Anne Hathaway: ‘Ik heb moeten leren om lief te zijn voor mezelf’

De filmster uit The Devil Wears Prada en Interstellar is dit jaar niet weg te slaan van het witte doek, te beginnen bij de operateske liefdesfabel She Came to Me. Maar zelf blijft ze kritisch. ‘Ik heb nog een lange weg af te leggen.’

Werd er vroeger te veel en wordt er vandaag te weinig over Anne Hathaway gesproken? Op jonge leeftijd werd ze een filmster door de rol van prinses lichtvoetig en charmant in te vullen in hits als The Princess Diaries. In memorabele films als Brokeback Mountain, The Devil Wears Prada, The Dark Knight Rises of Interstellar toonde ze nog zo veel meer in haar mars te hebben. De volgende tien jaar waren wat minder door tegenvallers zoals Ocean’s 8 of The Witches. Maar het tij keert. Hathaway blonk uit in Armageddon Time van James Gray en heeft een zestal films in de pijplijn waaronder Sesame Street, Mother Mary van David Lowery en Mothers’ Instinct, de Amerikaanse remake van de Belgische burenthriller Duelles. She Came to Me, dat vorig jaar het filmfestival van Berlijn mocht openen, bijt de spits af.

Ik vind het narratief over de leeftijd van actrices verschrikkelijk. Wat is het alternatief voor ouder worden? Dat bestaat toch niet?

Het moderne sprookje is bedacht en geregisseerd door Rebecca Miller, de wederhelft van Daniel Day-Lewis en dochter van toneelschrijver Arthur Miller. ‘Mijn coole agenten beschikken over een lijst met regisseurs tegen wie ik in een oogwenk ja zeg. Rebecca is er een van’, zegt Hathaway zacht. Ze speelt een therapeut die met een van haar patiënten is getrouwd. De man (Peter Dinklage, Tyrion Lannister in Game of Thrones) is een operacomponist en overwint een verlammende writer’s block door een stomende affaire te beginnen met een aan seks en romantiek verslaafde kapitein van sleepboten. Het kapseizen van hun huwelijk gaat voor Hathaways personage gepaard met een groeiende spirituele behoefte. Misschien moet ze maar non worden.

Het scenario klonk Anne Hathaway als muziek in de oren. ‘Ik ben dol op opera en ik ben dol op cinema. Die twee kunnen prachtig samengaan, maar dat gebeurt zelden. Ik was verrukt toen ik las dat Rebecca haar film niet enkel in de wereld van de opera situeert, maar ook inspeelt op de bijbehorende verhevigde emoties en romantiek. Ik zou bijna durven zeggen dat sommige scènes geen filmscènes maar aria’s zijn.’

Hathaway is zelf een van de producers van She Came to Me, maar weigert daarvoor pluimen op haar hoed te steken. ‘Ik heb links en rechts wel iets kunnen doen om Rebecca te steunen, maar dat is niet van dezelfde grootteorde als wat andere producers deden. Eigenlijk deed ik niets anders dan anders. Maar Rebecca oordeelde dat mijn inzet een onderscheiding verdiende en bood me een credit als producer aan. Ik ben niet de slimste van de klas, maar toch slim genoeg om daar ja op te zeggen’, zegt Hathaway. Ze pauzeert even. ‘Wacht, schrap dat laatste. Ik mag niet zo neerkijken op mezelf. Ik ben best een groot licht. Maar dus: het aanbod kwam onverwacht, maar ik wist meteen dat ik het niet mocht afwimpelen. Ik voel me trots en vereerd dat ik heb mogen helpen om She Came to Me van de grond te krijgen.’

Hathaway vindt dat je ambitieus moet durven te zijn. ‘Ik prijs me gelukkig. Van bij het begin van mijn carrière heb ik met geweldige regisseurs mogen samenwerken zoals Garry Marshall, Ang Lee, Jonathan Demme, Christopher Nolan en zo veel anderen. Ik ben het gewoon om in mijn personages te investeren, ik ben het gewoon om de volledige film écht te begrijpen. Ik heb nooit anders geweten. Zo ben ik opgevoed als baby-actrice.’

De ‘baby-actrice’ is inmiddels een veertiger met een Oscar – sinds haar zang- en dansnummers in Les misérables – en met een afkeer van vragen over haar leeftijd. ‘Ik vind dat narratief verschrikkelijk. Wat is het alternatief voor ouder worden? Dat bestaat toch niet? Ik ben gelukkig. Opgewonden over alles wat ik mag doen. Ik geniet van mijn leven, ik geniet van mijn werk. Daar ben ik dankbaar voor en ik weiger het als een verworvenheid te zien. Ik weet ook niet wat morgen brengt. Maar ik ben blij met waar ik vandaag sta. Het verlangen van mensen om anderen te martelen door van hun ouderdom een zaak te maken, is totaal misplaatst.’

Hathaway ziet ook niet in waarom ze geen kleinere films met grotere Hollywood-projecten zou mogen combineren. ‘Mijn volgende film wordt er een van ongeveer twintig miljoen dollar. Ik kijk niet naar budgetten. Ik hou van films maken en zoek actief naar regisseurs die me prikkelen en naar personages waarvan ik niet zeker ben of ik ze wel aankan. Ik hou van risico en experiment. Ik zou graag een écht goeie actrice worden en zoek dus kansen om dat doel te bereiken.’

Ze praat alsof ze nog geen goeie actrice ís. ‘Ik heb moeten leren om lief te zijn voor mezelf. Ik geef mezelf inmiddels een pluim wanneer gepast. Ik erken dat ik gegroeid ben en bepaalde situaties beter aanpak dan toen ik een twintiger was. Maar als ik aan de actrices denk die ik bewonder en die ik groots vind, dan heb ik nog een lange weg af te leggen.’