‘Booksmart’: geen tienerkomedie volgens het boekje

Twee vrouwelijke bollebozen en één wilde nacht: meer heeft Olivia Wilde niet nodig om van Booksmart de beste highschoolkomedie sinds Superbad te maken.

Slaag je in het leven door hard te studeren of door je te bezatten op schoolfuiven? In Olivia Wildes uitzinnige regiedebuut leren Amy en Molly, aanstekelijk vertolkt door Kaitlyn Dever (Beautiful Boy) en Beanie Feldstein (Lady Bird), dat een studentenleven geen of-ofverhaal is. Op een zucht van hun middelbareschooldiploma ontdekken beide strebers dat de ijdele ‘jocks’, handjobs gevende ‘domme blondjes’ en weed rokende slackers op hun school tot dezelfde prestigieuze universiteiten zijn toegelaten als zijzelf. Daarop beslist het duo om tijdens prom night hun neus voor één keer niet in de boeken (of een Ken Burns-docu) maar in een poederdoos vol vitamientjes te begraven, om zo hun klasgenoten te tonen hoe ‘fun’ ze zijn.

Klinkt als een tienerkomedie volgens het boekje? Vast en zeker. Olivia Wilde swingt even vlot tussen de highschoolclichés als de in schooluniform gehulde Britney Spears in de videoclip van …Baby One More Time. Toch laat de actrice uit House M.D. en Drinking Buddies geen kans onbenut om de drank-, drugs- en masturbatiegrappen uit pakweg American Pie (1999) binnenstebuiten te keren. Want terwijl zulke tienerfilms vooral de hormoonspiegel van puberende jongens en een apolitiek hedonisme reflecteren, kaart deze rebelse, inclusieve komedie sociale thema’s aan door twee Malala Yousafzai-fans te volgen die zo zelfverzekerd over het sketchachtige scenario van Susanne Fogel en co. walsen als rapper Killer Mike over de beats van zijn Run the Jewels-buddy El-P, het duo dat samen met onder anderen DJ Shadow en Alanis Morissette de verhoogde polsslag van Booksmart op muziek zet.

Hoewel Wilde zo grotendeels dezelfde opwindende ramkoers kiest als Superbad – Greg Mottola’s komedie uit 2007 over één feestavond van enkele tieners, onder wie Beanie ‘Molly’ Feldsteins grote broer Jonah Hill – neemt ze genoeg onbetreden omwegen om de twee maffe meiden helemaal te doorgronden. Of ze nu in vaginaloze barbiepoppen veranderen (the horror!) tijdens een hallucinogene stop-motionscène of elkaar in de haren vliegen in een lange opname terwijl andere fuifgangers kiekjes maken: overal volg je de bff’s met evenveel plezier of hang je aan hun lippen voor hun snedige dialogen.

Zo bewijst Wilde dat tienerkomedies vandaag niet enkel op televisie ( Sex Education, The End of the F***ing World) werken, maar dat welgemikte situatiehumor, een frisse regie en sympathieke personages vooral op het grote scherm thuishoren. Mocht Wilde haar komediewijsheid uit boeken hebben, dan mag ze die zeker eens laten rondslingeren in Hollywood. Daar kunnen ze eigenzinnige komedies als deze immers goed gebruiken.