Bill Murray kaapt Sofia Coppola’s ‘On the Rocks’ als koddige klootzak en opdringerige vader

In het luchtige On the Rocks volgt Sofia Coppola een onzekere schrijfster die zich uit de greep van haar opdringerige vader wil verlossen.

Vrouwen moeten lang haar hebben, kaarten kunnen schudden en altijd vriendelijk lachen als ze een ongepast complimentje krijgen. Mannen daarentegen zijn geprogrammeerd om vreemd te gaan, met oude cabrio’s te rijden en ongevraagd relatieadvies te geven. Dat zeggen wij niet, maar Felix. Aan het begin van On the Rocks pepert deze grijsaard zijn dochter in dat ‘ze van hem is tot ze is getrouwd’. Geen verrassende gedachtegang voor een koddige klootzak die liever naar vrouwen kijkt dan ernaar te luisteren en liever kunst verpatst dan ervan te genieten. Gelukkig wordt deze oude playboy vertolkt door Bill Murray, de droogstoppel die na Lost in Translation (2003) opnieuw opduikt in een film van regisseur Sofia Coppola over verloren zielen in een grootstad. Een reünie die van dit licht verteerbare drama sowieso verplichte kost maakt.

Centraal in On the Rocks staat Laura (Rashida Jones), naast een schrijfster met writer’s block ook een moeder van twee die bijna bezwijkt onder de sleur van haar leven en de drukke blitzcarrière van haar man (Marlon Wayans). Coppola neemt de tijd om deze gezinssituatie te laten escaleren. Nu en dan geeft ze enkele hints dat Laura’s echtgenoot naast de pot pist en laat ze haar protagoniste daarna sudderen in twijfel terwijl andere mama’s aan de schoolpoort haar met hun problemen overstelpen – een smaakvolle cocktail waaraan Coppola enkele melancholische Chet Baker-tunes toevoegt, en die ze aanlengt met bruisende beelden die aan het New York van Woody Allen en Noah Baumbach doen denken.

Maar dan maakt Felix (Murray) zijn entree in een Mercedes met chauffeur en verruilt Coppola abrupt de ene relatiecrisis voor de andere. Laura’s huwelijksproblematiek, die aanvankelijk met weemoed werd geschetst, maakt dan grotendeels plaats voor vader-dochtergrillen en buddykomedie. Vaak zorgt dit voor snedige situatiehumor en absurde dialogen over topics zoals het evolutionaire nut van ronde konten en grote borsten, maar soms overstemt Murrays energie ook Coppola’s film, omdat die tijdens de soms lange scènes niet altijd tijdig op de rem gaat staan.

Dat Coppola haar film laat kapen door Murray – die een prestatie neerzet die naast zijn memorabele passages in Lost in Translation en Broken Flowers (2005) kan staan – is een tikje spijtig. In haar zevende film lijkt de dochter van de The Godfather-cineast Francis Ford Coppola net te willen vertellen hoe moeilijk het is om als vrouwelijke artiest uit de schaduw te treden van zelfvoldane mannen zoals haar vader – dé inspiratiebron voor Murrays personage. Kan dochterlief Laura dan, ondanks het ‘vaderlijke advies’, wel haar eigen plekje vinden? Sofia Coppola heeft dat van haar natuurlijk allang gevonden, iets wat ze met On the Rocks opnieuw bewijst.