Een schaars lichtpunt in een duister Vlaams tv-jaar: Carl Dircksens, alias Lander Cobbaert, woordvoerder van KRC Genk, Open VLD, Bono en De ideale wereld zelf.
Zijn er trucjes om zo kort op de bal zo geestig te zijn?
Carl Dircksens: Neen, het is vooral: schieten en hopen dat het erop is. Wanneer we missen, hopen we dat iedereen het vergeet. Internet helpt daarbij: goeie dingen gaan viraal, mindere verdwijnen. Lander Cobbaert is ook ontstaan uit wat losse flodders. Ondertussen is hij een dankbaar format om met de actualiteit te spelen. Hij leent zich goed voor dubbele bodems en een streepje onderbuik.
Roepen mensen al ‘Maak er iets schoons van!’ naar je op straat?
Dircksens: De woordvoerders in het parlement kennen me ondertussen. Op straat gebeurt het af en toe dat ik herkend word.
Wat vind je daarvan?
Dircksens: Moet ik daar echt een mening over bedenken? Ik groei daar niet van, maar of ik ervan krimp? Dat ook niet. Het is… Ja. Neen. Ik ben niet de man om dat allemaal uit te leggen. Ik ben niet zo goed in meningen geven.
We verplichten onszelf om de grote feiten altijd mee te pakken en niet enkel naar grappige nieuwtjes op pagina 16 van de krant te zoeken
Oei.
Dircksens: Ja. Dat heeft met een familieaandoening te maken. Wij maken onze zinnen niet af. Hebben we van onze vader. ‘Ik vind, eum, want ja…’, en dan hopen dat iemand aanvult. Daarom ben ik blij dat ik bij De ideale wereld zit. Daar maakt soms iemand mijn zin af met iets grappiger dan ik eigenlijk in gedachten had.
De ideale wereld is soms beter in het aanwijzen van wat politiek scheef zit dan de ‘ernstige journalistiek’. Waarvoor hulde.
Dircksens: Er zijn zelfs mensen die naar ons kijken om met het nieuws mee te zijn. We verplichten onszelf om de grote feiten altijd mee te pakken en niet enkel naar grappige nieuwtjes op pagina 16 van de krant te zoeken.
Hoe moeilijk was het om Bart De Pauw aan te pakken? Veel Ideale wereld-medewerkers hebben ook met hem gewerkt.
Dircksens: Het is niet eenvoudig om in zoiets de juiste snaar te raken, maar ik heb er nog geen kwade telefoon over gekregen, dus ik denk dat het gelukt is.
Heeft Ruben Van Gucht, die eerder dit jaar als een kak op ne velo geportretteerd werd en van wie De ideale wereld onlangs op gepaste wijze afscheid nam, al gebeld?
Dircksens: Naar mij toch niet. Nu, hij is gewoon het slachtoffer geworden van een van de absolute stelregels van humor: niet trappen naar beneden, altijd naar boven. Hij steekt zijn kop zo hoog boven het maaiveld uit, dat het wel heel erg plezant is om op hem te schieten. Voor ons toch. Ik weet niet of hij dat ook vindt. Maar zoiets gebeurt nooit met kwade bedoelingen. Wij werken met wat al in de aandacht staat. De aankondiging dat hij de sidekick van Jacques Vermeire wordt, was gewoon een goede aanleiding, na zijn marathon en zijn Ronde van Vlaanderen. Meer is dat niet.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
