Bent u vaak naar de cinema geweest? Wij wel, en dit zijn de titels die eruit sprongen. Ambitie, verbeelding en authenticiteit: ze bestaan nog!
Ontdek alles wat u moet onthouden van 2025 in ons dossier.
Eervolle vermeldingen: Miroirs No.3 (Christian Petzold), Bugonia (Yorgos Lanthimos), Train Dreams (Clint Bentley), Hard Truths (Mike Leigh), Babygirl (Halina Reijn), The Secret Agent (Kleber Mendoza), After the Hunt (Luca Guadagnino), Das Teufels Bad (Veronika Franz), Sorry, Baby (Eva Victor).
10. Sirat (Oliver Laxe)
Een vader zoekt zijn dochter in de woestijn en belandt tussen ravers en trancetechno. Verlies als mystiek en stoffig exorcismeritueel in een road to nowhere-film op bonkende beats.
9. Black Dog (Guan Hu)
Een ex‑stuntman met een strafblad en een zwerfhond vormen een duo in een aftakelend mijnstadje in China’s Gobiwoestijn. Rauw realisme én poëtische western, met honden als metaforen voor verloren zielen.
8. Grand Tour (Miguel Gomes)
Een edwardiaanse bruidegom vlucht voor zijn bruid door Azië, terwijl filmavonturier Miguel Gomes door tijden en locaties zapt. (Post)koloniale melancholie op 16 mm in een poëtische fabel die lacht om zichzelf, en vergane grandeur.
7. Dreams (Dag Johan Haugerud)
Het slotdeel van Dag Johan Haugeruds relatietrilogie Sex, Love en Dreams toont hoe tieners hun eerste verliefdheid opschrijven en ontdekken dat woorden soms gevaarlijker zijn dan daden. Intiem, pijnlijk, maar ontwapenend eerlijk.
6. Tardes de Soledad (Albert Serra)
Albert Serra filmt de stierenvechter als een existentialist in glitterpak: elke corrida een performance over dood en schoonheid. Een woordeloze documentaire als hallucinerende opera, brutaal en pervers elegant.
5. Flow (Gints Zilbalodis)
Een kat die niet kan zwemmen wordt de held van een apocalyptisch animatie-avontuur zonder woorden en in gestileerde naturalistische stijl. In your face, Pixar, Disney en co.
4. Resurrection (Bi Gan)
Bi Gan laat dromen botsen met tijd en technologie: vijf visioenen, vijf genres, één hypnotische trip, met een onsterfelijke mutant als gids. Een ode aan cinema die zichzelf opnieuw uitvindt, als een mixtape van David Lynch, D. W. Griffith en Georges Méliès.
3. The Brutalist (Brady Corbet)
Adrien Brody bouwt naoorlogs Amerika op als Hongaars Holocaustoverlever, terwijl Brady Corbet een drieënhalf uur durend monument giet in beton, beeld en melancholie. Cinema als architectuur: fors, hoekig, maar ook slim en sensueel.
2. One Battle after Another (Paul Thomas Anderson)
PTA gooit Leonardo DiCaprio in peignoir en Thomas Pynchon in de blender en serveert een schuimende cocktail van paranoia en pulp. Een geestverruimende trip van 130 miljoen die zich voordoet als episch drama, maar vooral een rockconcert in VistaVision is.
1. All We Imagine as Light (Payal Kapadia)
Twee verpleegsters en een huishoudhulp bewegen tussen hoop en verdriet in miljoenenmetropool Mumbai, terwijl Payal Kapadia hun vriendschap filmt als stille revolte. Een sensuele grootstadserenade over vrouwelijkheid, vrijheid en klasse.