De redactieraad: van welke film heb je geen fluit begrepen?

Vanaf deze week kunt u in de bioscoop uw hoofd breken over Beau Is Afraid, Ari Asters van de pot gerukte tragikomische horrorfilm. Ter voorbereiding buigt de Knack Focus-redactie zich over de vraag: van welke film heb je geen fluit begrepen?

Kris Jacobs (eindredacteur): Sweet Movie

Een controversiële film uit de jaren zeventig waarvan ik me één scène in het bijzonder levendig herinner: een man ziet in de haven een boot met de gigantische kop van Karl Marx als boegbeeld en een jonge vrouw als enige bemanning, gaat aan boord en begint in het ruim met haar te vrijen in een gigantische hoop kristalsuiker. Waarna ze, nog steeds tot hun middel in de suiker, van een kopje koffie slurpen. Met kristalsuiker, uiteraard.

Tobias Cobbaert (webredacteur): The Departed

Niet vanwege de ingewikkelde plot, maar omdat ik er pas jaren later achter kwam dat Matt Damon en Mark Wahlberg twee verschillende personen zijn. Verklaart veel.

Jozefien Wouters (redacteur): Vibes

Enkele jaren geleden ging ik door een ietwat obsessieve fase waarin ik álles van Cyndi Lauper verslond. En dus zette ik nietsvermoedend Vibes op, een avonturenromcom uit de eighties met Lauper als kapster die in haar vrije tijd aan astrale projectie doet en Jeff Goldblum als paranormale archeoloog die samen naar Ecuador trekken in de hoop een verloren gewaande Incastad te vinden. Niet helemaal wat ik verwacht had.

Geert Zagers (redacteur): Inland Empire

Ik heb ooit een thesis geschreven over Mulholland Drive en Lost Highway, dus ik dacht dat ik de films van David Lynch wel snapte. En toen kreeg ik Inland Empire te zien, een film met pratende konijnen, een parallelle verhaallijn die plaatsvindt in het Polen van de jaren dertig en Justin Theroux die halverwege verdwijnt zonder reden. Als Lynch ermee aan het rammelen is, moet je ook durven te zeggen dat hij ermee aan het rammelen is.

Jonas Boel (muziekredacteur): Inherent Vice

Een psychedelische detectivefilm van Paul Thomas Anderson waarbij ik al na twintig minuten volledig de kluts kwijt was, maar die vooral bewijst dat je films niet altijd móét begrijpen om ervan te genieten. En dat Joaquin Phoenix al eens graag verwarring zaait.

Anna Navrátil (stagiair): Tenet

Ik mocht na de lockdowns voor het eerst terug naar de bioscoop, vond Christopher Nolans vorige film Dunkirk heel goed en had er dus keiveel zin in. Helaas bleek Tenet een nodeloos luide en ingewikkelde tijdreisfilm over een man met kanker die uit wraak een heleboel mensen wil vermoorden. Of zoiets. Ik was diep, diep teleurgesteld en heb er nog drie weken over gezaagd op café.

Niels Ruëll (filmredacteur): Pi

Darren Aronofsky had nauwelijks budget voor zijn debuutfilm, maar goochelt desondanks met thema’s als religie, mentale gezondheid, een beurscrash en wiskundige mysteries in de Thora. Samen vormen ze één grote warboel aan duizelingwekkende ideeën die zelfs door de grootste wiskundige onmogelijk te ontwarren is. Zelf heb ik er dan ook geen snars van begrepen, maar ik vond het wel fantastisch.