Van kleuterleidsters tot zombies in The Walking Dead, u ziet het allemaal deze week op uw tv.
LA ISLA MÍNIMA (Vrijdag 12/10, 22.00, Canvas)
Een drassige rivierdelta, twee speurders, een misogyne seriemoordenaar en het spook van dictator Francisco Franco: dat zijn de ingrediënten van La isla mínima, een broeierig Spaans misdaadmysterie waarin de grenzen tussen criminaliteit en wettigheid vaak heel vaag zijn.
De film begint spectaculair, met een beeld dat van de hand van natuurfotograaf Yann Arthus-Bertrand had kunnen zijn. De camera kijkt hoog vanuit de lucht neer op de Guadalquivir-rivier en de grille patronen die de stroom in het weidse Andalusische landschap gevlochten heeft. Het is een prachtige metafoor voor wat komen zal, want ook in het roerige postdictatoriale Spanje van de jaren tachtig hebben de tentakels van het Francoregime de samenleving nog stevig in hun greep.
Die imposante moerasdelta, met zijn onverharde wegen, rijst- en rietvelden waar vogels uit opstijgen en vijandige dorpjes waar vissers, stropers, smokkelaars en schimmige landeigenaars elkaar bekampen, wordt ook het nieuwe werkterrein van twee rechercheurs die vanuit Madrid naar Zuid-Spanje zijn gestuurd. De idealistische Pedro (Raúl Arévalo) en zijn oudere, door de wol geverfde collega Juan (Javier Gutiérrez) moeten er in een dorpje de gruwelijke moord op en verkrachting van twee tienerzusjes onderzoeken. Op veel medewerking van getuigen en de lokale politiechef hoeven ze niet te rekenen. Toch bijten Pedro en Juan zich hardnekkig vast in het onderzoek, ook al weten ze niet goed of ze te maken hebben met een prostitutienetwerk of een uiterst sadistische lustmoordenaar.
Het is het aparte moeraslandschap, en meer bepaald de zwart-witfoto’s die Atín Aya ervan nam, dat voor regisseur Alberto Rodríguez – een kind van de streek – de aanleiding vormde om La isla mínima te draaien. Esthetisch maakt hij bijgevolg veelvuldig gebruik dat decor, een openluchtlabyrint dat door cameraman Alex Catalán gevangen wordt in schaduwrijke beelden die soms een bijna surreële sfeer oproepen. Een mix dus van neonoir en southern gothic, meteen de reden waarom deze onder de Goya’s (de Spaanse Ensors) bedolven film vergeleken wordt met Se7en en True Detective – al citeert Rodríguez liever de Koreaanse politiethriller Memories of Murder en Le corbeau van Henri-Georges Clouzot als referenties.
Wat meer psychologische diepgang was welkom geweest, maar toch is dit een bijzonder intense en onheilspellende trip naar het Spanje van de jaren tachtig, dat net is ontwaakt in een democratie.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
DAS BOOT (Vrijdag 12/10, 22.05, NPO 3)
Oorlog en spanning onder water. Dat krijg je in dit duikbootdrama van Wolfgang Petersen uit 1982 dat behoorlijk wat invloed had vanwege de manier waarop de claustrofobische sfeer aan boord van de Duitse U-boot in beeld wordt gebracht. De plot is niet het sterkste punt, maar Petersen brengt de reis van de belaagde onderzeeër indrukwekkend gedetailleerd in beeld – sommigen vergeleken zijn stijl zelfs met die van David Lean en Francis Ford Coppola. Deze voor vier Oscars genomineerde film lanceerde de Hollywoodcarrière van Petersen, maar op In the Line of Fire na waren zijn Amerikaanse films nooit van dit kaliber. Voor alle duidelijkheid: NPO zendt de bioscoopversie uit, niet de tweehonderd minuten durende director’s cut.
BORDERTOWN (Vrijdag 12/10, 23.40, Canvas)
Elke dag voor het avondeten thuis zijn is het enige dat hij wil. Daarom is rechercheur Kari Sorjonen met zijn vrouw, die nipt een hersenkanker overwonnen heeft, en tienerdochter het drukke Helsinki ontvlucht en naar het Finse hinterland aan de grens met Rusland verhuisd. Toen Bordertown voor het eerst op tv kwam – met het tweede seizoen voor de deur herneemt Canvas nu het eerste –vonden daar nog geen militaire oefeningen plaats. Sorjonens plan valt evenwel in duigen. De Finse Sherlock Holmes moet meteen uitdokteren wie een lokaal meisje vermoord heeft, krijgt te maken met designerdrugs en sekstoeristen en ziet zijn dochter van moord verdacht worden. De eerste Finse reeks met internationale allure verrast nooit, maar Ville Virtanen (Sauna, Occupied, Jordskott) zet Sorjonen sterk neer en de combinatie van koude scandi-noir en warm familiedrama werkt.
THE KINDERGARTEN TEACHER (Vrijdag 12/10 op Netflix)
In deze Amerikaanse remake van een opmerkelijk Israëlisch kleinood draait alles om een vijfjarige jongen die voor de vuist weg briljante gedichten uit zijn mouw schudt, zoals Mozart al op jonge leeftijd motetten schreef. Zijn kleuterleidster (Maggie Gyllenhaal) wil koste wat kost verhinderen dat het talent van haar pupil wordt verkwanseld door social media, games en apps. Ze wil hem naar musea meenemen en zijn gedichten presenteren op poëzieavonden. Gyllenhaal zet de vertolking van haar carrière neer als een zorgzame vrouw die een obsessief, licht psychotisch kantje ontwikkelt in de volle overtuiging dat haar beschermeling een wonderkind is. Samen met Gouden Leeuw-winnaar Roma is The Kindergarten Teacher een van de beste films die Netflix heeft aangekocht.
MIKE JUDGE PRESENTS: TALES FROM THE TOUR BUS (Seizoen 2 nu op Play More )
‘Als je geen fan bent van country, dan zou deze reeks daar weleens verandering in kunnen brengen.’ Een groter compliment kun je niet krijgen. Het eerste seizoen van Tales from the Tour Bus vertelde het verhaal van zes iconische countrysterren, van George Jones tot Waylon Jennings, door middel van anekdotes verteld door getekende versies van mensen uit hun entourage. Een gek idee dat door zijn mix van humor en sterke verhalen in die mate aansloeg, dat Beavis and Butt-head-schepper Mike Judge een tweede seizoen kon maken over een ander muziekgenre dat rijk is aan wilde avonturen: funk. Hij trok de bekende kapper en P-funkgoeroe George Clinton aan als adviseur voor een rondje far out shit, met lieden als James Brown en Bootsy Collins in de hoofdrol. Wie wil weten hoe een getekend ruimteschip eruitziet, kan maar beter kijken.
THE WALKING DEAD (Seizoen 9 vanaf maandag 8/10, 20.35, Fox)
Criticasters bestempelen The Walking Dead weleens als ‘een zombiefilm die maar niet wil eindigen’, maar dat hield zender AMC niet tegen om nog een negende seizoen van de postapocalyptische reeks te maken. Het gonst van de geruchten dat de makers het na deze jaargang voor bekeken zouden houden wegens tegenvallende kijkcijfers, maar dat werd vooralsnog niet bevestigd. Wél wordt dit het laatste ererondje voor hoofdrolspeler Andrew Lincoln. In het negende seizoen coördineert zijn personage Rick Grimes de heropbouw van de beschaving, zo’n anderhalf jaar na de oorlog met Negan (Jeffrey Dean Morgan). Nieuwe allianties zorgen ervoor dat de overlevenden zonder al te veel problemen samen kunnen leven, maar dat liedje duurt niet lang. De eerste acht afleveringen krijgt u vanaf 8 oktober voorgeschoteld, in het voorjaar van 2019 volgen de resterende acht.
APOSTLE (Vrijdag 12/10 op Netflix)
Na hyperintense Indonesische punchfestijnen als The Raid: Redemption en The Raid 2 ruilt de Welshe regisseur Gareth Evans de close combat in voor een bovennatuurlijk gorefestijn waarin niet op een scheut bloed meer of minder wordt gekeken. In Apostle probeert Thomas (Dan Stevens) zijn zus te bevrijden uit de handen van een sekte die op een afgelegen eiland resideert. Al snel raakt hij zelf verzeild in de semireligieuze gemeenschap, die wordt geleid door een ratelende profeet Malcolm (Michael Sheen). In de eerste helft bouwt Evans een haast sprookjesachtige sfeer op – hij scoort extra punten voor setdesign en cinematografie – maar halverwege spat de plot – en het bloed – alle kanten op. Twee vindingrijke martelscènes brengen soelaas.
MOTLEY’S LAW (Donderdag 11/10, 00.10, NPO 2)
In Afghanistan zijn vrouwen ondergeschikt en bijna onzichtbaar. Toch trok de Amerikaanse Kimberley Motley, een ex-schoonheidskoningin die nog nooit buiten de VS was geweest, ernaartoe om er te gaan werken. Meer nog: Motley is er de enige westerse advocate die er mag pleiten, en dat in een land waar de shariawetten even belangrijk zijn als de wetten die door de overheid worden opgelegd. De Deense documaker Nicole Nielsen Horanyi volgde haar twee jaar lang, en kwam terug met een portret van een taaie vrouw die vecht voor gerechtigheid in het benauwende Kaboel.
JOY (Maandag 8/10, 20.40, Vitaya)
Jennifer Lawrence, Bradley Cooper en regisseur David O. Russell hebben elkaar gevonden sinds de screwballkomedie Silver Linings Playbook. Nadien volgden American Hustle en deze op feiten gebaseerde dramady. Lawrence is ravissant als Joy Mangano, een jonge vrouw die een succesvolle zakenvrouw wordt nadat ze een revolutionaire dweil heeft uitgevonden – de Miracle Mop. Bradley Cooper en Robert De Niro hebben amusante bijrollen, respectievelijk als een tv-executive die teleshoppen promoot en als Joys mopperende vader. Joy flirt zowel met soap als sprookje en Russells energieke stijl zorgt opnieuw voor betoverende momenten.
2DOC: HET VLUCHTELINGENVERHAAL (Van maandag 8/10 tot vrijdag 12/10, NPO 2)
Precies vijf jaar geleden zonken voor de kust van het Italiaanse eiland Lampedusa twee boten met vluchtelingen. Op 3 oktober 2013 lieten 359 mensen het leven, acht dagen later verdronken er nog eens 34. Omdat de tragedie de schokkende werkelijkheid van de vluchtelingencrisis tastbaar maakte, zendt NPO 2 vijf korte docu’s met persoonlijke getuigenissen uit.
Een van de neologismen die de vluchtelingencrisis ons heeft opgeleverd, is ‘solidariteitsdelinquent’, een woord waar heel wat conflict in schuilt. Het is van toepassing op de Franse olijfboer Cédric Herrou, die in 2017 in Nice terechtstond voor ‘hulp bij illegaal verblijf’. Hij had migranten over de Italiaans-Franse grens geholpen en opgevangen op zijn boerderij. In Cédric: brief aan de rechter (di 9/10, 22.45) krijgen we de ongetwijfeld verdiende straf van dat gespuis te horen.
We zitten dan al op dag twee van deze vijfdaagse kroniek, die chronologisch verteld wordt en dus van start gaat met de bootrampen van 2013. De jonge Nederlandse filmmaker Morgan Knibbe was op Lampedusa toen het eiland door lijken overspoeld werd. In Schipbreuk (ma 8/10, 22.45) zoomt hij in op de Eritreeër Abraham, die zijn vrienden één voor één had zien verdrinken.
Op de derde dag trekken we naar de jungle van Calais, het vluchtelingenkamp dat in oktober 2016 door de Franse autoriteiten werd ontmanteld. Verliefd in Calais (wo 10/10, 22.45) legt volgens de makers een klein, onmogelijk liefdesverhaal vast te midden van de chaos die er heerste. Opnieuw een harde docu, maar met een sprankeltje hoop.
In Bericht van Hassan (do 11/10, 22.45) wisselt de Hassan uit de titel audio- en videoberichtjes uit met zijn familie. Hij zit in De Koepel in Haarlem, een voormalige Nederlandse gevangenis die in 2016 tijdelijk werd gebruikt voor de opvang van Syrische vluchtelingen. Zijn vrouw en kinderen zijn in Syrië achtergebleven. Daarom hebben al die vluchtelingen dus een smartphone.
Afsluiten doet 2Doc met een opmerkelijk Nederlands initiatief, waarbij gezinnen voor maximaal drie maanden een thuis mogen bieden aan vluchtelingen met een tijdelijke status. In Vreemde gasten (vr 12/10, 22.45) worden een jaar lang Nederlandse gezinnen en hun gasten gevolgd. Wanneer u ziet hoe een vluchteling na alle ontberingen ook nog eens een broodje kroket naar binnen moet werken, kan er op vrijdagavond alsnog een glimlach af. Voor de rest wordt het geen leuke week op NPO 2, maar misschien moet u toch maar kijken.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
