‘Het overschot aan ego en gebrek aan relativering is toch haast ziekelijk bij sommige mensen’

Gert Verhulst.
Paul Baeten
Paul Baeten Columnist bij Knack Focus

Paul Baeten, schrijver van onder meer Wanderland, Straus Park, Een smerig dier en de tv-reeks Over water, duikt elke week in de populaire cultuur.

Mensen zijn raar. Sommige mensen zijn wel raarder dan anderen. Neem nu Gert Verhulst. Die gaf onlangs een interview in De Morgen, een krant voor mensen die het laatste jaar 39 verschillende drinkbussen kochten om het milieu te helpen, en zwoer daarin bij de zuivere meritocratie: ik ben succesvol door hard werk en goede keuzes, niet door geluk.

Nou nou. Dan ben je toch blij dat zo iemand gewoon een poppenshow en een pretpark heeft gemaakt, want voor je het weet, zit je met een dictator die zorgvuldig geselecteerde groepen mensen op treinen steekt. Wat? Het is niet dat hij met Plopsaland de infrastructuur niet heeft. Mijn e-mailadres voor alle fanmail is trouwens ‘legal@roularta.be’.

Het overschot aan ego en gebrek aan relativering is toch haast ziekelijk bij sommige mensen. Los van de complete ongevoeligheid voor mensen die keihard werken maar door sociale constructies of pech niet zo snel vooruitschieten, of goede keuzes maken maar in de shit van armoede verstrikt zitten. Verhulst staat voor de warme maatschappij van de N-VA: hoera voor wie hard werkt en spaart, fuck wie niet kan sparen, WERK DAN HARDER HÈ. Ja, Jan, rustig, als alle mensen echt hetzelfde waren, wilden jullie ook niet van de Walen af dus take a breather.

Mijn favoriete mediamoment van de voorbije weken was toen Kanye West in het land was. Toen hebben we de Vlaamse spirit nog eens echt aan het werk gezien. Die is namelijk: graag mensen als Kanye West (een beetje zottekes, grote mond, ‘duidelijk gene van hier’, een voornaam met een ‘y’) afzeiken alsof we allemaal een doctoraat Ruth Joosoligie gehaald hebben bij Canvas University, maar zodra zo iemand dan op het grondgebied landt? Jongens toch: alles los in de broek. Pipi, kaka, zaad, sap, alles eruit. We lijken dan echt te denken: ‘Zie je wel, we bestaan! Schat, kom kijken! Ik zei het toch? We bestaan! Mein Führer, we bestaan!’

Pathetisch. Prenez un grip, het is gênant. Of je hebt een grote bek, maar dan heb je hem altijd, of je bent een klein wormpje maar dan blijf je ook doen wat het ook is dat kleine wormen doen. Appels boefen en in twee gedeeld worden door toekomstige Gert Verhulsten.

Elke keer dat ik eens wat opbouwende kritiek geef op onze volksaard, met andere woorden any given Wednesday in het magazine voor mensen die een fietsvakantie in Duitsland wel zien zitten, hoor ik dit: als het hier niet goed is, (hang je dan op/ga dan naar Afrika). Yep. Yep, dat zijn voor veel Vlaamse intellectuelen die tijd vinden in hun drukke succeslevens om 60 uur per dag op internet te zitten de twee ergst denkbare dingen die je iemand kan toewensen. Neenee, maar het komt goed in 2024 en we gaan het weer nergens hebben zien aankomen.

Het punt is dat ik net te fier ben om me niet te ergeren. Dudes, het is beter gij herpakt u, oké? We hebben ons ontvoogd, het is goed, je mag gaan zitten. Er is een nieuwe wereld en die is plezanter dan de oude. Gewoon even zien dat Gert Verhulst niet snel de macht grijpt.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content