Professor Tea: regisseur Dries Vos over de Britse remake van Professor T.

Jozefien Wouters
Jozefien Wouters Freelancejournaliste

Sinds begin deze maand hebben de Britten hun eigen versie van de Vlaamse crimireeks Professor T. Daarvoor maakt Koen De Bouw plaats voor Ben Miller, speelt Frances de la Tour zijn mama en nam Dries Vos (De dag) de regie over.

Dries Vos: De eerste reacties zijn positief, maar de grote release moet eigenlijk nog komen. Voorlopig is de reeks enkel via de streamingdienst BritBox te zien, maar later deze zomer zal ze ook op het Britse ITV en het Amerikaanse PBS worden uitgezonden.

Waarom schakelden de Britten jou in?

Vos: Aanvankelijk zou Indra Siera, een van de regisseurs van de Vlaamse versie, de regie op zich nemen, maar door corona werden de opnames gepauzeerd en alle agenda’s door elkaar geschud. Bovendien wilden de Britten eerder een herinterpretatie dan een remake maken. Dan helpt het om een frisse blik op de reeks te hebben. Ik heb een paar afleveringen van de Vlaamse Professor T. gezien, maar lang niet alles. Bewust, omdat ik er mijn eigen draai aan wilde geven. Malin-Sarah Gozin (scenariste van Clan en Tabula rasa , nvdr.) heeft trouwens het scenario herschreven. De basis is natuurlijk overeind gebleven, maar er is wel wat veranderd, zowel qua toon als inhoudelijk. Dat moest ook wel, want de Britse versie telt voorlopig maar zes afleveringen in plaats van dertien per seizoen, zoals het origineel.

Het is wel een verrassend Vlaamse reeks gebleven.

Vos: Het Vlaamse productiehuis Caviar is coproducent. En hoewel het verhaal zich afspeelt in Cambridge, hebben we het grootste deel in België gefilmd. Dat had wel wat gevolgen. Zo moesten we erop toezien dat iedereen links reed. (lacht)

Eerder was er al een Franse, Duitse en Tsjechische remake en was de Vlaamse versie in heel wat landen te zien. De Universiteit Antwerpen stuurde onlangs zelfs enkele handdoeken van Professor T. op naar Amerikaanse superfans.

Vos: Dat laatste wist ik zelfs niet. Het gaat inderdaad hard. In Duitsland hebben ze zelfs de Britse versie aangekocht, ook al hebben ze al een eigen remake. De oorspronkelijke makers hebben blijkbaar de juiste snaar geraakt. De absurde humor, het Belgische surrealisme, de neurotische professor: het werkt gewoon.

Intussen is er ook een Amerikaanse remake van Clan in de maak en worden reeksen als Black-out, De twaalf, Tabula rasa en Beau Séjour verkocht aan het buitenland. Hier en daar wordt zelfs geopperd dat Vlaanderen het nieuwe Scandinavië is.

Vos: Vlaanderen is gewoon Vlaanderen. (lacht) In Wallonië worden er trouwens ook heel straffe dingen gemaakt. Maar het klopt wel dat er de laatste jaren steeds meer interesse is in onze fictie. De dag was intussen in bijna honderd landen te zien en is door de BBC in optie genomen voor een remake. In België vertrekken we vaak vanuit makers, waardoor je creatievere reeksen krijgt dan wanneer je vanuit een commerciële insteek vertrekt. Bovendien zijn we het gewend om met een beperkt budget toch kwaliteit af te leveren. Daar kijken ze in het buitenland weleens van op.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content