Interview Bonobo: ‘Ik vind lounge het meest verachtelijke genre’

Bonobo a.k.a Simon Green over de nieuwe plaat Black Sands, Les Nuits Botanique en zijn diepe haat voor loungemuziek.

Bonobo – ofte: Simon Green – heeft met Black Sands een nieuwe plaat uit. En in tegenstelling tot vorige worpen Dial M for Monkey en Animal Magic is dat er eindelijk een zonder verwijzing naar het dierenrijk in de titel. De plaat klinkt rauw, jazzy en is gelardeerd met de stem van Andreya Triana – die we in 2008 al live bezig zagen met Bonobo tijdens Les Nuits Botanique – wat het geheel een aangenaam live-gevoel meegeeft.

Knack Focus haalde voor u de aap uit de mouw en ontmoette Simon Green in een achterkamer van het Brusselse PIAS-gebouw, waar na het interview nog een interessant gesprek plaatsvond over de kwaliteit van Belgische chocolade en het verdomde Britse regenweer.

Het album klinkt helemaal Bonobo, maar klinkt toch meer ‘live’ dan de vorige platen …

Simon Green: Dat komt zeker door de stem van Andreya Triana. Ik leerde haar kennen toen de vorige Bonoboplaat tot album van het jaar werd verkozen. Ik moest toen razendsnel volk optrommelen, en al mijn muzikanten zaten in Australië of ergens anders. Andreya was dan onze stand-in zangeres. Maar we hadden zoveel gedronken voor de show dat ze plots alle woorden vergeten was …. sindsdien werken we samen (lacht).

Black Sands is ook veelzijdiger dan wat we normaal van je te horen krijgen. De genres lijken elkaar wat sneller te overlappen.

Green: Het was niet de bedoeling, maar that’s just how it goes. Elk album is een reflectie van waar ik op dat moment sta op muzikaal gebied. Ik was tijdens het productieproces zelf nogal sterk bezig met producen – onder andere het album van Andreya Triana – dus vlogen de stijlen me soms letterlijk om de oren. Black Sands is het resultaat daarvan.

Je bent multi-instrumentalist; alle instrumenten op je platen speel je zelf in, niet? Green: Ik ben opgegroeid in een muzikale familie. Mijn vader is folkmuzikant, mijn moeder zangeres. Ik was altijd omringd door muziek, het grijpen naar instrumenten ging vanzelf. Ik besefte toen ook dat ik er talent voor had, dus bleef ik maar andere instrumenten proberen, en dat lukte me meestal wel aardig (kucht).

Live wordt het dan weer helemaal anders. Van het bijna solo producen van een plaat, naar een liveshow met behoorlijk wat muzikanten op het podium. Is dat moeilijk aanpassen? Green: Veel mensen verwachten dat Bonobo live enkel Simon Green is, en dan treffen ze plots zeven muzikanten aan, wat soms wel grappig is. Maar neen, de enige eerlijke manier om een plaat live weer te geven is om die te spelen met heel veel muzikanten. En ja, het is inderdaad is dat wel wat aanpassen, maar ik ben goed bevriend met mijn muzikanten dus voelt live spelen wel natuurlijk aan. Ook de stem van Andreya komt live helemaal tot haar recht. She gives me shivers sometimes.

In menige platenwinkel wordt jouw muziek geclassificeerd onder de noemer ‘lounge’. Knack Focus ving al eens op dat je dit niet bijzonder fijn vindt.

Green: Ik denk dat je niets verschrikkelijker kan zeggen over iemands muziek dan dat. Ik heb absoluut geen respect voor het genre ‘lounge’ op zich, ik veracht het! It’s just background rubbish isn’t it? Het maakt me boos als mensen mijn muziek herleiden tot dat genre, het is zoveel meer. Het is jazz, het is funk, het is soul, het is klassiek, het is noise. There’s so many things going on!

Laten we het dan maar Intelligent Electronic Jazz noemen…

Green: Toch nog iemand met een beetje respect (lacht)

Twee jaar geleden zagen we Bonobo tijdens Les Nuits Botanique. Dit jaar sta je er terug. Heb je nog herinneringen van de vorige Botanacht, waar je het podium deelde met Fujiya & Miyagi? Plus: welke show plannen jullie deze keer neer te zetten? Green: Ik ben goed bevriend met F&M, we delen onze Britse roots. En yeah, wat een prachtige muziektempel is die Botanique zeg! En wat betreft de show, die wordt volledig anders dan de vorige keer. We are going to look less like a band and more like a gigantic live show with lots of noise (barst in lachen uit). We doen het ook met projecties en licht, veel licht. We gaan volledig voor de cinematic feeling!

Je deelt het weekend op Les Nuits 2010 trouwens met niemand minder dan RJD2 op vrijdag en Efterklang en CocoRosie op zaterdag…

Green: Echt? Fantastisch!

Vooraleer we reikhalzend uitkijken naar Les Nuits moet er ons nog één ding van het hart: wat heb jij in godsnaam met het dierenrijk? Ook in Black Sands valt weer een track te spotten met de naam Animals, om nog maar te zwijgen van vorige albumtitels, en je eigen naam Bonobo.

Green: Ik heb helemaal niets met het dierenrijk. Het gaat niet over de namen die je de dingen geeft, maar over hoe de dingen klinken. Ik heb mezelf Bonobo genoemd, ik doopte mijn eerste plaat Animal Magic … en nu vind ik het gewoon grappig dat iedereen naar dieperliggende betekenissen zoekt. Dat zet enkel aan tot meer onzin van mijn kant! Never trust a guy who called himself Bonobo. Genoteerd.

De plaat Black Sands verschijnt op 29 maart in Europa.

Bonobo @ Les Nuits Botanique: 16 mei.

Black Sands / Tracklijst

Kiara Prelude / Kiara /Kong / Eyesdown / El Toro / We Could Forever / The Keeper / All in Forms / Wonder When / Animals / Black Sands

Bij wijze van aperitief, The Keeper: Bonobo + Andreya Triana

en bij wijze van digestief:

Bonobo + Andreya Triana met Eyesdown.

Elisah Vandaele