Aan subtiliteit hebben de makers van Succession, de bejubelde HBO-serie over een puissant rijke, hatelijke mediafamilie, een broertje dood. In het tweede seizoen gaan ze over the top en sporadisch ook over de kop.
Het is bijzonder jammer dat Succession vergrendeld zit achter de Telenet Play-betaalmuur, want zo kunnen te weinig kijkers kennismaken met de Roys, met lichtjaren voorsprong de meest antipathieke, moreel ontspoorde familie uit de tv-geschiedenis. In het eerste seizoen van deze bejubelde HBO-serie zagen we hoe Logan Roy (Brian Cox), de bejaarde baas van het mediaconglomeraat Waystar Royco, een trombose kreeg, waarna al in de intensive care een strijd om zijn opvolging ontstond. Een strijd die vooral werd uitgevochten met puntige dialogen en slinkse manoeuvres.
Vrijwel elk personage in Succession is uitsluitend met zichzelf en zijn voortgang naar de top bezig, en heeft een hart dat in teflon is gewikkeld. De enige Roy met een (flink haperend) moreel kompas is de aan cocaïne verhangen Kendall (Jeremy Strong). Hij was de gedoodverfde kandidaat om Logans imperium over te nemen, maar nadat hij op het dolle einde van het eerste seizoen (nota bene op het trouwfeest van zijn zus) een vijandige overname van Waystar Royco heeft geleid en zien mislukken, en slechts bij de gratie van zijn vader aan een gevangenisstraf wegens doodslag is ontsnapt, is hij het schoothondje van de oude Roy geworden.
Een kantoormuis als voetbankje, schalen vol kreeft voor de vuilnisbak: ondanks alle excessen en hyperbolen is dit niet het seizoen te veel.
Logan, die na zijn beroerte weer zijn oude, niets en niemand ontziende zelf is, stuurt Kendall de vuurlinie in om schimmige deals te sluiten, loonslaven op de keien te zetten en andere kastanjes uit het vuur te halen. Nochtans is het allesbehalve zeker dat Kendall zijn vader zal opvolgen, want ook zijn ambitieuze zus Shiv (Sarah Snook) en bloedarrogante broer Roman (Kieran Culkin) azen op de job en laten geen gelegenheid onbenut om hem in diskrediet te brengen. Ondertussen wil Logan een overname afwenden door zélf een bod te doen op zijn grootste concurrent, probeert een gewiekste biografe de ranzigste trekjes van Logan Roy en zijn nakomelingen op papier te zetten en doet Connor (Alan Ruck), Logans volstrekt idiote oudste zoon, een gooi naar het Witte Huis.
‘Meer decadentie, meer gênante situaties, meer vernederingen en meer intriges’, moet in vette letters op de memo hebben gestaan die coproducers Adam McKay (The Big Short) en Will Ferrell aan showrunner Jesse Armstrong stuurden. Die knikte gedwee, anders valt het moeilijk te verklaren dat de tweede jaargang zo vaak de dunne grens tussen satire en pastiche overschrijdt. De rug van een grijze kantoormuis wordt door het management als voetbankje gebruikt, schalen vol kreeften worden in vuilnisbakken gekieperd omdat Logan zin heeft in pizza, de seksueel incapabele Roman trekt zich af tijdens een telefoongesprek met een bejaarde vertrouwelinge van zijn vader, een van de toplui van Waystar Royco blijkt een zwak te hebben voor Hitler en een deel van het management moet op handen en knieën varkens nadoen om hun trouw aan Logan te demonstreren. En dat allemaal in de vijf (van tien) afleveringen die we van dit tweede seizoen te zien kregen.
Ondanks al die excessen en hyperbolen lijkt deze tweede jaargang van u003cemu003eSuccessionu003c/emu003e toch niet meteen het seizoen te veel te worden.
Om maar te zeggen: Jesse Armstrong schuwt de groteske overdrijvingen niet om aan te tonen dat de allerrijksten geen moraliteitsbesef hebben en in een alternatieve werkelijkheid leven. Nochtans was dat punt al in seizoen 1 ruimschoots gemaakt. Sterker nog: hadden de makers toen na de ijzersterke finale – de neergang van Kendall, de enige potentieel goede ziel in een familie vol smeerlappen en onderkruipers – een streep onder Succession getrokken, dan had geen haan daarnaar gekraaid. Een Bafta voor beste buitenlandse serie, een Emmy voor Kieran Culkin (broertje van ‘die kleine uit Home Alone‘) en tal van andere onderscheidingen brachten HBO echter op andere gedachten.
Ondanks al die excessen en hyperbolen lijkt deze tweede jaargang van Succession toch niet meteen het seizoen te veel te worden. Het gros van de dialogen is weer spitsvondig, de meeste situaties zijn opnieuw hilarisch, de onder- én bovenhuidse spanningen zijn te snijden en enkele nieuwe acteurs (Holly Hunter, Danny Huston) zorgen voor extra pit. Met name de introductie van de familie Pierce, een andere mediaclan die zowel ethisch als tactisch lijnrecht tegenover de Roys staat, belooft vuurwerk.
Succession – seizoen 2
Vanaf zondag 11/8 in Play.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
