Daan Stuyven maakt carrièreswitch tijdens Film Fest Gent: ‘Ik wil geen te goeie acteur worden’

Het is nooit te laat om het roer om te gooien. Dat bewijst Daan Stuyven als de eenzame psychiater Andras in Eden, het Hongaarse drama dat vandaag en morgen tijdens Film Fest Gent te zien is. ‘Ik moest leren om op een normale, menselijke manier een kamer te betreden. Blijkbaar stapte ik steeds alsof ik op een podium stond.’

Ze haalde inspiratie bij de Russische grootmeester Andrej Tarkovski en haar Hongaarse landgenoot Béla Tarr maar voor de hoofdrol in haar klinische eenzaamheidsstudie Eden klopte Ágnes Kocsis (Adrienn Pál) aan bij Daan Stuyven, de man de afgelopen twintig jaar vooral zijn rol als podiumbeest verfijnde. ‘Vreemd hoe actueel die film nu is,’ vertelt Stuyven over de arthouseparel waarin hij de eenzame psychiater Andras vertolkt die gevoelens kweekt voor een patiënte die aan alles allergisch is en hierdoor het ideale proefkonijn is voor wetenschappers. ‘Aanvankelijk leken veel scènes overdreven maar intussen krijgen het isolement waarin Andras en Eva zitten en de smetvrees en paranoia waarmee zij kampt een heel andere dimensie. Nu ziet dat er allemaal heel reëel uit.’

Waarom wilde je deze carrièreswitch maken?

Daan Stuyven: Ik heb af en toe een uitdaging nodig. En de vraag om vier maanden naar Hongarije te trekken om er in een film mee te spelen was zo absurd dat ik niet anders kon dan meedoen. Het voelde ook als industriële spionage aan want ik heb geen diploma regie, maar wil in de toekomst wel wat visueler werken. En de beste manier om te leren regisseren, is door op een set te staan.

Dus dit is maar je eerste stap van je filmcarrière?

Stuyven: Ik weet niet of het me ooit zal lukken om een film te maken, want ik merkte al snel dat je zo’n project niet makkelijk uit de grond stampt. Daarnaast is het ook onbetaalbaar. Maar ja, als zanger zit je heel de tijd teksten te schrijven en te zingen. Na een tijd heeft dat iets musicalachtig. Soms wil ik gewoon iets vertellen in dialogen en beelden. Die visuele kant mis ik als muzikant.

Film Fest Genthttps://i.ytimg.com/vi/ZQQuf5wtg_k/hqdefault.jpghttps://www.youtube.com/user/GhentFilmfestYouTubeEden | Trailer | Film Fest Gent 20202701.0video480360https://www.youtube.com/480

Hoe is de Hongaarse cineaste Ágnes Kocsis eigenlijk bij een onervaren acteur als jou terechtgekomen?

Stuyven: Ze had al verschillende castings achter de rug, maar daar was ze blijkbaar niet content van. Toen heeft Fien Troch, een goede vriendin van haar, verteld dat er in Vlaanderen wel een kerel rondloopt die misschien geschikt zou zijn voor de rol, maar die geen acteur was. Dat was ik. Daarna kreeg ik de vraag om eens langs te komen. Het klikte meteen. Zij is zo’n vreemd, atypisch karakter dat koppig weet wat ze wil… Daar heb ik respect voor.

Wat trok je aan in de rol van Andras?

Stuyven: (denkt na) Andras is een 49-jarige, half depressieve en gescheiden vader met een dochter van twaalf jaar. Dat kan ik nog net spelen, dacht ik toen. Op dat moment was ik een 49-jarige gescheiden vader met een dochter van twaalf. (lacht)

Hielp je ervaring als podiumbeest je op de set?

Stuyven: Om teksten te onthouden wel (het Hongaars is gedubd, nvdr.) maar voor de rest moest ik vooral veel afleren. Blijkbaar kan ik niet op een menselijke manier een kamer betreden. Ik stapte steeds alsof ik op een podium stond. (lacht)

Toonde deze ervaring je een andere kant van jezelf?

Stuyven: Als je tot vijftien uur per dag op de set staat, dan schud je je rol niet meteen van je af. Zeker als je in putje winter in een vreemde stad bent waar niemand je verstaat. Dan duurt die trip naast de camera voort. Die eenzaamheid van Andras is bijna niet gespeeld. Ik weet dus niet of ik ervoor gemaakt ben – dat laat ik over aan de mensen die me ervoor vragen. Maar als ik acteurs tegenkom, weet ik niet altijd of ze zichzelf zijn. Daarom wil ik eigenlijk geen te goeie acteur worden. Ik heb schrik dat ik dan altijd een rolletje zou spelen. Het liefst bleit ik als ik triestig ben of roep ik als ik kwaad ben, niet omdat iemand ‘actie’ roept.

Gaf die zware draaiperiode je muzikale inspiratie?

Stuyven: Het heeft me vooral weer goesting gegeven. Ik heb nu net de soundtrack van Rookie gemaakt, een film met Matteo Simoni en Veerle Baetens die binnenkort in de zalen komt. Ik heb het universum cinema beter leren kennen. Verder ben ik nu een verdacht lichte plaat aan het maken. Misschien wel als tegenwicht voor de film.