De Italiaanse actrice Claudia Cardinale is dinsdag op 87-jarige leeftijd overleden in Nemours bij de Franse hoofdstad Parijs, waar ze woonde. Dat meldt haar agent aan het Franse persagentschap AFP. Het nieuws wordt bevestigd door de Italiaanse minister van Cultuur Alessandro Giuli.
Cardinale werd op 15 april 1938 geboren in de Tunesische hoofdstad Tunis als dochter van een Italiaanse vader en een Franse moeder. Op haar zeventiende won ze een schoonheidswedstrijd: de mooiste Italiaanse vrouw in Tunis werd bekroond met een reis naar het Filmfestival van Venetië. Het zou het begin van haar filmcarrière betekenen.
Vanaf 1958 verscheen ze in Italiaanse films. Na Rocco i suoi fratelli van Luchino Visconti uit 1960, was haar eerste grote rol in La ragazza con la valigia van Valerio Zurlini uit 1961. Dat jaar maakte ze haar debuut op het Filmfestival van Cannes, waar ze gezien werd als een donkerharige Brigitte Bardot. Een jaar later acteerde ze aan de zijde van Jean-Paul Belmondo in Cartouche van Philippe de Broca, haar eerste internationale succes. Maar 1963 was het jaar van haar grote doorbraak, dankzij 8 1/2 van Federico Fellini, ‘The Pink Panther’ van Blake Edwards en ‘Il gattopardo’ van Visconti, met wie ze vier keer zou samenwerken.
‘Ik had het geluk om mijn carrière te beginnen toen de Italiaanse cinema de beste in de wereld was’, zei Cardinale daarover in 2014 in een interview met het Slovaakse filmfestival Art Film IFF. ‘Ik heb met geweldige Italiaanse regisseurs gewerkt: Federico Fellini en Luchino Visconti. Zij hebben mij alles geleerd. Maar als regisseurs waren ze heel verschillend van elkaar. Il gattopardo maken met Visconti was als een theaterperformance. Maar 8 1/2 maken met Fellini, dat was pure improvisatie.’
Ook in Hollywood maakte ze naam, onder meer met de westerns The Professionals van Richard Brooks uit 1966 en Once Upon a Time in the West van Sergio Leone uit 1968. Na haar scheiding van producer Franco Cristaldi, die haar in 1957 in Venetië haar eerste contract gaf en met wie ze tien jaar later trouwde, werkte ze nog samen met haar nieuwe partner en ‘enige liefde’ Pasquale Squitieri en regisseurs zoals Liliana Cavani (La pelle uit 1981), Werner Herzog (Fitzcarraldo uit 1982), Marco Bellocchio (Enrico IV uit 1984), Henri Verneuil (Mayrig uit 1991 na Les Lions sont lâchés uit 1961) en Manoel de Oliveira (‘O Gebo e a Sombra’ uit 2012).
‘De meeste mensen leven één keer, maar ik heb 141 levens geleefd’, vertrouwde ze Art Film IFF in 2014 toe. Maar ze was toen nog niet klaar met acteren. In totaal zou ze meer dan 150 rollen gespeeld hebben, of meer dan 150 levens geleefd hebben.
Cardinale werd overladen met tientallen prijzen en erkenningen, onder meer met een Gouden Leeuw voor Lifetime Achievement op het Filmfestival van Venetië in 1993 en een Gouden Erebeer op de Berlinale in 2002. In 2017 was ze het uithangbord voor de zeventigste editie van het Filmfestival van Cannes.