De alternatieve Oscars-FAQ van Knack Focus

Zeven dingen die u zich ongetwijfeld al wel eens afvroeg over Amerika’s meest prestigieuze filmprijzen.

Wie is die Oscar die zijn naam aan het gouden beeldje verleende?

Er bestaan verschillende versies van de ontstaansgeschiedenis van de ondertussen gepatenteerde koosnaam. Zo zou Bette Davis gezegd hebben dat het beeldje op haar man Harmon Oscar Nelson leek, of zou een bibliothecaresse van the Academy of Motion Picture Arts and Sciences gelijkenissen hebben opgemerkt met haar nonkel Oscar. De historische details omtrent de roepnaam zijn dus helaas verdwenen in de krochten van de filmgeschiedenis. Wat we wel weten: dat er waarschijnlijk ooit een gladde doch hoekige man met de naam Oscar onze aardbol bewandelde. En dat iemand dat voldoende reden vond om Amerika’s meest prestigieuze filmprijs naar hem te vernoemen.

Wat is zo’n beeldje waard?

De productiekosten bedragen zo’n 400 dollar (ongeveer 378 euro), maar de emotionele waarde ligt waarschijnlijk een pak hoger. Alleen verbiedt de Academy expliciet daar financieel op te beroepen: de verkoop van het beeldje is strikt verboden. De Academy probeert alle lucratieve Oscarhandeltjes tegen te houden, maar boekt daarmee niet bijzonder veel succes.

De werkelijke waarde van een Academy Awards schuilt trouwens eerder in de carrières van de desbetreffende artiesten, die na het winnen van de prestigieuze prijs een serieuze boost krijgen. Met name de marktwaarde van filmmakers stijgt enorm nadat ze zo’n gouden beeldje hebben mogen ontvangen.

Wat zit er in die verdomde giftbags?

Een fortuin, zo blijkt. De genomineerden in de belangrijkste categorieën (beste acteur, actrice en regisseur; beste acteur in een bijrol en beste actrice in een bijrol) krijgen een berg cadeaus ter waarde van zescijferige bedragen. Vorig jaar overschreed de geschenkenset de kaap van 200.000 dollar (pakweg 189.800 euro). Van toiletpapier tot (méérdere) plezierreisjes, van maaltijddonaties voor dierenzorgcentra tot seksspeeltjes, van een dure borstverhoging tot goedkope lippenstift: het zit er allemaal in.

Die luxe-artikelen zijn géén cadeau van de Academy zelf, maar van het bedrijf Distinctive Assets, dat de status van celebrities gebruikt om aandacht te vestigen op haar producten. De verdelers van de officieuze Oscargeschenkjes verpakken hun commerciële doeleinden door het geheel pseudo-eufemistisch te benoemen als een collectie ‘ontspannende bedankjes voor het aangeboden escapisme’.

Hoe kiest de Academy zijn hosts?

De Academy zoekt gewoonlijk naar een komisch iemand die een gigantisch publiek kan trekken. Dat die presentator wel eens een heikel onderwerp durft te tackelen, is mooi meegenomen. Zoiets brengt namelijk extra media-aandacht met zich mee. Tijdens de #OscarsSoWhite-controverse in 2016 zorgde de zwarte komiek Chris Rock bijvoorbeeld voor wat (positieve) opschudding omtrent racisme.

Dit jaar zal talkshowpresentator Jimmy Kimmel voor host spelen. Hij deed het blijkbaar niet slecht tijdens zijn Grammy-presentatorschap, waardoor hij op de verlanglijst van de Academy terechtkwam. Al bleek de man niet tot de favorieten te behoren, of toch naar eigen zeggen: ‘They asked like 14 people and they all said no and then there was me. I absolutely was surprised.’ Kimmel oogt als een doorsnee keuze, gezien de humor van de man zich voornamelijk manifesteert op het niveau van zelfspot.

Hoe ver gaat de Oscarlobby?

Ver. Niet alleen bestaan er werkelijk mensen die op familiefeesten kunnen vertellen dat ze professioneel ‘Oscarpublicist’ zijn, de filmindustrie smijt ook een gigantische hoeveelheid promotiegeld over de balk. Exacte cijfers zijn moeilijk te vinden, maar volgens een ruwe schatting zou dat bij bepaalde studio’s over tien à vijftien miljoen dollar gaan. Dat geld dient niet om publiek naar de cinemazalen te lokken, maar om het 6000-tal Academy Award-stemmers over de streep te trekken. Ruwweg berekend is het dus niet ongewoon dat een studio tijdens een Oscarcampagne meer dan 1.500 euro per stem spendeert.

Hoe bepaalt de Academy het zetelplan van de zaal?

Een beetje zoals u een huwelijksceremonie plant in een getroebleerde familie. De belangrijkste en bekendste figuren komen vooraan te zitten. Om ongemakkelijkheden te voorkomen, plaatst de organisatie exen aan verschillende kanten van de zaal. Waar de Oscarceremonie afwijkt van het doorsnee familiefeest: genomineerden in dezelfde categorie zijn vrij ver van elkaar verwijderd, zodat de winnaars en verliezers nooit tezamen in beeld kunnen verschijnen.

Hoe komt het dat de zaal permanent tjokvol zit, óók als Meryl Streep op het toilet zit?

Beelmateriaal van lege stoelen zorgt voor nogal sneue reaction shots. Wanneer Meryl Streep dus even haar gevoeg gaat doen, zorgen de organisatoren voor een plaatsvervanger. Zoals presentator Neil Patrick Harris in 2015 nogal waarheidsgetrouw grapte: in Hollywood staan die plaatsvervangers bekend als seat fillers.

Die job is vrij strikt. Stoelenvullers mogen geen filmsterren aanspreken, tenzij de beroemdheid zelf een gesprek aanknoopt. Oogcontact is verboden, net als lachen. De plaatsvervangers mogen geen foto’s nemen en de dresscode is uitermate streng. Seat fillers worden daarnaast geacht geen enkele hint van hun persoonlijkheid tentoon te spreiden. Wanneer iemand die regels overtreedt, schakelt de Academy de beveiliging in. Als de ware celebs netjes op hun plaats zitten, mogen stoelenvullers in de gangen van het theater wachten.

Klinkt een carrière als Oscarzitjesinpalmer u desondanks een fijne bedoening? Helaas, de kans is klein dat uw achterwerk op een zeteltje in het Dolby Theatre zal belanden. De selectieprocedure stoelt voornamelijk op vriendjespolitiek: enkel kennissen van medewerkers van de Academy en stemmentelbureau PricewaterhouseCoopers maken kans.