Jonas Boel

‘De hype rond Squid Game is een opportuniteit voor bezorgde ouders en leerkrachten’

Jonas Boel Jonas Boel is medewerker van Knack Focus

‘Een fabel over de moderne, kapitalistische maatschappij’, zo noemt de bedenker van de gigantische Netflixhit Squid Game zijn creatie. Denk eraan, wanneer uw kroost of leerlingen plots enthousiast 123-piano begint te spelen.

Halloween staat voor de deur, en je mag er gif op innemen dat de meest populaire kostuums dit jaar geïnspireerd zullen zijn op Squid Game, de wereldwijd immens populaire survivalreeks van Netflix. Voor wie de voorbije twee maanden in een Boeddhistische retraite heeft doorgebracht: in het Zuid-Koreaanse, negendelige Squid Game spelen kandidaten die een financiële schuldenlast torsen kinderspelletjes à la 123-piano om kans te maken op een gigantische prijzenpot. Het addertje: bij elk spel worden de afvallers koudweg afgemaakt.

Een in snoepgoedkleuren, soms cartooneske, maar wreedaardig geënsceneerde mix van The Hunger Games en de Japanse speelfilm Battle Royale dus, die sinds de lancering op Netflix midden september uitgroeide tot het grootste kijkcijfersucces ooit op de streamingdienst. En ondanks een 16+-rating is de reeks ook – surprise, surprise – een hit bij kinderen en vroege tieners.

Berichten dat schoolkinderen de Squid Game-opdrachten naspelen op de speelplaats (inclusief ‘straf’ voor de verliezers) zijn legio, bezorgde leerkrachten wereldwijd sporen ouders aan om hun kroost vooral te behoeden voor de corrumperende invloed van de Zuid-Koreaanse kijkcijferhit. New Moral Panic Alert: The Kids Want to Dress Up as ‘Squid Game’ for Halloween’, kopte Rolling Stone woensdag op z’n website. Enkele Amerikaanse scholen hadden namelijk hun studenten verboden om zich tijdens Halloween uit te dossen in de personages van de reeks.

Wat zijn dit, de jaren negentig? Ooit waren het gewelddadige gangsterrappers of gewelddadige videospelletjes die de onschuldige kinderzieltjes gingen ontwrichten, nu is het gewelddadige Netflix de boosdoener. Ooit al eens een willekeurige speelplaats geobserveerd? Het is een jungle van intriges, terreur, complotten, en afrekeningen. Alsof kinderen onder de zestien niet weten hoe je elkaar geweld aan doet. Daar hebben ze heus niet het voorbeeld van een sensationele fictiereeks voor nodig.

De hype rond Squid Game is een opportuniteit voor bezorgde ouders en leerkrachten

De hype rond Squid Game zou trouwens net een opportuniteit kunnen zijn voor bezorgde ouders en leerkrachten. Wat leeft op de speelplaats breng je makkelijk didactisch tot leven in de klas. En je hoeft niet veel moeite te doen om in het lot van de sukkelaars die elkaar voor een bom geld op leven en dood bekampen een ‘allegorie of fabel over de moderne kapitalistische maatschappij’ te zien, zoals bedenker Hwang Dong-hyuk zijn reeks zelf noemt. ‘Ik wilde een verhaal schrijven dat een extreme competitie verbeeldt, zoals de extreme competitie die het leven is’.

Squid Game is een buitenkans om jongeren iets bij te brengen over hoe de mechanismen achter krediet en schulden werken, bijvoorbeeld. Of over de pakjesmaatschappij van Amazon, en hoe multimiljardairs als Jeff Bezos hun fortuin vergaren op de kap van onderbetaalde, overwerkte, uitgebuite werknemers. Over de menselijke tol achter het anonieme koeriersbedrijf dat de warme pasta binnen de 20 minuten aan huis levert. In de kwaadaardige kinderspelletjes, hun deelnemers, en diegenen die aan de touwtjes trekken zit een perfecte metafoor voor mensen die tot het uiterste worden gedreven voor kruimels, terwijl de 1% slapend rijker wordt.

Kijk samen met je kinderen/leerlingen naar Squid Game, en wijs hen erop dat zelfs de meedogenloze bewakers van het spel anonieme werkmieren zijn die meedraaien in een pervers, door de schimmige rijkelui achter de schermen bedacht systeem. Toon hen hoe dat systeem verdeeldheid en ongelijkheid in de hand werkt, en hoe de honger naar steeds meer en meer en meer mensen kan verblinden en van het rechte pad doen afwijken. Maar vooral: vertel hen dat er ook een andere manier van leven bestaat, dat er een alternatief is voor de dog eat dog-wereld die de reeks verbeeldt, waarin niet alles om competitie en de rat race draait.

Of niet. Maar wijs hen er op z’n minst wel op dat een spelletje 123-piano of knikkeren nooit, maar dan ook nooit met geweld gepaard mag gaan op de speelplaats.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content