De redactieraad: bij welke film was je het bangst?

De Knack Focus-redactie buigt zich over een popculturele vraag. Deze week polsen we naar beangstigende filmervaringen, naar aanleiding van het naar verluidt behoorlijk angstaanjagende Talk to Me.

Dave Mestdach (filmredacteur) – The Birds

Mijn vader nam me van jongs af aan mee naar films die niet noodzakelijk voor mijn leeftijd bedoeld waren, waardoor ik een zekere immuniteit voor gruwel heb opgebouwd. Slasher, bloedbaden, afgehakte ledematen: het doet me niets. Wat ik wél angstaanjagend vind, zijn films waarin de horror zich vooral in je hoofd afspeelt. Zoals The Birds, waarin zelfs een banale bende kraaien een existentiële dreiging vormt. Nog steeds een van de engste eindes die ik ooit zag.

Jonas Boel (muziekredacteur) – Fall

Een ietwat trashy, low budget survivalfilm over twee vriendinnen die in het midden van een woestijn op een absurd hoge mast klimmen. Niet de meest aangename film voor iemand met enorme hoogtevrees, dus. Laten we zeggen dat ik vaak met mijn hand voor mijn ogen heb gezeten.

Hans Boffel (vormgever) – Dressed to Kill

Ik ben sowieso geen fan van psychopaten. Maar vooral het exemplaar dat in Brian De Palma’s psychologische thriller met een blonde pruik, zwartgelakte trenchcoat en vlijmscherp scheermes in een trein toeslaat, staat op mijn netvlies gebrand. Ik huiver nog steeds wanneer ik de deuren tussen twee wagons door moet.

Jozefien Wouters (redacteur) – It: Chapter One

De volledige film heb ik nooit gezien, maar ik werkte in een cinema toen hij verscheen. Na elke vertoning moest ik tijdens de aftiteling de zaal beginnen te poetsen. Op zich de normale gang van zaken. Alleen: helemaal op het einde kwam Pennywise nog even terug in beeld om te lachen. Wat sowieso eng is, maar zeker als je alleen in een lege zaal staat. En dus deed ik heel hard mijn best om voor de postcredits klaar te zijn. Lukte nooit. Na een tijdje heb ik het gewoon opgegeven en liet ik de zaal vuil achter. Liever een ontslag dan nog één keer die lachende clown zien.

Tobias Cobbaert (webredacteur) – Skinamarink

Ik wil niet stoer doen, maar ik ben zelden bang bij films. Tot ik onlangs Skinamarink zag, een horrorfilm waarin bijna niets gebeurt, maar je constant het gevoel hebt dat er iets kan gebeuren. Héél opgelucht toen hij gedaan was.

Geert Zagers (redacteur) – Rec

Als beginnende journalist moest ik ooit om tien uur ‘s ochtends Rec gaan recenseren. Een film waarvan ik op voorhand enkel wist dat hij Spaans was, maar een verschrikkelijke combinatie van claustrofobie, found footage en potentiële jump scares bleek te zijn. Omdat je tijdens een persscreening wordt geacht professioneel te zijn, deed ik heel hard alsof ik niet bang was. Ik was het wel.

Milena Maenhaut (eindredacteur) – Harry Potter en de geheime kamer

Of de scènes met de trol in de eerste Harry Potter. Of het eerste half uur van Sinister. Of de eerste tien minuten van The Blair Witch Project. (Ik kan niet zo goed tegen horror.)