Van ‘Good Bye Lenin!’ tot vers voer van Matt Groening: dit is er deze week op uw tv

© .

Volg de gids en u weet weer wat te kijken van zaterdag 11 tot vrijdag 17 augustus 2018.

HET ZOMERT MET … (Vanaf maandag 13/8, 21.20, Eén)

Omdat de openbare omroep beseft dat hij u op mooie zomeravonden niet louter met herhalingen kan blijven lokken, trommelde de VRT oude bekende Bruno Wyndaele op. Dit keer jaagt de presentator niet op premies of beste vrienden, maar keert hij terug naar zijn roots als talkshowhost. Drie weken lang ontvangt Wyndaele in Het zomert met… elke weekdag een bekende gast en blikt hij terug op de zomers van hun jeugd. Hoe vulden ze hun vakanties en wat is er veranderd ten opzichte van vandaag? Uit de BV-poel viste de presentator een rist gevarieerde gasten, gaande van Jani Kazaltzis tot Fatma Taspinar. Elke week verhuist Wyndaele zijn karavaan naar een andere mooie plek in Vlaanderen, en doet zo de plantentuin van Meise, kasteel Wissekerke in Kruibeke en de abdij van Vlierbeek in Leuven aan. Onder meer Isolde Lasoen en Patrick Riguelle zorgen voor muzikale ondersteuning.


DISENCHANTMENT (Vrijdag 17/8 op Netflix)

Van 'Good Bye Lenin!' tot vers voer van Matt Groening: dit is er deze week op uw tv

Matt Groening heeft vers voer. In Disenchantment neemt het brein achter The Simpsons, na het heden en de toekomst, nu ook het verleden onder handen. Samen met de studio die ook zijn Futurama animeerde, katapulteert hij u naar de middeleeuwen, alwaar gnomen, reuzen, trollen, imps, een wel erg vriendelijke beul en vooral een hoop narren ronddwalen. Maar daar in Dreamland is het niet allemaal elfjesstof en hoofsheid. Prinses Bean wil, de autoritaire koning ten spijt, haar eigen levensweg uitstippelen, met zwaard en kroes in de hand. Ze wordt bijgestaan door een iets te optimistische kobold en een duiveltje dat Bean en de hele wereld probeert te corrumperen. Een serie over lachend opgroeien in donkere tijden.


ULTRA (Zondag 12/8, 23.00, Canvas)

Eind september is het weer zover. Tussen Athene en Sparta, over een afstand van 246 kilometer, wordt dan de Spartathlon gelopen, een ultraloop die de weg volgt die de koerier Phidippides in 490 voor Christus aflegde om de Spartanen om militaire steun te vragen in de slag bij Marathon. Ook de documaker Balázs Simonyi doet een poging om deze ultramarathon binnen de 36 uur tot een goed einde te brengen, maar behalve bij zichzelf graaft hij ook bij vier andere mannen en vrouwen naar de drijfveren. Zoals in het beste sportpsychodrama draait alles om doorzettingsvermogen en de mentale en fysieke grenzen aftasten, al blijkt lopen hier vooral een vorm van zelftherapie. Het decor met prachtige Griekse landschappen komt puik uit de verf dankzij de prachtige dronebeelden en de docu laat je ook goed ‘de eenzaamheid van de langeafstandsloper’ voelen.


ROCCO E I SUOI FRATELLI (Donderdag 16/8, 21.50, Canvas)

1960 was een topjaar voor de Italiaanse cinema. Drie radicaal verschillende films zorgden voor de triomf: Antonioni’s L’avventura, Fellini’s La dolce vita en Visconti’s Rocco e i suoi fratelli, een magistrale familiekroniek over het bittere leven van de Parondi-broers met een piepjonge maar belachelijk mooie Alain Delon in de rol van de ‘heilige’ Rocco.

Van 'Good Bye Lenin!' tot vers voer van Matt Groening: dit is er deze week op uw tv
© .

Dit lyrische epos, gefotografeerd in glinsterend zwart-wit door Giuseppe Rotunno, is onderverdeeld in vijf hoofdstukken en draait om de vijf zonen van Rosario, een weduwe uit Lucania die met haar gezin verhuist naar de industriestad Milaan, waar ze hun geluk willen beproeven. Vincenzo (Spiros Focas) wijdt er zijn broers in de bokssport in. Ciro (Max Cartier), het politieke geweten van de familie, wordt uiteindelijk arbeider bij Alfa Romeo. Simone (Renato Salvatori) heeft bokstalent maar verzeilt in louche milieus. Rocco (Delon) vindt werk in een wasserij en vervult zijn dienstplicht. Maar wanneer Simone verneemt dat Rocco verliefd is op Nadia (Annie Girardot), een prostituee met wie hij zelf een korte relatie had, lopen de spanningen tussen de twee op. Het is het begin van de ondergang van de Parondi-familie.

Toen Luchino Visconti, een homoseksuele aristocraat die meer thuishoorde in het Scala dan in de smerige buitenwijken aan de Porta Ticinese, in Milaan aan de opnames van dit neorealistische meesterwerk begon, was er in Italië nog geen film gedraaid waarin het thema van de moeilijke interregionale migratie van het arme zuiden naar het rijke noorden diepgaand werd behandeld. Rocco e i suoi fratelliheeft het wél over de botsing van het feodale boerentijdperk met dat van het meedogenloze industriële kapitalisme.

Visconti’s geraffineerde regie verraadt al zijn operatieve kenmerken, die nog sterker tot uiting zullen komen in zijn volgende fresco, Il gattopardo. Voeg daar de invloed van de literatuur aan toe – Rocco e i suoi fratelli is geïnspireerd door zowel de romans van Thomas Mann als de verhalen van Italiaanse schrijvers als Giovanni Testori en Rocco Scotellaro – en Visconti levert er eens te meer het bewijs van dat hij als geen ander filmische esthetiek, pessimistische geschiedschrijving en diepe ontroering weet te combineren.

De drieëntwintigjarige Delon was helemaal nog niet bekend toen hij op de set verscheen, maar daar zou deze film verandering in brengen: hij is duizelingwekkend als de fragiele Rocco, die hoopt op een beter leven voor hem en zijn familie maar elke poging tot sociale of economische emancipatie ziet mislukken.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


BECOMING CARY GRANT (Zondag 12/8, 22.05, Canvas)

‘Everyone wants to be Cary Grant. Even I want to be Cary Grant’, schreef het Hollywoodfenomeen over zichzelf. Grant – voor de burgerlijke stand: Archibald Leach – was een gepolijst enigma. Ook voor zichzelf, lsd-psychotherapie ten spijt. Toch probeert Mark Kidel, die eerder al Elvis Costello en Boy George portretteerde, de ‘echte’ Grant te vatten, aan de hand van zijn homevideo’s en onafgewerkte autobiografie. Via Becoming Cary Grant komt u te weten dat zijn manische moeder door zijn pa in een gesticht gestoken werd en dat hij haar pas twintig jaar later terugvond. Ondertussen was hij al bezig aan een carrière die reikte van een rondtrekkend vaudevillegezelschap, over The Awful Truth en Bringing Up Baby tot zijn Hitchcock-hoogtepunten Suspicion, Notorious, To Catch a Thief en North By Northwest. Maar ook Mark Kidels documentaire raakt niet voorbij het masker – over Grants (homo)seksualiteit is het stil. Cary Grant: een rasacteur op de set, op straat en in de spiegel.


GOOD BYE LENIN! (Zondag 12/8, 23.25, NPO 2)

Een Trabantje huren, een naar krijt smakende chocoladereep Schlager-Süßtafel kopen of een nachtje doorbrengen in een betonnen Plattenbau-woonblok: aan alternatieven voor een ostalgieparty geen gebrek in deze tragikomedie van Wolfgang Becker. Wanneer een overtuigde socialistische militante (Katrin Saß) in 1990 uit een lange coma ontwaakt, doet haar zoon Alex (Daniel Brühl) er alles aan om de val van de Berlijnse Muur en de hereniging van Duitsland voor haar geheim te houden. Zie het als een waardige begrafenis van de politiestaat DDR en een met zin voor melancholie en ironie vertelde reflectie over die Wende.


INSECURE (Seizoen 3 vanaf zondag 12/8 op Play More)

Van 'Good Bye Lenin!' tot vers voer van Matt Groening: dit is er deze week op uw tv

Ook in het derde seizoen zijn de vriendinnen van Insecure dertig, single en in volle bloei. De HBO-reeks van en met Issa Rae zette in twee jaar tijd een nieuwe standaard voor sterke zwarte vrouwelijke personages, en borduurt in jaargang drie op datzelfde stramien voort. Vorig seizoen zagen we hoe Issa haar break-up met Lawrence (Jay Ellis) verwerkte, aan het daten sloeg en door een quarterlifecrisis spartelde. Vandaag worstelt ze nog steeds met haar liefdesleven, werk, bankrekening en zichzelf. Nu ze het hoofdstuk Lawrence eindelijk heeft afgesloten, is die laatste trouwens (voorlopig) niet meer te zien. Tot grote spijt van menige fan. Op de website Where’s Lawrence kunt u zelfs een petitie tekenen om hem terug te brengen. ‘We wilden zo dicht mogelijk bij het echte leven blijven’, suste Issa Rae. ‘Soms zie je je exen nooit meer terug, en dat is oké.’


2DOC – THE LOOK OF SILENCE (Donderdag 16/8, 23.55, NPO 2)

De Amerikaan regisseur Joshua Oppenheimer gooide hoge ogen met The Act of Killing. In die documentaire focuste hij op de daders van de Indonesische genocide in de jaren zestig, tijdens het angstregime van generaal Suharto. Miljoenen Indonesiërs werden toen afgeslacht omdat ze volgens de nieuwe politieke leider communisten waren en vijandig stonden tegenover het nieuwe regime. Met The Look of Silence blikt Oppenheimer voor een tweede maal terug op die gruwelijke periode, ditmaal niet vanuit het standpunt van de daders maar dat van de slachtoffers. Hij zocht en vond de familie van Ramli, een jonge man die tijdens een martelsessie kon vluchten maar alsnog vermoord werd door Suharto’s troepen. Een unieke confrontatie van een getroffen familie met daders die nog steeds hoge functies bekleden in het hedendaagse, nog even uitzichtloze Indonesië.


APOCALYPS STALIN (Dinsdag 14/8, 20.55, Canvas)

Van 'Good Bye Lenin!' tot vers voer van Matt Groening: dit is er deze week op uw tv

Dat Jozef Stalin niet de plezantste snordrager was, weet iedereen. Wie er schuilging achter de man van staal, hoe hij aan de macht kwam en hoe hij geschiedenis schreef, ziet u in deze driedelige reeks op Canvas. Aan de hand van ingekleurde archiefbeelden krijgt u het verhaal van de Sovjetdictator voorgeschoteld, van zijn jeugd als schoenmakerszoon tot zijn bezeten strijd tegen nazi-Duitsland. Apocalyps Stalin belicht ook wat hij zijn eigen volk aandeed. Massa’s mensen stierven van de honger, anderen werden gevangengezet of vermoord. Toch beschouwen sommige Russen hem nog steeds als de vader des vaderlands, die van de Sovjet-Unie een wereldmacht heeft gemaakt.


THÉRÈSE DESQUEYROUX (Vrijdag 17/8, 21.05, Canvas)

Thérèse Desqueyroux, het hoofdpersonage van François Mauriacs op feiten gebaseerde roman uit 1935, blijft filmmakers begeesteren. Na Georges Franju grijpt ook Claude Miller terug naar de jonge vrouw (Audrey Tautou) die de bourgeoisie van Bordeaux uit de jaren twintig wil ontvluchten door haar man te vergiftigen. Dat dit bedreven geregisseerde kostuumdrama als eerbetoon het festival van Cannes 2012 afsloot, was niet echt een verrassing. Miller stierf kort na de opnames en gold dankzij films als L’effrontée, La petite voleuse (beide met Charlotte Gainsbourg), Garde à vue en La classe de neige als een klassiek geschoolde cineast met een neus voor meeslepende films. Thérèse sluit perfect aan bij het soort ambivalente heldinnen dat Miller graag portretteerde: vrijgevochten maar struikelend over de hindernissen van de liefde.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content