Chloé Zhao kan met haar jongste film Nomadland eind april de eerste Chinese en de eerste vrouw van kleur worden die de Oscar voor beste regisseur wint. In 2017 deed Zhao al van zich spreken met dit prachtige indiedrama, niet alleen geknuffeld door uw lijfblad, maar dat jaar ook een favoriete film van ene Barack Obama.
Brady Blackburn (Brady Jandreau), een Sioux-cowboy, woont samen met zijn vader Wayne (Tim Jandreau) en zijn autistische tienerzus Lilly (Lilly Jandreau) – zijn moeder is aan kanker overleden -in een trailer op de prairie van South Dakota. Brady heeft een haast mystieke band met paarden en zijn grote droom was om een rodeoster te worden. Maar sinds hij een hoeftrap tegen zijn schedel heeft gekregen, loopt hij rond met een stalen plaat in zijn hoofd. De dokter heeft hem gewaarschuwd dat paardrijden is uitgesloten.
‘ Cowboy up. Wees een man’, adviseert zijn vader, met wie Brady een slechte band heeft omdat Wayne te veel uitgeeft aan gokmachines. Echt met iemand over zijn problemen praten doet de stugge Brady niet, tenzij dan na consumptie van wat wiet en alcohol. Hij heeft een slechtbetaald baantje aangenomen in een supermarkt, maar kan eigenlijk niet wennen aan het idee van een leven zonder paarden en rodeo. Zal hij toch nog eens zijn kans wagen?
Chloé Zhao nam The Rider volledig op in het Pine Ridge-reservaat, hetzelfde indianenreservaat waar ook haar debuut Songs My Brothers Taught Me (2015) zich afspeelde. Daar ontmoette ze ook Brady Jandreau en zijn familie, die hier net als andere plaatselijke bewoners min of meer zichzelf spelen: ook in het echte leven mag Jandreau door een rodeo-ongeluk niet meer paardrijden. Die aanpak zorgt voor een hoge graad van authenticiteit. Zhao houdt zich daarbij ver van miserabilisme. Samen met Joshua James Richards, haar Britse partner en cameraman, vangt ze het licht van de ondergaande zon in lyrische beelden van de weidse prairie, wat al eens aan de films van Terrence Malick doet denken. Het zal u niet verbazen dat in deze weemoedige context – een cowboy wiens gedroomde leven al voorbij lijkt nog voordat het echt begonnen is – de naam van een schrijver als Cormac McCarthy al eens valt.
Het volgende project van Zhao is trouwens een heel ander beestje: als alles goed gaat, verschijnt in september Eternals, een superheldenfilm van haar hand. Naar verluidt was haar presentatie daarvoor zo indrukwekkend dat Marvel haar meteen inhuurde en haar meer artistieke vrijheid bood dan gebruikelijk. Om maar te zeggen: ook als ze straks die Oscar niet wint, zult u nog van Chloé Zhao horen.
The Rider
Zaterdag 27/3, 22.05, Canvas
