Recensie: Superstaar

De eerste aflevering van Superstaar, het eerste eigen comedyprogramma van Gunter Lamoot op 2BE, was grappig genoeg om je niet te storen aan het gebrek aan originaliteit.

Laten we maar meteen een open deur ter grootte van het gat in de romp van de Titanic intrappen: origineel kun je Superstaar niet noemen. Wat Gunter Lamoot in zijn eerste eigen comedyprogramma aanvangt met beelden uit het tv-archief, is al vaak gedaan in binnen- en buitenland, van Tv Burp over Alles Kan Beter tot de wekelijkse rubriek van Sven De Leijer in De Laatste Show. (Sterker nog: Superstaar is eigenlijk gewoon een lange versie van Lamoots rubriekje in Spam-Tv, de comedyserie van enkele jaren geleden op Canvas.)

Ook het internet staat vol met ‘mash-ups’ van verschillende programma’s, scènes uit series met zelf ingesproken dialogen en andere ongein: van het filmpje uit de eerste aflevering waarin Adolf Hitler zogezegd zijn cd-collectie verkoopt (te beginnen met Regi in the Mix 7) naar de tientallen Der Untergang-parodieën op YouTube, het is een bijzonder kleine stap.

Superstaar was echter bij momenten grappig genoeg om je niet te storen aan het gebrek aan originaliteit. Bij momenten, ja, want Gunter Lamoot kwam even vaak flauw en plat-vulgair uit de hoek als gevat en scherp: de grapjes over de kat in het decor van Familie en de toiletbezoekjes in Aspe waren bijvoorbeeld veel te lang uitgesponnen en misten een pointe, terwijl de korte observaties over Dina Tersago die tegen een cactus lijkt te praten of de deelnemer uit De Perfecte Date met een Hulk-schaduw er wel pal op zaten.

De humor van Lamoot kwam echter het best tot zijn recht in de fragmenten waarvoor hij zijn eigen dialogen verzon, zoals het Hitler-filmpje of het clipje waarin Eddy Wally zogezegd naar een congres met Stephen Hawking vertrok. Op die momenten was Superstaar onweerstaanbaar grappig, en het deed je eigenlijk hopen dat 2BE alsnog zou beslissen om Oh Oh Cherso uit te zenden, maar dan ingesproken door Gunter Lamoot.

Stefaan Werbrouck