Theater: Broodnodige driehoekjes

Benjamin Verdonck verzamelde wat blikjes, stoelen, plankjes en een kapotte voetbal en geeft ons waar we zo nood aan hebben: stilte, traagheid, verwondering en intimiteit.

The Play = Notallwhowanderarelost

Gezelschap = Benjamin Verdonck / Toneelhuis / KVS

In een zin = Verdonck slaagt er voor de zoveelste keer in om een even eenvoudig als gevat antwoord op de samenleving te formuleren. In tijden waarin er een teveel is aan kille hectiek serveert hij een forse scheut warme traagheid.

Hoogtepunt = Het moment waarop een op elkaar gestapelde tafel, stoel, voetbal, plastic flesje en twee blikjes cola de volledige zaal muisstil krijgen terwijl hun ’trainer’ trillend en in angstzweet toekijkt. Dit blijkt het intieme startschot van een subliem uurtje verstilling.

Score = * * * *

Zelden zo een opgeluchte Benjamin Verdonck gezien én zo een geconcentreerd publiek. En dat allemaal voor wat driehoekjes en touwtjes… Notallwhowanderarelost is een voorstelling met een onversneden Verdonckstempel: met een ogenschijnlijk rommeltje aan materialen weet hij pure poëzie én filosofie te brouwen.

Wanneer je de zaal betreedt, ijsbeert Verdonck behoorlijk nerveus door de ruimte die volledig ingenomen wordt door een houten gevaarte, net een ontmanteld poppentheatertje waar enkel het houten geraamte nog overblijft. Behalve het houten geraamte wemelt het ook van de touwtjes. Die touwtjes zal Verdonck het komende uur met zichtbare concentratie bedienen. Aan elk touwtje hangt een houten driehoekje. Die driehoekjes zullen over de houten plankjes – de ‘vloer’ van het poppentheater – schuiven. Trager of wat sneller of met een pirouette. En het enige riedeltje muziek wordt geleverd door een grammofoonplaat met vogeltjesgefluit.

Wat er in godsnaam zo verrukkelijk is aan dit ‘door gefluit begeleid ballet van driehoeken’, vraagt u zich af? Net dat. Dat Verdonck een ballet van driehoeken opvoert en dit in opperste concentratie doet. Elke spier in zijn lijf is gespannen om die ene driehoek een pirouette te laten maken terwijl de andere driehoek lijkt te popelen om ook een sprongetje te maken.

Met een minimum aan middelen ontketent Verdonck een maximum aan theatergenot. Geen groots, intellectueel genot maar het genot van in alle stilte genieten van de concentratie waarmee een kunstenaar een intiem spel speelt en ons door dat spel zelfs laat meeleven met de meest banale voorwerpen. Empathie voelen voor houten driehoekjes, het kan alleen in het theater. En dat is meteen de kracht van Notallwhowanderarelost. In een samenleving waar een gebrek aan empathie lijkt te regeren en er een nog groter gebrek aan rust en verstilling lijkt te zijn, komt Verdonck net met datgene op de proppen waar we zo nood aan hebben. Plus enkele, wat spectaculairdere circuskunstjes die het uurtje openen en sluiten en als het ware een brug vormen van en naar de echte, op sensatie beluste wereld waarin men vooral zou struikelen over schuifelende driehoekjes.

Smaakmaker:

NOTALLWHOWANDERARELOST from Toneelhuis on Vimeo.

EN

NOTALLWHOWANDERARELOST trailer from KVS on Vimeo.

Els Van Steenberghe

Meer info: www.toneelhuis.be en www.kvs.be en www.kfda.be