‘Het moet voor die terminale mensen hartverwarmend zijn dat die arme Staf Coppens nog een mooie dag krijgt’

Naar aanleiding van Houdt het voor bekeken, zijn conference over film en tv in Vlaanderen, sakkert en zapt comedian Xander De Rycke elke week voor de buis. ‘Er is niet één bekende Vlaming aan wie ik specifiek een hekel heb.’

Moeilijk te geloven misschien, maar er is niet één bekende Vlaming aan wie ik specifiek een hekel heb. Wel heb ik steeds vaker het gevoel ‘Wat interesseert mij dat?’ wanneer ik televisie kijk, een gevoel dat voordien gereserveerd was voor de cover van Dag Allemaal.

Een sluipende ziekte bij veel zenders is dat ze nog altijd manieren proberen te vinden om zoveel mogelijk BV’s in één programma te schoenlepelen. Zelfs format die dat niet per se nodig hebben, zoals Hoe zal ik het zeggen?, krijgen iedere week hun shotje starpower.

Intussen zijn we al geëvolueerd naar shows die allicht als werktitel ‘Iets met BV’s’ hadden: Die huis, waarmee Eric Goens zijn Zuid-Afrikaanse vakantiewoning afbetaalt; Ge hadt erbij moeten zijn, waarvan de titel allicht slaat op de brainstorm waar beslist werd dat de woorden ‘interessant’ en ‘bekend’ passen bij Lesley Ann-Poppe; en sinds kort De laatste 24 uur, waarin Nathalie Meskens BV’s op een geweldige laatste dag trakteert. Het moet voor al die terminale mensen hartverwarmend zijn dat die arme Staf Coppens met zijn VTM-loontje toch nog een mooie dag krijgt.

Waar eindigt dat? Ik wilde hier nog een heleboel domme ideeen opsommen, maar de meeste zijn al gedaan. Laten we gewoon doorspoelen naar 2026, wanneer alle 800+ kanalen op onze digibox ingevuld zullen zijn door 800+ bekende Vlamingen, die tegen dan onafgebroken met een GoPro-camera op het hoofd door het leven gaan. Het wordt uitkijken naar die uitzending waarin Axel Daeseleire naar zijn eigen kanaal zit te kijken.