Waarom BB King meer is dan een gitaarheld

Blueslegende BB King (89), een van ’s werelds grootste gitaristen, is deze nacht overleden. We vroegen Knack Focus’ jazz- en blueskenner Bart Cornand wat BB King zo legendarisch maakte. ‘Hij opende niet enkel deuren voor de artiesten van de toekomst, maar ook voor die van het verleden.’

‘King creëerde een eigen gitaarspel dat niemand hem had voorgedaan’, vertelt Bart Cornand. ‘Maar hij begon daarbij niet van nul. King groeide op te midden van de plantages van Mississippi, de broedplaats van de delta blues. Blootvoets volgde hij zijn moeder naar de kerk, waar hij voor het eerst in contact kwam met gospelmuziek. Tegelijkertijd bedwelmde de radio hem met de klank van de jazz.’

‘De jonge Riley B. King slaagde erin al die invloeden te vermengen tot een eigen stijl, in zijn gitaarspel én in zijn manier van zingen. Het maakte zijn muziek meer melodisch, zorgde ervoor dat zijn muziek aansloeg bij het brede blanke publiek. Zijn gitaarspel was geraffineerder, minder hard dan de blues van die tijd.’

‘Niemand steelt iets van een ander. We lenen alleen maar’, zei King zelf. Hij verborg nooit waar hij zijn inspiratie vandaan haalde. Bluesmuzikant Muddy Waters was een van zijn grote voorbeelden, maar hij keek, of beter gezegd, luisterde ook verder dan dat. De swingblues van T-Bone Walker uit de jaren 40 en de jazz van Lonnie Johnson én van de Belgische zigeuner Django Reinhardt uit de jaren 30 en 40 drukten hun stempel op hem. ‘Daar ben ik hem nog het meest dankbaar voor’, vertelt Cornand. ‘Niet alleen introduceerde King zijn eigen stijl, hij leerde ons ook de oudere artiesten kennen.’

Live at the Regal

In 1965 bracht de bluesgitarist zijn meest succesvolle plaat, “Live at the Regal”, uit. Kort daarna brak de British Blues Boom uit, die mensen als BB, Muddy Waters en Howlin’ Wolf een tweede carrière bezorgde. ‘En dat is de reden waarom BB King zo’n monument is gebleven’, vertelt Cornand. ‘Opkomende Britse muzikanten als Eric Clapton, Jimmy Page en The Rolling Stones grepen terug naar de groten van de blues, ze konden niet voorbij aan BB King.’

Het zorgde ervoor dat King werd opgepikt door de hippiebeweging, een hoofdzakelijk blanke aangelegenheid. Cornand: ‘King beschouwde zijn optreden op een van de grote hippiefestivals als het mooiste moment van zijn leven. “Toen ik die blanke kids zag opstaan voor mij, een jongen uit Mississippi… Dat was slikken”, vertelde hij.’

Eén keer heeft Cornand de man ontmoet, op Gent Jazz in 2011. ‘Hij was zich bewust van zijn status. Waardig maar niet pretentieus, zoals het royalty betaamt. Hij was een enorm warme man, met opmerkelijk veel humor. Grapjes over de meisjes, daar voelde hij zich niet te oud voor.’

(FDC)