Het tempo van Mijn Restaurant heeft helaas niet dezelfde metamorfose ondergaan als de jury, zo bewees de eerste aflevering van het vierde seizoen.
Mijn Restaurant – Seizoen 4
Elke dinsdag en donderdag, vtm **
Vlak voor de start van het vierde seizoen van Mijn Restaurant kwam het nieuws dat d’Hoogeschool, winnaar van de allereerste reeks, de deuren definitief had gesloten. Alleen de laureaat van het vorige seizoen, Karnivale in Aalst, is vandaag nog open, wat alle getoeter bij het begin van de nieuwe reeks over hoe de deelnemers een unieke kans krijgen om hun droom waar te maken toch een beetje relativeert.
Ondertussen hebben de producenten van het programma wel toegegeven dat de culinaire lat de afgelopen jaren misschien wat te hoog heeft gelegen in Mijn Restaurant, dat het te vaak leek alsof een Michelinster het minimum was wat de deelnemers moesten halen. Daarom wil men nog meer dan vroeger hameren op de rendabiliteit van een restaurant en hoeft er niet meteen sterrenstof in het bord te liggen – de betere brasseriekeuken en zelfs een goede pizzeria zullen ook volstaan.
Ten bewijze: in de nieuwe jury zit slechts één iemand die beroepsmatig met eten bezig is – culinair recensent Willem Asaert – en de plaats van driesterrenchef Peter Goossens als woordvoerder van de jury is ingenomen door Yves Desmet, journalist bij De Morgen. Die verklaarde bij zijn introductie heel bescheiden dat hij van de kandidaten enkel verwacht dat ze een nog grotere passie voor eten hebben dan hijzelf, ‘als dat kan’.
Het tempo van Mijn Restaurant heeft helaas niet dezelfde metamorfose ondergaan als de jury. Van alle realityprogramma’s uit de laatste jaren, moet dit toch hetgene zijn dat het traagst vooruitgaat. Toegegeven: een introductie van de kandidaten hoort er nu eenmaal bij, maar bij een reeks die rond koken draait, is het toch vreemd dat het een uur en een kwartier duurt vooraleer er een eerste keer in de potten wordt geroerd.
De rest van de openingsaflevering ging op aan ellenlange filmpjes waarin de deelnemers voor het eerst hun pand ontdekten en probeerden te bedenken waar ze de bloembakken zouden zetten. Dat terwijl de jury van op een afstand toekeek, commentaar gaf en uitmaakte of ze ‘een goed gevoel’ bij de duo’s had.
Daarna moesten de deelnemers naar Brussel om kennis te maken voor de juryleden, die eerst deden alsof ze absoluut niet wisten wie welk restaurant kwam vertegenwoordigen en dan een paar nietszeggende vragen stelden (onze favoriet: ‘Noem eens een leuk object in uw huis.’) Op zulke momenten beginnen we toch te vrezen dat na drie seizoenen gebakken lucht de ‘signature dish’ van Mijn Restaurant is geworden.
Stefaan Werbrouck
Wat vond u van ‘Mijn Restaurant’? Laat het weten!
