Focus filmcriticus vindt Birdman een mooie winnaar, maar hekelt de groeiende voorspelbaarheid en de grandioze lobbyrun rond de Oscaruitreiking.
Je hebt vannacht je slaap niet gelaten voor de 87ste Oscarceremonie?
“Neen. De allereerste uitreiking duurde amper vijftien minuten en had een entreekost van vijf dollarcent. Door die groeiende adoratie voor de Oscars duurt de show tegenwoordig langer dan ‘The Hobbit’. En dat wil wel wat zeggen.”
Je wist dan ook al op voorhand wie er met welk beeldje naar huis zou gaan en pronostikeerde alle laureaten in de grote categorieën juist. Er zitten voor jou dus geen grote verrassingen bij?
“Absoluut niet. De Oscars worden met de jaren meer voorspelbaar. Het is wel verrassend én jammer dat Foxcatcher – toch een uitstekende film – met lege handen achterblijft. Ook voor Boyhood is het een teleurstelling geworden: slechts één Oscar, voor beste actrice in een bijrol dan nog, terwijl Patricia Arquette niet bepaald de grootste bijdrage aan de film leverde.”
Ben je akkoord met Birdman als winnaar?
“Ik had vooraf geen uitgesproken favoriet, maar ‘Birdman’ is hoe dan ook de film die mij het meest verrast heeft. Het is ook nog eens een komedie die wint, dat valt zelden voor. Qua cinematografie was het samen met ‘The Grand Budapest Hotel’ het strafste in de nominatielijst, dus ik kan mij zeker verzoenen met de overwinning. Nu ja, de Oscars herbergen nooit de állerbeste films.”
Had je in een bepaalde categorie liever iemand anders met een beeldje zien pronken?
“Het zou eens leuk zijn om een acteur op leeftijd, die al ettelijke watertjes heeft doorzwommen, te zien winnen. Voor het door de jeugd geobsedeerde Hollywood zou dat een verfrissende keuze zijn. Begrijp me niet verkeerd: Eddie Redmayne levert uitstekend werk als de door ziekte aftakelende Stephen Hawking. Maar de 63-jarige Michael Keaton had als winnaar zeker niet misstaan. Zijn rol is per slot van rekening de enige die geen imitatie is.”
Waarom heeft Birdman het dan toch van Boyhood gehaald?
“Als je ziet dat ‘Boyhood’ het volledige prijzenseizoen domineerde, dan is er de afgelopen weken voor ‘Birdman’ gewoon beter gelobbyd. De film van Richard Linklater lag tot eind november in pole position, maar uiteindelijk heeft ‘Birdman’ dankzij stevig lobbywerk van Warner – dat er flink wat miljoenen tegenaan gooide – het in de laatste rechte lijn gehaald. Daarom zouden Oscars beter aan lobbyisten dan aan artiesten uitgereikt worden.”
Dus een Gouden Palm – die een selecte jury uitreikt – is volgens jou meer waard?
“Ten aanzien van andere filmprijzen is de aandacht voor de Oscars buiten proportie. De Gouden Palm, Beer en Leeuw zijn in mijn ogen zeker meer waard, omdat films uit alle landen daarvoor in de running kunnen zijn. Bij de Oscars nemen hoofdzakelijk Amerikaanse producties het tegen elkaar op, daarbij is de Academy – waarvan het gros van de leden Amerikaan is – erg beïnvloedbaar gebleken, terwijl een selecte jury dat veel minder is.”
Zowel Birdman, The Grand Budapest Hotel als Whiplash pakken meerdere prijzen. De onafhankelijke cinema doet het goed.
“Dat lijkt zo. Alleen is mainstream cinema tegenwoordig kinderachtig geworden en zijn die films voornamelijk doorspekt met vliegende spandexventen en ontploffende robots. Er wordt enkel op tieners gericht. De kloof tussen strikt commerciële en independent cinema is daarom des te groter geworden. Het is dus logisch dat de Academy uitkomt bij independent cinema, omdat Hollywoodstudios nog amper publieksfilms voor volwassenen maken.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier