Netflix is Marvel kwijt, maar welke superhelden vullen het gat?

De komst van Disneys eigen streamingkanaal zorgt er onder meer voor dat Netflix tegen eind dit jaar op zoek moet naar een nieuwe set superhelden, en liever nog: een heel universum vol. Wat zijn de opties? En denken ze uit het nieuwe The Umbrella Academy meer te kunnen puren dan één seizoen van tien afleveringen?

Al sinds He-Man zijn tweelingzus She-Ra ontmoette in TheSecret of the Sword (1985) weten we dat een superheldenuniversum net als een goede popgroep is: het geheel is meer dan de som van de delen. Universums zijn zo mogelijk nog cooler dan de zogenaamde origin stories, de verhalen waarin je de groeipijnen van je favoriete helden leert kennen. Want als je twee van die helden bij elkaar plaatst, verdubbelen de mogelijkheden: ze kunnen samenspannen om het kwaad te verslaan of in een domme discussie verzeild raken en de halve wereld vernietigen. Als er eenmaal een relatie is, is er bovendien ook ruimte voor een gemeenschappelijk verleden, onderhuidse spanningen, enzovoort. De Hulk die altijd dringend naar huis moet als het zijn beurt is om te trakteren? Hop, wéér een Avengers-film!

The Avengers, maar dat wist u al, is een team van superhelden dat naast de Hulk onder anderen uit Captain America, Thor, Iron Man en Black Widow bestaat. Samen bevolken die striphelden van Marvel Comics sinds 2008 het Marvel Cinematic Universe (MCU), waarin de helden afwisselend alleen en in groep opdraven, maar nooit zonder enorme wachtrijen aan de bioscopen te veroorzaken. Met de drie Avengers-films en Black Panther heeft Marvel vier vertegenwoordigers in de top tien van meest succesvolle films aller tijden, wat van het MCU de lucratiefste franchise uit de filmgeschiedenis maakt. Daarnaast heeft het universum sinds 2013 meer dan tien winstgevende tv-series voortgebracht, waarvan er zes werden ontwikkeld voor Netflix. Dat Marvel sinds 2015 (seizoen 1 van Daredevil) mee voor de explosieve groei van de streaminggigant heeft gezorgd, hoeft geen betoog. Onlangs bleek uit een peiling dat de helft van de Vlamingen onder de 34 jaar Netflix kijkt: een uitzondering niet te na gesproken, nemen die geen abonnement voor de documentaires, wel voor de scifi (Stranger Things), het drama (13 Reasons Why) en de superhelden. Young adults zijn voor Netflix niet de toekomst, maar het heden.

[1] Wat is het probleem?

Aangezien Disney van plan is om eind 2019 met een eigen streamingzender te beginnen, heeft het beslist om alle eigen content naar het moederschip te laten terugkeren. Daardoor verliest Netflix alle Disney- en Pixar-films en moet u een abonnement of Disney + nemen – al is het nog niet helemaal duidelijk of en wanneer dat zal lukken – of zelf tijd met uw kroost doorbrengen. Ook de Star Wars-franchise verdwijnt van uw account. Pijnlijk, want sinds Disney de hele saga in 2012 van George Lucas overkocht, hebben ze er met een eindeloze stroom releases ook een soort van superheldenuniversum van gemaakt. Al die films zijn tot eind dit jaar exclusief op Netflix te bewonderen, daarna is het voorbij en zal Disney + het universum vermoedelijk verder oprekken tot The Force het finaal begeeft.

De Muis heeft ook het Marvel Cinematic Universe in zijn dikke portefeuille zitten, waardoor The Avengers, Thor en Captain America vanaf eind dit jaar naar Disney + verhuizen. Omdat er niet meteen plannen waren om zelf iets met Jessica Jones, Luke Cage of Iron Fist aan te vangen, had Netflix echter wel de mogelijkheid om nieuwe seizoenen van hun succesvolle Marvel-series te produceren. Dat ze die nu toch een voor een afvoeren, heeft volgens kenners twee redenen. De eerste heeft met de intellectuele eigendom op de Marvel-helden te maken, die hoe dan ook in handen blijft van Marvel en dus Disney. Simpel gesteld: de reeksen zijn van Netflix, de personages die erin voorkomen van Disney. En waarom zou je je concurrent nog rijker maken dan hij al is? Diezelfde redenering zit ook achter het tweede bezwaar van Netflix: in het uitdijende Marvel-universum zijn die zes reeksen niet meer dan aperitiefhapjes, die de fan alleen maar zin doen krijgen in meer. En voor de hoofdschotel moet je vanaf 2020 bij Disney + zijn.

[2] En wat is de oplossing?

Als Netflix Marvel dumpt en het jonge volkje toch bij zich wil houden, moet het op zoek naar nieuwe superhelden, en bij voorkeur naar een nieuw universum. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Hoewel het Marvel Cinematic Universe pas in 2008 zijn oerknal beleefde met de eerste Iron Man-film, bestaat Marvel Comics al sinds 1939 en dateert het idee dat de helden zich in één wereld ophouden van 1961. De Hulk en Spider-Man maakten dus al ruzie toen uw vader nog een kind was, en de eerste Avengers-comic verscheen in 1963. Het Marvel-universum is bijgevolg allang geen hersenspinsel van de vorig jaar overleden pionier Stan Lee meer, het is echt. En wat echt is, laat zich niet zomaar vervangen.

Er is slechts één universum dat even sterk in ons collectief geheugen verankerd is: het DC Universe, waarin Superman, Batman, Wonder Woman en The Flash al meer dan een halve eeuw ronddwalen. Ook de Titans zijn in DC gedomicilieerd, en de zoveelste reboot van dat viertal is sinds begin dit jaar op Netflix te zien. De kans dat de streamingdienst de rechten op het hele DC-gamma verwerft, lijkt echter klein. Ten eerste is DC Entertainment een dochter van Warner Bros., dat een aandeel in de concurrerende streamingzender Hulu heeft – samen met Disney, trouwens. Ten tweede slaan de getormenteerde DC-helden minder aan bij de jeugd. (Op het gevaar af een oeroude discussie te heropenen: Marvel swingt, DC doet de linedance.) Ten derde werd Batman tot nu toe gespeeld door Ben Affleck, al heeft die naar eigen zeggen zijn cape in de ring gegooid.

Netflix heeft wel elders gezocht én een uitweg gevonden bij Mark Millar, een Schot met een verleden bij zowel Marvel als DC. Zijn reboot van het populaire X-Men-personage Wolverine werd verfilmd als Logan (2017), zijn miniserie Civil War werd op het witte doek Captain America: Civil War (2016). Maar wat belangrijker is: de populaire creaties Kick-Ass en Kingsman zijn eigendom van zijn eigen bedrijf Millarworld, en dat werd in 2017 helemaal opgekocht door Netflix. Ze zijn daar nog slimmer dan we al dachten.

Verwacht de komende jaren een heleboel reeksen uit de stal van Millarworld: Jupiter’s Legacy (waarvan de casting al rond is), American Jesus, Empress, Huck, The Magic Order, Prodigy en Sharkey the Bounty Hunter. Van sommige daarvan moet de comic nog getekend worden, maar de tv-serie is al besteld. En hoewel er tot op heden geen bewijs is dat al die helden in hetzelfde universum wonen, kan dat met een naam als Millarworld haast niet anders. Hun schepper is de gedachte alvast niet ongenegen: ‘Het zou leuk zijn om hen eens bij elkaar te brengen. Zo moeilijk kan dat niet zijn, want eigenlijk komen ze stuk voor stuk uit de echte wereld.’ Millar is vooralsnog meer niche dan Marvel, maar Kick-Ass en de Kingsman-films waren dikke hits én een wereldwijde niche levert vanzelf een aanzienlijk publiek op. Als Millar zijn helden in één team krijgt, kan Netflix nog jaren weg.

[3] Oef. En wat met The Umbrella Academy?

Misschien is ook The Umbrella Academy voor Netflix meer dan zomaar een nieuwe release, want het presenteerde de reeks in een trailer die werd uitgezonden tijdens de jongste Grammy’s. Ze is gebaseerd op een comic van Gerard Way (zanger van My Chemical Romance) en Gabriel Bá, die afkomstig is uit een ander huis met renommee: Dark Horse Comics, dat in zijn korte bestaan – geboortejaar: 1986 – al verantwoordelijk was voor onder meer Hellboy en Sin City, die allebei verfilmd werden. Goede, hippe en donkere stuff, maar waar Dark Horse niet in uitblinkt, is het samenbrengen van hun helden in één wereld. In 1993 hebben ze dat geprobeerd met de stripreeks Comics’ Greatest World, maar die werd al snel weer afgevoerd en liet slechts één enkel spoor na in de filmwereld: het afgekraakte Barb Wire (1996), met Pamela Anderson in de hoofdrol.

Over The Umbrella Academy zelf kunnen we kort zijn: de reeks over een familie met zeven geadopteerde wonderkinderen die elk een eigen superkracht hebben, leunt op een flinterdun verhaaltje waar ze elk moment doorheen dreigen te vallen. Tijdreizen, apocalyps, excentrieke miljardair, disfunctioneel gezin: de serie gaat geen enkel cliché uit de weg, maar is met de verstandsknop op ‘vrijdagavond’ wel heel entertainend. Of zoals de criticus van The Guardian het stelde: ‘Het is heerlijk even onder deze papaplu te schuilen terwijl het daarbuiten kwaliteit regent.’ Elk lid van The Umbrella Academy hierna zijn eigen spin-off geven is evenwel niet aan te raden.