13 minuten: zo lang is Tasha Howland dood voor een vroege wandelaar haar uit het water haalt en reanimeert. Ze beweert dat ze zich niet herinnert hoe ze daar is beland, maar langzaam wordt duidelijk dat de Barbies, haar huidige vriendinnen, er iets mee te maken hebben. Tasha zoekt opnieuw steun bij Rebecca, een oude vriendin die ze eerder wegens te mollig en te saai heeft gedumpt. In een wereld waarin hun ouders ziende blind zijn, ontpopt zich een verbeten spel waarin de zestienjarige meisjes wreed, achterbaks en moordlustig zijn. Als een van hen sterft, beweert Tasha plots dat ze zich nu wel herinnert wie haar in het water heeft gedumpt. En dan wordt het pas echt akelig en amoreel.
Sarah Pinborough maakte eerder dit jaar met Wat jij niet ziet de succesvolle overstap van young adult naar volwassen crime. Dit is er nog eentje uit het ‘jongere’ segment, maar veel compassie met de jeugd van tegenwoordig brengt Pinborough je niet bij. Je blijkt pas een identiteit te hebben als je bij een bepaalde groep hoort en je moet er alles voor overhebben om die positie niet te verliezen. Pinborough schrijft zo vlot dat ze op geen enkel moment de aandacht laat verslappen of net te vroeg iets van haar kwaadaardige plot prijsgeeft. U bent gewaarschuwd.
13 minuten ****
Sarah Pinborough, Van Goor (oorspronkelijke titel: 13 Minutes), 368 blz., ? 18,99.
