Bob Odenkirk, de man die in Better Call Saul in de huid kruipt van Jimmy McGill alias Saul Goodman, wordt al sinds de start van de reeks met lof overladen voor zijn subtiele, genuanceerde vertolking. En dat terwijl bedenker Vince Gilligan hem eigenlijk opbelde voor een gastrolletje in Breaking Bad, omdat hij wel iets zag in de grappen van Odenkirk, die in de jaren negentig cultfaam verwierf met de HBO-sketchreeks Mr. Show with Bob and David.
...
Bob Odenkirk, de man die in Better Call Saul in de huid kruipt van Jimmy McGill alias Saul Goodman, wordt al sinds de start van de reeks met lof overladen voor zijn subtiele, genuanceerde vertolking. En dat terwijl bedenker Vince Gilligan hem eigenlijk opbelde voor een gastrolletje in Breaking Bad, omdat hij wel iets zag in de grappen van Odenkirk, die in de jaren negentig cultfaam verwierf met de HBO-sketchreeks Mr. Show with Bob and David.BOB ODENKIRK: Het was een totale schok. Ik had verwacht dat het allemaal maar een grap was. Dat ik in New Mexico zou aankomen en meteen daarna weer mijn boeltje zou mogen pakken. Of dat Vince gewoon met de verkeerde Bob Odenkirk contact had opgenomen. (lacht) Ze hadden me ook gevraagd om slechts vier afleveringen in het tweede seizoen van Breaking Bad te doen. Maar dat paste niet in mijn agenda: ik speelde ook nog in de sitcom How I Met Your Mother. Ze hebben het personage van Mike toen moeten bij verzinnen omdat ik maar drie afleveringen kon doen, en omdat toch iemand bepaalde informatie moest overbrengen aan Walter White. En kijk hoe het allemaal is uitgedraaid. Het voelt als een rare speling van het lot.ODENKIRK: Veel komische acteurs maken die overgang, hoor. Kijk naar Bryan Cranston, die voor Breaking Bad voornamelijk bekend was van Malcolm in the Middle. Geen idee waarom, maar ik denk dat het makkelijker is om van comedy naar drama over te stappen dan omgekeerd. ODENKIRK: Nee. Ik voelde me perfect in mijn sas met het bedenken van sketches en het regisseren van tv-series en films. Ik lag mee aan de wieg van de comedyboom in Amerika, toen dat genre nog onder de radar was. Ik had een paar scenario's geschreven die nooit van de grond waren geraakt, en ik hield van performen. Hoewel mijn ego het niet altijd verdroeg om constant gebasht te worden op het podium. En ik heb een paar audities gedaan, maar enkel als die toevallig op mijn pad kwamen. Voor Better Call Saul heb ik niet eens auditie hoeven te doen.ODENKIRK:It's massive. Om een voorbeeld te geven: ik was op weg naar Canada voor een comedyfestival, en ik hoefde mijn paspoort niet eens aan de douanebeambte te tonen: 'No, no, I know', en hij liet me met een wuivend gebaar door. Iets verderop klonk het: 'Mijn zus in Roemenië is een geweldige fan.' Ik zal je zelfs meer zeggen: mijn tante Mary woont net buiten Zurich, in Oberwil, een petieterig stadje. Ze wist dat ik in de showbusiness zat, maar ze had nog nooit gehoord van de cultcomedyreeksen waar ik een aandeel in had. Tot ze op een dag een foto van een Better Call Saul-billboard doorstuurde die ze in Oberwil had gezien. Holy shit, dit is ongelooflijk, dacht ik.Het is nooit je ambitie geweest om beroemd te worden?ODENKIRK: Nee. Als ik een job had die ik graag deed en daar mijn kost mee kon verdienen was ik al gelukkig. Dat was mijn deal met het universum. Ik ben Vince heel erg dankbaar dat hij me de rol heeft aangeboden, maar ik probeer er zelf niet te veel bij stil te staan. Wat mij vooral motiveert, zijn de projecten die ik zelf op poten mag zetten. Zo bracht Netflix onlangs mijn film Girlfriend's Day uit, een onnozel passieproject waaraan ik dertien jaar van mijn leven heb gespendeerd. Ik heb ook nooit gedacht aan opgeven. Daarvoor houd ik te veel van het wereldje. Ik heb niets anders te doen - ik ga niet vissen of bowlen. Als ik met de showbizz zou stoppen, zou ik de volgende dag gewoon een tv-serie beginnen te schrijven. (lacht)
