Tim Burton, Gus Van Sant en Jim Jarmusch stonden al op haar cv, deze zomer doet ze daar ook nog eens David Cronenberg (de Hollywoodsatire Maps to the Stars), Richard Ayoade (de Dostojevski-fabel The Double) én John Curran (het outbackavontuur Tracks) bij. Op visite bij Mia Wasikowska, het nog altijd maar 24-jarige Aussie-toptalent. ‘It-girl worden, is niet mijn ambitie. Ik wil een goede, veelzijdige actrice zijn.’
Toen Tim Burton haar in 2010 opviste uit de HBO-serie In Treatment en haar als Alice in zijn barokke Wonderland dropte, leek Wasikowska dé nieuwe Hollywoodprinses te zullen worden. Maar de jonge Aussie sloeg – gelukkig – een andere, meer avontuurlijke weg in. In plaats van op te draven in hormonaal opgehitste romcoms of digitaal gepimpte superheldenfilms koos ze voor interessante, door regisseurs gedreven projecten. En al betekent een en ander dat haar poster in minder jongenskamers hangt dan die van Kristin Stewart, Jennifer Lawrence en Emma Watson, met films als The Kids Are All Right (Lisa Cholodenko, 2010), Jane Eyre (Cary Fukanaga, 2011), Restless (Gus Van Sant, 2011), Lawless (John Hillcoat, 2012), Stoker (Park Chan-wook, 2012) en Only Lovers Left Alive (Jim Jarmusch, 2013) legde Wasikowska de voorbije jaren een boeiend en gedurfd parcours af, en het lijkt nu al zeker dat haar poster minder snel zal vergelen dan die van haar leeftijdgenoten.
Bovendien valt Mia Wasikowska – van Poolse afkomst, maar geboren en getogen in Canberra, Australië – deze zomer niet van de Belgische schermen te branden, alsof iemand dat überhaupt al zou willen. Zo mag de nog altijd maar 24-jarige topactrice straks tussen de hysterische diva’s, geschifte zelfhulpgoeroes en kettingvloekende kindsterretjes haar donkere, labiele kant showen in Maps to the Stars (uit op 30 juli), een gitzwarte Hollywoodsatire van niemand minder dan David Cronenberg. En in The Double (20 augustus) van Brits indietalent Richard ‘Submarine’ Ayoade, een losse adaptatie van Dostojevski’s gelijknamige novelle over een man die achtervolgd wordt door zijn dubbelganger, mag ze Jesse Eisenberg én Jesse Eisenberg flankeren.
De eerste date met Wasikowska is echter Tracks (2 juli), een avonturenfilm waarvoor ze nog eens op Australische bodem vertoeft. Véél Australische bodem, for that matter. In die film kruipt Wasikowska namelijk in de huid van Robyn Davidson, de Australische avonturierster die in 1977 met vier kamelen en een hond van Alice Springs in het midden van het continent naar de Indische Oceaan in het zuiden trok, een epische tocht van negen maanden en 2700 kilometer die werd vastgelegd door National Geographic-fotograaf Rick Smolan. Twee jaar later pende Davidson haar herinneringen aan haar odyssee door de outback neer (al dan niet met de hulp van de Britse Nobelprijswinnares Doris Lessing, met wie ze indertijd samenhokte) in een boek dat een Bijbel voor travellers en backpackers zou worden.
Geen wonder dus dat een verfilming van Tracks al decennialang op Hollywoods todolijstje stond, waarbij verschillende grote namen – Nicole Kidman, Julia Roberts, de Disney-studio’s – op een gegeven moment bij het project betrokken waren. Maar uiteindelijk werd het dus Wasikowska die in het spoor van Davidson en haar vier kamelen mag trekken. En dat met de Australisch-Amerikaanse regisseur van onder meer The Painted Veil – John Curran – en het Britse productieteam achter The King’s Speech als menners. ‘Ik was blij dat ik nog eens in Australië kon draaien’, aldus Wasikowska. ‘Dat was alweer van mijn zeventiende geleden. Het deed deugd om weer thuis te komen, hoewel ik nooit echt ben vertrokken.’
Hoe bedoel je?
MIA WASIKOWSKA: Wel, officieel ben ik altijd in Australië blijven wonen, hoewel ik de afgelopen jaren de meeste tijd in de States heb doorgebracht. Om de drie, vier maanden keerde ik naar huis terug, naar vrienden en familie. Maar aangezien ik nooit langer dan twee, drie weken bleef, woonde ik nog altijd bij mijn ouders en had ik geen eigen huis. Dat heb ik nu wel. In Sydney. Ik ben eindelijk het nest uit. Ik heb hoegenaamd geen zin om me in LA te settelen omwille van mijn carrière. Die loopt momenteel geweldig en ik hou van Australië, dus waarom zou ik?
Je bent een stadsmeid uit Canberra. Was je wel met de outback vertrouwd?
WASIKOWSKA: Ik ben nooit op walkabout geweest, als je dat bedoelt. (lacht) Ik ga wel elk jaar een week in de outback kamperen. Dat doe ik met mijn familie trouwens nog steeds. Mijn vader is fotograaf en ecologist en organiseert natuurreizen, dus de liefde voor de natuur en voor dieren is me met de paplepel ingegoten. Ik ga niet zeggen dat ik in mijn eentje in de wildernis zou overleven, maar ik kan vuur maken, een tent spannen, mijn potje stoven en slangen wegjagen. Ik weet ook wat het is om door niets omringd te worden, om na een week in de droogte naar een douche te verlangen.
Je kon je dus voorstellen wat Robyn Davidson heeft doorgemaakt?
WASIKOWSKA:(knikt) Tot op zekere hoogte. Ik kon me ook voorstellen waarom ze per se de wildernis in wilde trekken. Een van de redenen waarom dit project zo lang heeft aangesleept, was omdat producenten vreesden dat de kijker Robyns motivatie niet zou begrijpen. Waarom zou een gezonde, slimme meid haar leven en toekomst riskeren door met kamelen door de woestijn te trekken? En is haar reis nog wel actueel? Dat is ook een grote bezorgdheid gebleven. We hebben daar uren over gediscussieerd. Dat vond ik best frustrerend, omdat ik haar gedrag volkomen logisch vind. Tegenwoordig worden jongeren overspoeld door technologie en het internet heeft van de wereld één groot dorp gemaakt. De nood voelen om aan dat benauwende klimaat te ontsnappen, aan die dwang om altijd en overal bereikbaar te zijn via e-mail of gsm, vind ik nu zelfs relevanter dan in 1977. Robyn was ook gewoon jong, wilde haar grenzen verkennen en volledig in het moment leven. Ze was als meisje benieuwd naar de vrouw die ze in de loop van haar reis zou leren kennen. Elke jongere kent dat do or die-gevoel. Voor haar leidde die lokroep naar de outback, voor mij naar de filmset, want ik ben niet zo dapper. (lacht)
Heb je veel afgezien in de woestijn en met die kamelen?
WASIKOWSKA: Het was bloedheet, het was droog, het waren lange werkdagen, maar het lastigste aan draaien in de outback is: je bent blootgesteld aan de grillen van de natuur, van de kamelen, die hun eigen willetje hebben, van het licht, dat voortdurend verandert. En je kunt niet eindeloos zitten proberen tot je het juiste shot hebt. Ik geloof dat Francis Ford Coppola tijdens het draaien van The Godfather: Part II ooit tegen zijn equipe zei: ‘We filmen niet vandaag. We wachten tot de wolken goed zitten.’ Dat konden wij niet. We hadden helaas niet zoveel budget.
Kende je het boek? Of Robyn Davidson?
WASIKOWSKA: Elke Australiër kent Robyn en haar boek. Ik had het niet gelezen maar mijn ouders wel en die waren meteen wild enthousiast. Ik heb Robyn voor de opnames ontmoet en we zijn samen een week op bootcamp geweest. Ze is nog altijd een wervelwind, een energiebom, ze heeft over de hele wereld geleefd en talloze avonturen beleefd. Het was weer eens iets anders dan Alice in Wonderland, Stoker of Maps to the Stars voorbereiden. (lacht)
Wat saaier was?
WASIKOWSKA: Nee, maar wel technischer. Tracks was vrijer, wilder.
Je hebt films met Tim Burton, Gus Van Sant, Park Chan-wook en Jim Jarmusch gemaakt. En straks ben je te zien in Maps to the Stars, de nieuwe David Cronenberg, én in The Double van Richard Ayoade. Dat wordt onderhand een indrukwekkend cv.
WASIKOWSKA: Ik ben een bofkont. Het zijn de projecten die mij het meeste aanspreken, de films waar ik van hou, die ik zelf wil zien. En die regisseurs worden blijkbaar ook door mij aangesproken, want in de regel krijg ik de scripts opgestuurd. Er is nochtans niet zo heel veel keuze. Het is haast een mirakel om een film als Tracks of Maps to the Stars gemaakt te krijgen. Stoker was ook een gedurfde en geweldige film, had Nicole Kidman in de hoofdrol en kreeg fantastische kritieken, maar haast niemand ging kijken, omdat hij wat scherpe randjes had, omdat de studio niet wist wat ermee aan te vangen en hij aldus tussen twee stoelen viel, tussen het commerciële en het kunstcircuit in. Ikzelf lig niet wakker van boxofficeresultaten. It-girl worden of een villa in Beverly Hills bezitten, is nooit mijn ambitie geweest. Ik wil gewoon een goede en veelzijdige actrice zijn. Zoals Nicole Kidman en Cate Blanchett, die voorbeelden voor me zijn. Alleen vind ik het doodzonde voor de makers als een film flopt. Ik wil meer Park Chan-wook zien, meer Jarmusch, meer Cronenberg. Dat zijn mijn favoriete superhelden.
Je doorbraakfilm Alice in Wonderland was anders ook een duur spektakelstuk voor de multiplexen.
WASIKOWSKA: Klopt. Maar het was wel Tim Burton. En het heeft me een breed platform geboden om daarna kleinere, meer gedurfde projecten te kunnen doen. Voor mij was het bij wijze van spreken een promo reel van 150 miljoen dollar. Die spreidstand is er altijd geweest en zal er altijd zijn in de filmindustrie: je moet populair zijn en scoren om risico’s te kunnen nemen en films te maken die ook artistiek belangrijk zijn.
In Maps to the Stars speel je onder meer naast Robert Pattinson, die ook geen it-boy maar een goede, veelzijdige acteur hoopt te worden.
WASIKOWSKA: Absoluut. Het interessante is: die film is net een commentaar op Hollywood en de celebritycultus, een donkere tragikomedie over onze perverse relatie met roem en status. In die zin was het voor Robert nog ironischer dan voor mij. Ik kan nog min of meer anoniem door LA lopen, zonder make-up en zonder designkleren. Voor Robert is dat onmogelijk, hoewel hij niks liever zou willen. Ik denk dat Robert nog veel mensen zal verrassen. Hij is slim, heeft talent en weet waar hij naartoe wil.
Wijs hem de juiste richting. Thanks!
TRACKS
Vanaf 2/7 in de bioscoop.
MAPS TO THE STARS
Vanaf 30/7 in de bioscoop.
THE DOUBLE
Vanaf 20/8 in de bioscoop.
DOOR DAVE MESTDACH
Mia Wasikowska
‘IK GA NIET ZEGGEN DAT IK IN MIJN EENTJE IN DE WILDERNIS ZOU OVERLEVEN, ZOALS MIJN PERSONAGE ROBYN DAVIDSON IN TRACKS, MAAR IK KAN VUUR MAKEN, EEN TENT SPANNEN, MIJN POTJE STOVEN EN SLANGEN WEGJAGEN.’
