‘De hand die de pen vasthoudt, schrijft geschiedenis.’ Dat is niet Willy, de naam die op de destijds populaire Claudine-romans prijkt, maar Colette, Willy’s vrouw. En geschiedenis heeft ze geschreven: Colette was de eerste Franse schrijfster die een staatsbegrafenis kreeg, maar ze heeft zich daarvoor wel vrij moeten vechten. Keira Knightley doet haar herleven in de biopic Colette (2018).
Voluit heette Colette Sidonie-Gabrielle Colette, afkomstig uit het provinciale Saint-Saveur-en-Puisaye. In de film leren we haar kennen anno 1892, op haar achttiende. De veertien jaar oudere criticus en schrijver Henry Gauthier-Villars, ‘Willy’ dus, maakt haar het hof met zijn verhalen over het Parijs van Sarah Bernhardt en die nieuwe attractie, de Eiffeltoren.
Een jaar later is Colette getrouwd met Willy (vertolkt door Dominic West) en naar de lichtstad verhuisd, waar ze zich ergert aan de pretenties van de Parijse society. Het gebrek aan erkenning dat ze in haar huwelijk voelt, verandert wanneer Willy haar aanspoort om haar verhalen over de libertijnse tiener Claudine te publiceren, onder zijn naam weliswaar. Hij is van mening dat romans van vrouwelijke schrijvers niet verkopen.
De Claudine-boekenserie wordt een hit – er komen zelfs Claudine-producten zoals zeep, parfum en bonbons – maar wanneer Willy’s eisen escaleren en hij haar ook begint te bedriegen, claimt ook Colette meer en meer haar seksuele vrijheid. Ze begint onder meer een affaire met Missy, die bij de geboorte geregistreerd is als meisje, maar zich kleedt als man. Ze zorgen voor schandaal wanneer ze op het podium van de Moulin Rouge kussen. De eerste reactie van Keira Knightley toen ze het script (van regisseur Wash Westmoreland en zijn ondertussen overleden echtgenoot Richard Glatzer) las, was niet voor niks: ‘Dit wordt trippen. Wat een heerlijk creatuur. Wat een leven, wat een lef.’
Colette
Vrijdag 10/12, 21.20, Canvas
