postpunknummers.

Ons nummer Overused gaat over de impact die drugs op je hebben. Over de hyprocisie die je besluipt wanneer je wéét dat drugs nemen slechte gevolgen heeft, maar je het toch doet.

Mensen moeten op ons stemmen omdat we niet de enigen zijn die soms in een negatieve routine vastzitten.

Onze droomcollab is Idles.

Ons eerste concert was het voorprogramma van de band van Tristans vader. Ze speelden hun laatste show en wilden nog zo veel mogelijk merch verkopen. Kleine ratten als we waren, zijn we weggelopen met de T-shirts en cd’s. We hebben die nog steeds. Sorry.

We wisten dat onze band wel iets kon worden toen onze drummer Quinn erbij kwam. Hij kan noten lezen én hij heeft een auto. Daarvoor sleurden we onze spullen op skateboards mee op de trein. Was niet zo handig.

We hebben een hekel aan Billy.

Elis Floreen

Mijn naam is Marijke Maes. Ik maakte voorheen muziek als Audri.

Ik ben 28 en woon in het Limburgse Hechtel-Eksel maar zit vaak in Kopenhagen voor projecten.

Ik ben singer-songwriter en pianist en maak etherische, verhalende muziek.

Mijn nummer Carver gaat over Why Don’t You Dance, een kortverhaal van Raymond Carver over afscheid nemen en over een man die dat op een heel bijzondere manier doet.

Toen ik gebeld werd door Studio Brussel, was ik op bezoek bij mijn ouders. Ik heb mijn mama zo hard geknuffeld dat ik kramp in mijn schouders kreeg. (lacht)

Mijn droomcollab is Susanne Sundfør, een Noorse artiest die volledig haar eigen ding durft te doen en je volledig kan laten opgaan in haar muziek.

Mijn goede voornemen voor 2024 is mijzelf proberen te blijven ondanks de druk van de muziekindustrie. En tijd maken voor de mensen die ik graag zie.

Mijn favoriete tijdverdrijf is lezen en breien. Nu klinkt het alsof ik een grandma-lifestyle heb. (lacht) Maar ik houd wel van langzaam bezig zijn.

Ise

Mijn naam is Ise Smeets

Ik ben 18 en woon in Bree.

Ik ben een singer-songwriter.

Mijn nummer Goodbye Letter is de afscheidsbrief die ik zelf had willen krijgen.

Mijn droomcollab is Dave Grohl.

Ik wist dat ik muzikant wilde worden toen ik video’s zag van concerten waarbij alle liedjes worden meegezongen. Dat wil ik ook. Voorlopig zingt alleen mijn familie mee. (lacht)

Het trotst ben ik dat ik deze zomer op Bospop, Sziget en Pukkelpop heb gespeeld. Op Bospop stond ik op een groot podium, heel vroeg op de dag en toch stond de tent plots vol. Iedereen was kei-enthousiast, en dat had ik nooit durven te dromen.

De laatste serie waarbij ik moest huilen, was The Crown, toen prinses Diana doodging.

Ik heb er een hekel aan wanneer iemand thuis op de plek zit waar ik gitaar wil spelen. Dus heb ik het bureau van mijn stiefpapa ingepalmd. (lacht)

Piffy

Mijn naam is Stien Bovijn, Piffke voor de vrienden.

Ik ben 28 en woon in Antwerpen.

Ik maak dikke popschijven.

Mijn nummer Fatsucker gaat over body dysmorphia, een beeld hebben van je lichaam dat niet met de realiteit strookt, waardoor je je niet goed in je vel voelt.

Mensen moeten op mij stemmen omdat ik een toffe ben, denk ik. (lacht) Ik doe altijd een beetje gek zodat iedereen zich comfortabel voelt. Dat is ook wat ik met Piffy probeer te doen: honderd procent mezelf zijn en zo anderen ertoe aanzetten om hetzelfde te doen.

Mijn droomcollab is Flume.

Het trotst ben ik dat ik de aftershow van Caroline Polachek in Trix mocht spelen.

De laatste film waarbij ik moest huilen, was de Pixarfilm Inside Out, waarin gevoelens gepersonificeerd worden.

Mijn guilty pleasure is scoubidou. Ik maak sleutelhangers voor mijn vrienden. Die dat niet per se willen, maar ik moet er toch iets mee doen.

Reinel Bakole

Ik ben 25 en woon in Brussel.

Ik maak soul.

Mijn nummer Swords gaat over de symboliek van zwaarden. Je kunt er jezelf mee beschermen, maar ze kunnen ook schade veroorzaken.

Mensen moeten op mij stemmen als ze zich verbonden voelen met mijn muziek en benieuwd zijn naar de weg ik die ga afleggen.

Ik wist rond mijn achttiende dat ik muzikant wilde worden. Ik was toen vooral met dans bezig, maar besloot om mijn onzekerheden aan de kant te zetten en meer te zingen. Al dacht ik op dat moment helemaal niet dat ik effectief ook concerten zou spelen.

Mijn eerste concert was Drake, op mijn veertiende.

Als ik geen muziek zou maken, dan was ik een bloemist.

Mijn guilty pleasure is popmuziek uit de nillies. Perfect om alles los te schudden in de slaapkamer.

Mijn goede voornemen voor 2024 is een betere work-lifebalans vinden.

De laatste film waarbij ik moest huilen, was Past Lives. Heel mooie film.

Ik heb een hekel aan mensen die niet authentiek zijn.

Ricky Bekstok

Mijn naam is Mathias Grymonprez. Ik treed op met Arno Vanhoutte en Dries Covens.

Ik ben 25 en woon in Brugge.

Ik maak kermispunk.

Mijn nummer Ik doe het toch is een middenvinger naar de criticus in mezelf. Ik wilde al lang muziek maken, maar durfde niet. Tot ik dacht: fuck it, ik doe het toch.

Mensen moeten op mij stemmen omdat ik heel chaotisch ben en het zou kunnen dat ik binnenkort klassieke filmmuziek maak. Als ze het nu nog niet leuk vinden, kan het dus nog komen.

Toen ik gebeld werd door Studio Brussel, was ik op de kerstmarkt met de jongeren met autisme die ik begeleid. Ik was helemaal van mijn melk, maar moest toch stoer doen met de gasten erbij.

Het trotst ben ik op een show in Het Entrepot waarvoor we een gigantisch kussengevecht georganiseerd hebben. Heel tof.

Mijn guilty pleasure is Since U Been Gone van Kelly Clarkson. Ik durfde mijn Spotify Wrapped niet te posten omdat dat nummer erin stond. Nu kom ik er toch voor uit.

Yesnomaybe

Wij zijn Ferre Achten, Matteo Jonckheere, Briek Maertens en Tim Vinck.

Wij zijn begin de twintig en wonen in Gent en Ieper.

Wij maken harde, natte scheten.

Ons nummer Hypnogagic gaat over het moment dat je net in slaap valt.

Mensen moeten op ons stemmen omdat we hen niet teleur zullen stellen. We gaan nooit saai worden. Never.

Als onze frontman Ferre geen muziek zou maken, zou hij drugs verkopen. Muziek houdt hem op het rechte pad.

Onze droomcollab is Rage against the Machine, omdat ze zingen over wat er mis is in de wereld.

Ferre wist dat hij muzikant wilde worden toen hij als kind langs het festivalterrein van Pukkelpop in Kiewit reed, waar hij woonde. Ooit op dat hoofdpodium staan was de grote droom.

Ons voornemen voor 2024 is het hoofdpodium van Pukkelpop.

We hebben een hekel aan mannen die vrouwen lastigvallen.