Theater: Romeo en Julia op hun best

Ze mogen al eeuwen onder de zoden liggen, de liefdestragedie van Romeo en Julia beroert nog steeds. Zeker in de wervelende uitvoering van HETPALEIS.

The Play = Romeo en Julia

Gezelschap = HETPALEIS

In een zin = Dit is zowat de meest frisse, aanstekelijke, knap vormgegeven én plotgetrouwe versie van Romeo en Julia in jaren.

Hoogtepunt = De balscène. Daarin haken spel, dans, sobere kostuums met praaldetails (witte tulerokken en zwarte maskers van pauwenveren) en muziek perfect in elkaar en bloeit de liefde tussen de twee tortelduiven helemaal open.

Score = * * * *

Quote = ‘Romeo, waarom zijt ge Romeo? Ontken uw vader, ontdoe u van uw naam en als ge niet wilt, zeg dan dat ge mij graag ziet voor altijd en ik ben niet langer een Capulet!’

‘Love is in the air… ‘, zong Paul Young in 1978 en er volgden nog allerlei zoetgevooisde zinnen waarin Young de liefde vooral een honingzoet en streelzacht karakter toedicht. Niets is minder waar. Verliefd zijn is even zalig als krankzinnig makend. Dat wist Shakespeare als geen ander. Hij schreef er zijn meest beroemde stuk Romeo en Julia over waarin de tortelduiven uit rivaliserende families afkomstig zijn. Elke generatie heeft recht op zijn eigen versie van Romeo en Julia vindt HETPALEIS.

Simon De Vos nam de handschoen op. En hoe! Hij regisseert een van de meest frisse, aanstekelijke, knap vormgegeven én plotgetrouwe versies in jaren. De Vos bewerkte allereerst Shakespeares oertekst. Herhalingen, lange uitweidingen, … hij snoeide het allemaal. Hij boende de taal van Shakespeare op tot een heldere taal die poëtisch sprankelt, zindert van liefde én van angst om die liefde te verliezen. Bovendien heeft hij de plot perfect behouden waardoor ook het politieke aspect van de tekst – hoe vernietigend en verblindend machtsgeilheid kan zijn – knap overeind blijft. Meer zelfs, De Vos zet dat politieke kantje extra in de verf door de personages af en toe (Engelstalige) VN-resoluties in de mond te leggen. Al zorgt het plots switchen van Nederlands naar Engels er net voor dat deze teksten niet altijd even verstaanbaar zijn. Maar dat is het enige echt zwakke plekje van deze voorstelling.

Er zouden nochtans véél meer zwakke plekken kunnen zijn. Want De Vos nam een bijzonder riskante beslissing door zijn debuut in de grote zaal vooral te laten dragen door de frêle schouders van nog niet afgestudeerde acteurs. Daar is lef voor nodig én talent. Op de scène en vooral in de regiestoel. De Vos toont zich een ingetogen regisseur met een arendsoog die mooi uitgebalanceerde scènes maakt waarin de zwart-witesthetiek ten dienste staat van het bruisende spel en het verhaal. Lichttovenaar Mark Van Denesse en twee uitmuntend drummende maestro’s voorzien het geheel van een schitterend klank- en lichtspel. Er wordt zelfs gezongen. En neen, uw musicalalarm hoeft niet af te gaan. Want De Vos houdt alles perfect gedoseerd. Al is hij in het begin iets te kwistig met weinigzeggende, choreografische scènes. Maar dit doet geen afbreuk aan de uitzonderlijke kwaliteit van deze Romeo en Julia. Een geëngageerde, met vuur gespeelde voorstelling die je de vlinders in de buik bezorgt.

Smaakmaker:

Els Van Steenberghe

Meer info: www.hetpaleis.be