Wie de trailer heeft gezien, kon het al zien aankomen: Tom Hooper maakt het wel heel bont in zijn verfilming van Andrew Lloyd Webbers musicalhit.
De concurrentiestrijd voor slechtste bioscoopprent van het jaar was tot voor kort heel spannend. Werd het Playmobil: The Movie, A Dog’s Journey, The Lego Movie 2 of toch een superheldenfilm als Shazam!? Niemand verwachtte dat Tom Hooper, die met traditionele films als The King’s Speech en The Danish Girl vaak de juiste snaar raakte, op de valreep met de twijfelachtige eer zou gaan lopen. Oké, de trailer voor zijn musical Cats deed enkele maanden geleden al menige wenkbrauw fronsen, maar een Oscarwinnaar die de bal opnieuw (!) zou misslaan met de verfilming van een populaire musical? Dat kon niet.
Op zijn minst mocht je verwachten dat de Brits-Australische regisseur lessen had getrokken uit zijn miskleun Les Misérables, waarin hij Victor Hugo’s epische kat-en-muisspel tussen Jean Valjean en Javert liet uitvechten door de weinig stemvaste Hugh Jackman en Russell Crowe. Niet dus. Deze musical over een bende pratende straatkatten is een nog grotere stinker dan de vuilnishoop waarop de film zich afspeelt.
De redenen hiervoor zijn talrijk. Eerst en vooral: de muziek. Toen hitmachine Andrew Lloyd Webber in 1981 het gedicht van T.S. Eliot naar de West End- en Broadway-kaskraker Cats vertaalde, wurmden melancholische nummers als Memory (gezongen door Barbra Streisand) zich Frozen-gewijs in het collectieve geheugen. Ingebed in Hoopers gedrocht en begeleid met synths, bombastische kerkorgels en afgedankte computerinstrumenten klinkt deze melige song (net als al de andere nummers, trouwens) niet beter dan een vervelende radiojingle.
Ook wie hoopt dat Cats minstens de moeite waard is omdat lui als popicoon Taylor Swift en komiek James Corden in kattenvacht te zien zijn, zal schrikken. Er is immers meer nodig dan een harige onesie en CGI-poezensnoeten om te verbergen dat zij zich doodschamen voor dit knullige ‘spektakel’. Zelfs rasacteurs als Idris Elba, Judi Dench en Ian McKellen lijken hun gêne amper te kunnen verbergen.
‘Ik herinner mij een tijd toen ik wist wat gelukkig zijn was’, zingt de kat Grizabella (Jennifer Hudson) tijdens het lang uitgesponnen orgelpunt van Cats. Dat moment was voor de meesten zo’n negentig minuten eerder, vlak voor deze musical begon.
