© Sven Masschelein

Met ‘Research & Development’ heeft het Gentse Gorki zopas zijn tiende langspeler voltooid en die werd feestelijk boven de doopvont gehouden in een volle AB. Luc De Vos & Co stonden garant voor een onderhoudende avond waarin zowel oud als nieuw werk de revue passeerde.

DA GIG: Gorki in ABBox, Brussel op 26/4.

IN EEN ZIN: Gorki manifesteerde zich als een strakke rock-‘n-rollband die regelmatig een forse geluidsmuur optrok en genoeg goeie songs in de aanbieding had om moeiteloos te overtuigen.

HOOGTEPUNTEN: ‘Ik reis door de nacht’, ‘Lang zulllen ze leven’, ‘Jonge ondernemers’ en alles uit het Gorky-debuut.

DIEPTEPUNTEN: waren er niet echt, al behoorden ‘Joerie’ en ‘Eddie gelukzak’, althans in muzikaal opzicht, niet tot De Vos’ topmomenten.

BESTE QUOTE van Luc De Vos: “Zal ik een mop vertellen? Neen, dit is een ernstige rock-‘n-rollshow. Toch? Oké. Wij hadden vroeger thuis een uitstekende waakhond. Want als er een inbreker kwam, maakten we hem wakker en dan begon hij prompt te blaffen.”

Wij kennen lieden die een pesthekel hebben aan Luc De Vos. Zijn zeurderige stem, zijn rare, in ‘blank verse’ gestelde teksten, zijn melodieuze armoede: zij krijgen er een ernstige vorm van huiduitslag van. Ook op het podium geeft het Gorki-opperhoofd doorgaans blijk van een aantal ergerlijke tics: ieder nummer wordt afgetrapt met “Here we go”, wordt besloten met “Yes baby” of “Tof hé?”, en dan hebben we het nog niet gehad over het frequent gebruikte tussenwerpsel “Joepie!”, het ad nauseam herhaalde “We are Gorki from Belgium” of de kleine variaties op de aankondiging “We willen nu een liedje spelen dat heel bijzonder is, want het is er één uit de nieuwe cd van Gorki.” Tenenkrommend, roepen de tegenstanders unaniem.

Niet dat we geen begrip hebben voor hun bezwaren, maar toevallig vinden wij Luc De Vos een toffe peer. Samen met Frank Vander linden en Stijn Meuris bewijst hij al twintig jaar dat er, ook na Raymond, leven is in de Vlaamse rock. Bovendien heeft de man met zijn songs een volstrekt uniek universum geschapen, waar losers en verlegen adolescenten vrijelijk de plak mogen zwaaien. De Vos bekijkt de wereld door de ogen van een kind: naïef, onbevangen en met een vleugje nostalgie. Tegelijk getuigen zijn songs van een absurdistisch gevoel voor humor, al betrekt hij zijn surrealisme veeleer bij de tekenfilms van Tom & Jerry dan bij Delvaux of Magritte.

In de AB verscheen Gorki voor een backdrop met honderden gekleurde lampjes die, net zoals steekparels uit de kleuterklas, door specifieke kleurencombinaties woorden of figuren konden vormen. Een verantwoorde investering, al hadden we stilletjes gehoopt dat ook het strijkkwartet dat op de nieuwe cd te horen is van de partij zou zijn. Over de groep zelf, sinds kort aangevuld met de uitstekende gitarist Thomas Vanelslander, hadden we echter geen klachten. Het kwintet manifesteerde zich als een strakke rock-‘n-rollband die regelmatig een forse geluidsmuur optrok en met opener ‘Ik reis door de nacht’, toevallig onze favoriet uit ‘Research & Development’, meteen doel trof. Andere nieuwe songs, zoals ‘Kamikaze’, ‘Sirenen’, ‘Concorde’ of ‘Satan’, hoefden voor dat prijsbeest overigens nauwelijks onder te doen.

Dat De Vos op zijn 48ste nog goed mee is met de muziek van de danceminnende generaties, bleek uit zijn verwijzingen naar Trentemøller en David Guetta. Het is echter de vraag hoeveel jongeren zijn verwijzingen naar de “Mike & Zaki drive-in show”, de slogan “Veronica komt naar je toe” of de schlager ‘De laatste dans’ van Anja zullen hebben gesnapt. Met het prima ‘Jonge ondernemers’ kwam de zanger even cynisch uit de hoek, maar ‘Eddie gelukzak’ was Gorki-by-numbers. Die melodie van ‘Ik ben aanwezig’ kun je echt niet eeuwig blijven uitmelken, Luc.

Tussen het nieuwe werk door diepte Gorki ook enkele oudere liedjes op, “want we willen onze roots niet verloochenen”, dixit De Vos. ‘Lieve kleine piranha’, ‘Soms vraagt een mens zich af’, het stormachtige ‘Lang zullen ze leven’ en ‘Wie zal er voor de kinderen zorgen?’ werden met opvallend veel appetijt gespeeld en klonken ons bijgevolg als regelrechte klassiekers in de oren. Opvallend trouwens hoe vaak de heren teruggrepen op het Gorky-debuut uit 1992. Minder bekende songs als ‘Joerie’ en ‘XTC’ werden dan weer door de echte fans gesavoureerd.

Tijdens de bissen demonstreerde Luc De Vos de nieuwe olympische discipline ‘het plectrum-decolletéwerpen”, waartoe enkele vrouwelijke fans gewillig hun medewerking verleenden. De avond werd besloten met het onverslijtbare ‘Mia’ dat door Luc Heyvaerts van fraaie piano-ornamenten werd voorzien en door het publiek woord voor woord werd meegezongen. Wie een song kan schrijven die stand houdt tussen ‘Smells Like Teen Spirit’ en ‘Stairway to Heaven’ dient, wat ons betreft, met respect te worden bejegend. Leuke avond, meneer De Vos.

Dirk Steenhaut

DE SETLIST: Ik reis door de nacht / Kamikaze / Sirenen / Ik ben erbij / Lieve kleine piranha / Anja / Concorde / Jonge ondernemers / Iedereen plukt de dag / Eddie gelukzak / Joerie / Wie zal er voor de kinderen zorgen? /XTC / Lang zullen ze leven / Een schaduw in de schemering / Veronica komt naar je toe / Satan // 88 procent / Soms vraagt een mens zich af / Mia.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content