Componist Bruno Coulais over zijn Film Fest Gent-prijs: ‘Een lifetime achievement award? Dat is slecht nieuws’

De Gentse lifetime achievement award voor filmmuziek gaat dit jaar naar Bruno Coulais, die componeerde voor Les choristes, Microcosmos en Coraline.

Daarmee vervoegt de 68-jarige Fransman een indrukwekkend rijtje, met Ryuichi Sakamoto, Giorgio Moroder en Angelo Badalamenti. Bruno Coulais weet niet voor hoeveel films hij al muziek heeft gecomponeerd. ‘Als ik de slaap niet kan vatten, begin ik soms te tellen. Ik val in slaap voor ik ze allemaal heb. Het moeten er meer dan honderd zijn, veel meer.’

Coulais brak in 1996 door met de muziek voor de toen erg populaire natuurdocu Microcosmos: le peuple de l’herbe. Het meest beluisterd is zijn muziek voor Les choristes (2005), een Franse box-officehit over een kinderkoor. ‘Ik was niet in vorm in die periode. Ik had ook nog nooit zo snel gecomponeerd. Niemand verwachtte wat van een film over een kinderkoor. Maar het werd een doorslaand succes. Les choristes-concerten blijven tot vandaag in trek.’

Zelf is Coulais trots op zijn ambitieuze vioolconcerto voor Benoît Jacquots Au fond des bois (2010) maar die muziek viel enkel de specialisten op. ‘Soms slaat een film aan die ik zelf niet geweldig vind, en vice versa. De ene film wordt mettertijd cult, de andere dooft net uit. Er is geen enkele zekerheid. Maar dat vind ik net de schoonheid van dit beroep. “We zijn allemaal amateurs want het leven is te kort om iets anders te worden”, merkte Charlie Chaplin op. Componeren is niet iets dat je voor eens en altijd kunt. Ik heb het gevoel dat ik elke keer alles van nul opnieuw moet leren. Maar dat is interessanter dan je savoir-faire te herhalen.’

Coulais componeerde voor Wolfwalkers (2020) en twee andere animatieparels van de Ier Tomm Moore. Ook de Amerikaanse stop-motionheld Henry Selick is een vaste klant. Je hoort Coulais’ muziek in Coraline (2005) en straks in Wendell & Wild, dat eind oktober uitkomt op Netflix. ‘Henry schreef het scenario met Jordan Peele van Get Out en Nope. Het wordt een ambitieuze maar zeer geslaagde mengeling van horror, komedie en sociaal drama.’

Muziek was zijn grote passie als kind, maar filmcomponist worden niet zijn grote droom. ‘Eigenlijk wilde ik orkestmuziek componeren. Maar tijdens een stage in Parijs – in een auditorium waar Orson Welles soms rondliep – leerde ik de grote documentairecineast François Reichenbach kennen. Hij vroeg me om muziek voor een kortfilm (Mexico mágico uit 1979, nvdr.). Ik schepte veel plezier in de wisselwerking tussen muziek en beeld. Ik werd een verstokte cinefiel. Reichenbach deed vaker een beroep op me en dat had een sneeuwbaleffect.’

Op de 22e editie van de World Soundtrack Awards, de filmmuziekprijzen van Film Fest Gent, ontvangt Coulais straks de lifetime achievement award. ‘Slecht nieuws. Het betekent dat ik op leeftijd gekomen ben. Maar het is ook heel flatterend en aangenaam want het is een erkenning van mijn carrière, van de som van al wat ik in mijn leven heb gerealiseerd, door mensen met wie ik heel hoog oploop. Ik ben zowaar ontroerd.’