JONATHAN VAN LANDEGHEM: Voor alle duidelijkheid: Fien en ik zijn geen koppel. We verschillen ook zeven jaar in leeftijd, zij is 19 en ik ben 26. We hebben elkaar pas een jaar geleden leren kennen via een gemeenschappelijke vriend, een gitarist die wist dat ik op zoek was naar iemand met een mooie stem, die bovendien gemotiveerd was en een sterke uitstraling had. We hebben dus geen romantische band, je zou ons vrienden kunnen noemen. Soms. We zijn elkaar nog aan het aftasten, zowel persoonlijk als muzikaal. I Will, I Swear zal samen met onze connectie evolueren.

De songs Sleep en Long Days heb ik geschreven vlak voor en vlak na mijn scheiding. Mijn huwelijk heeft elf maanden geduurd, en toen heeft mijn vrouw plots haar koffers gepakt. Naar Zweden, op zoek naar een leven van feminisme en veganisme. Ze was er op reis geweest en had er het licht gezien. Persoonlijk een pijnlijke zaak, natuurlijk, maar als muzikant en songschrijver heb ik er mijn voordeel mee gedaan. Je kunt geen geloofwaardige songs over de liefde schrijven als je niks hebt meegemaakt, en zonder dat debacle had ik nooit de behoefte gehad om songs als Sleep en Long Days te schrijven en was er van I Will, I Swear geen sprake geweest. Dankzij die scheiding word ik op Radio 1 gedraaid en sta ik in Knack Focus. Dat klinkt erg cynisch, maar het is de realiteit.

Wanneer we muziek maken, doen Fien en ik dat doorgaans apart. Samen apart. Dat lijkt misschien vreemd, maar momenteel hebben we allebei geen nood aan pottenkijkers wanneer we aan melodieën of teksten schaven. Alleen zijn is ook een vorm van intimiteit, toch? Mijn kijk op de liefde of romantiek is niet aangetast door die scheiding. Ik stond altijd al een beetje cynisch in het leven. Enkel muziek brengt enigszins de ‘romanticus’ in mij naar boven. Die twee songs zijn trouwens geen regelrechte afrekeningen met mijn ex, het blijft subtiel en er spreekt ook respect uit. Onze muziek is melancholisch, maar ik ben geen miserabele kluizenaar of zo. Het komt vooral omdat ik niet bepaald nood heb om via de muziek mijn vreugde met de mensheid te delen. Dan ga ik wel dansen of op een terrasje zitten met vrienden. Vreugde, liefde en melancholie zijn sowieso naaste buren, denk ik. Je daalt van het één makkelijk af naar het ander.

Het melancholische duo Jonathan Van Landeghem en Fien Deman – hun nieuwe single Mess is net uit – is een van de recente aanwinsten op Unday Records, het label dat ook Trixie Whitley en Flying Horseman huisvest.

DOOR JONAS BOEL EN XAVIER VUYLSTEKE DE LAPS – FOTO’S CHARLIE DEKEERSMAECKER

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content