Theater: Stil verzet

Koba Ryckewaert rekent in All that is wrong subtiel af met de vierkant draaiende wereld.

The Play = All that is wrong

Gezelschap = Ontroerend Goed en Laika

In een zin = De voorstelling is het intimistische sluitstuk van een trilogie waarin Devriendt de puberziel aan een nauwgezette, integere en verdraaid accurate theatrale ‘dissectie’ onderwierp.

Hoogtepunt = Het moment waarop Rycekwaert op de grond zit en de volgeschreven krijtborden bekijkt, vervolgens staat ze op en levert rustig en subtiel haar kleine – niet onbelangrijke – bijdrage aan het oplossen van alle wereldproblemen.

Score = * * *

Quote = ‘Wil je de mail die je me stuurde voorlezen, Koba?’ ‘Neen dat wil ik niet, maar jij mag de mail voorlezen.’

‘Wil je de mail die je me stuurde voorlezen, Koba?’, vraagt Zach. ‘Neen, dat wil ik niet. Maar jij mag de mail voorlezen.’ Haar antwoord vat perfect wat Koba Ryckewaert wél en niet wil: ze wil absoluut haar stem laten klinken. Maar niet letterlijk. Enkel in de stilte van het geschreven woord.

Dat ze toch op een podium kruipt, onderstreept de moed van deze achttienjarige actrice. Er kringelt nog een wolkje naïviteit rond deze dame-in-wording. In haar ogen, haar blozende wangen en de fragiele lichaamsbouw is het meisje nog niet helemaal verdwenen. Dat maakt haar ontnuchterende statement in All that is wrong des te sterker, integerder en treffender.

Behalve enkele onbeholpen antwoorden op vragen van haar ‘assistent’ Zach Hatch en enkele verloren flarden muziek, baadt de voorstelling in zinderende stilte. Dat die stilte zindert, is te danken aan de uitstraling van Ryckewaert én de subtiele manier waarop Alexander Devriendt deze jongedame regisseert. Zijn regie borduurt een ragfijn kantwerk van blikken (naar het publiek en naar de muren) en geluiden rond Ryckewaert die op de met krijtborden betegelde speelvloer alle wereldproblemen neerschrijft. Het woordje ‘ik’ staat centraal.

Met een krijtje noteert Ryckewaert niet alleen alle rampen. Ze veegt ze ook uit, schrijft de woorden ergens anders terug neer, … tot de borden als een krijten versie van onze complexe samenleving ogen waarin politieke, religieuze, biologische, sociale, technologische, psychische en wetenschappelijke hoofdbrekers onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.

De voorstelling is het intimistische sluitstuk van een trilogie waarin Devriendt de puberziel aan een nauwgezette, integere, wervelende en verdraaid accurate theatrale ‘dissectie’ onderwierp. Na Pubers bestaan niet en Teenage Riot is dit stuk een verstilde apotheose. De uitgekiende vorm stuwt de inhoud (binnen je eigen leven kan je een deel van de wereldproblemen helpen oplossen). En het einde – waarin Ryckewaert een deel van de krijten problemen létterlijk oplost – geeft hoop. All that is wrong is een doordacht vormgegeven, rakend statement dat evenwel op theatraal vlak de net iets zwakkere schakel in het rijtje is. Precies de pure ingetogenheid van Ryckewaert behoeft geen woorden. Door er alsnog gesproken woord aan toe te voegen, ondergraaft Devriendt enigszins de grootste kracht van Ryckewaert: het zonder luide stem spreken.

Smaakmaker:

ALL THAT IS WRONG TEASER from Ontroerend Goed on Vimeo.

Els Van Steenberghe

Meer info: www.ontroerendgoed.be en www.laika.be