Virginity (HETPALEIS en Fabuleus) is vetcool en megaleeg

Boris Van Severen, Marieke Dermul, Lennert Coorevits (Compact Disk Dummies) en Natascha Pire doken het repetitiekot in met een dikke Prince-schijf in hun gettoblaster, drie prachtige elektrische gitaren (a pink one, a silver one and a golden one, baby!) en wat synthesizers. Dat klinkt lekkerder dan het is…

‘Die laarsjes!’ De schoenenfetisjist in ons wordt helemaal gek als Lennert Coorevits zijn witte sneakers uitgooit en in een paar hooggehakte, gouden enkellaarzen stapt. Het modelletje waar ook Zijne Purperen Hoogheid Prince zo tuk op was. De schoenen matchen prachtig bij zijn strakke, lichtblauwe jeans en zijn blauw, diep uitgesneden ‘marcelleke’. Ze verleiden Coorevits tot sexy moves met gespreide benen en hete sprongetjes terwijl hij zijn gouden gitaar laat huilen.

Naast hem heeft ook Boris Van Severen, zich in een ‘marcelleke’ gehesen, met daaronder een witte, strakke short waarin eigenlijk enkel de meest ervaren callgirls zich durven te vertonen. Hij laat een zachtroze gitaar janken. Kortom, het plaatje is áf.

De twee staan in het ‘concertdeel’ van het decor. Het is een transparant decor, met glazen zijwanden en doorschijnende achterdoeken die een witte muur suggereren. Er ligt een basketbal, er staat een kledingrek, er is een kleine camera waarin depri geloenst kan worden. Het lijkt op een tot repetitiekot vertimmerde sporthal. De witte en grijze tinten van de ruimte passen perfect bij de geweldige kostuums en….

Even stoppen. Wat valt u op in de paragrafen hierboven? ‘Je doet weinig meer dan de vorm beschrijven, Van Steenberghe.’ Klopt! Daar hebben we een goede reden voor: Virginity – de makers lieten zich inspireren door het werk en leven van Prince – heeft weinig meer te bieden dan vorm. Het is funky, sexy, vet coole vorm maar desalniettemin: het blijft vorm waarin het hard speuren is naar enige inhoud.

Dit is het moment in de recensie waarop de makers die gerecenseerd worden zeer zwaar fronsen. Terecht! Want Lennert en Boris twijfelen toch over hun seksuele geaardheid? En Marieke probeert toch de zoenwaardigheid van elke mond (op de scène) uit? En Natascha vertolkt toch overduidelijk het stille, dansende water met de diepe grond?

Jazeker. Je kunt niet naast die scènes kijken. Ze ogen geweldig, maar, alweer, het is vooral vorm waar gauw wat voorspelbare inhoud genre ‘jongere zoekt ware identiteit en experimenteert daarom een beetje’ op geplakt lijkt. Is dit waartoe de erfenis van Prince deze makers inspireert? Pijnlijk.

Opvallend: de performers ontspannen als ze muziek mogen maken. Hun performances zijn (nog) geen wereldhits, maar de muziekscènes lopen alvast een stuk lekkerder dan de scènes waarin gesproken moet worden.

Twee regisseurs – twee! – hielden de touwtjes vast. Werden Michai Geyzen en Stijn Van De Wiel verblind door de skills van kostuum- en decorontwerpers Katrijn Baeten en Saskia Louwaard die deze voorstelling tot een plaatje maken? Het regisseursduo komt amper verder dan hun potige performers aanzetten tot clichématige ontboezemingen over de prille liefde en de seksuele geaardheid.

‘Alsof jongeren niet met meer bezig zijn dan dat!’, snauwt Van Severen tijdens de openingsscène. Hij heeft groot gelijk.. Maar de voorstelling toont weinig meer dan dát. Wat rest? Een met funky grooves opgeleukt uurtje loeren naar lekkere laarsjes.

Smaakmaker:

video480YouTubeTeaser Virginity (12+) – fABULEUS & hetpaleis360https://www.youtube.com/1.0270hetpaleis