Bambi is terug (en hij is springlevend)

Nu ook te zien met heel erg levende, niet CGI-geanimeerde dieren: Bambi, de prins van het bos die zijn moeder op tragische wijze verliest. Frans regisseur Michel Fessler legt uit hoe hij dat klaarspeelde.

Waarom heb je het triestigste verhaal uit het dierenrijk verfilmd met levende dieren?

Michel Fessler: Ik wilde een zachte film maken over de poëzie van het bos en de schoonheid van de dieren die erin leven. Natuurlijk is Bambi een beetje triestig, maar zo zijn alle sprookjes. Ik zie het meer als een feelgoodverhaal over volwassen worden. En over dat we vreugde en liefde kunnen voelen, zelfs als een geliefde sterft.

Ik moet toegeven dat ik een beetje opgelucht was dat er geen bloedend hertenlijk in de film zat.

Fessler: Nee, dat zit niet in mijn DNA. Nu hoor je enkel een schot, dat is voldoende om de dood te insinueren.

De dood van zijn moeder komt als een schok voor Bambi. Hoe laat je een hert zoiets vertolken?

Fessler: Voor die scène had de dierenverzorgster zich verstopt. Plots kwam ze van achter een boom tevoorschijn en riep ze ‘koekoek!’. Bang is het reetje dan niet, maar hij keek wel even op om te zien wat er aan de hand was. De rest van de emotie dikken we aan met de soundtrack. We wilden zo min mogelijk toevoegen met speciale effecten. In een andere scène krijgt Bambi bijvoorbeeld geneeskundige kruiden van zijn vader. Hij kijkt precies alsof hij net een joint heeft gerookt. Maar dat is gewoon zijn natuurlijke blik. (lacht)

Volgens het sprookje speelt Bambi samen met konijntjes, vogels en andere wilde dieren. In de realiteit gaat het er soms vijandiger aan toe.

Fessler: Klopt. De scènes met het vaderhert en Bambi konden we bijvoorbeeld niet rechtstreeks filmen omdat het grote hert hem allicht zou willen vermoorden. Daar hebben we wat valse geweien voor moeten gebruiken.

Hoe ziet een casting call voor Bambi eruit?

Fessler: We werkten samen met Animal Contact, een groot park met driehonderd dieren die camera’s gewoon zijn. Ik heb vervolgens het verhaal geschreven met de dieren die er waren. Arthur, een kraai, kreeg zijn rol omdat hij met mijn veters speelde. Op een dag wilde hij mijn schoenen losmaken en pikte hij voor de lol in mijn voeten. Hij moest wel een vriend van Bambi worden. Voor de vertolking van Bambi hebben we de drie reekalveren uit het park afwisselend ingezet. En van het grote hert was er maar één, dus werkten we met hem. Hij speelde recent ook in een film met Pierre Niney, een grote ster in Frankrijk. Gek hè? Wie weet hebben we binnenkort een Alain Delon of Brad Pitt onder de dieren.

Heb je al een idee wat de volgende film wordt? Een adaptatie van De aristokatten?

Fessler: Ik heb zin om een film te maken over mensen die gestrande walvissen redden op de stranden van Frankrijk. Zij zijn de brandweermannen van de zee. Ik wil blijven tonen dat we dieren nodig hebben. Als we een walvis redden, redden we een beetje onszelf, toch?