Bijna tien jaar na Zeitung (2008) creëert choreograaf Anne Teresa De Keersmaeker Zeitigung, met sterpianist Alain Franco, een jonge co-choreograaf én acht dansers die elkaar plagen in de meest fascinerende bochten.
The Play = Zeitigung
Gezelschap = Rosas
In een zin = Een speelse reis langs acht fascinerende persoonlijkheden die zichzelf portretteren – al liggend, springend én grijnzend – doorheen en dankzij het tedere pianospel van Franco.
Hoogtepunt = Een van de hoogtepunten is het moment waarop niet alleen de virtuositeit van maar ook de vriendschap tussen de dansers voelbaar wordt. Zoals de scène waarin er (even) geplaagd wordt.
Meer info: www.rosas.be
Terwijl Bilal El Had schokschouderend en met wat breakdance in de elastische benen over de witte balletvloer stuitert, kijken zijn zeven collega-dansers rustig toe langs beide zijkanten van de balletvloer. Tot El Had ineens gevaarlijk dicht – en met zwaaiende armen – een van die toekijkende collega’s benadert. Die springt snel weg, El Had stuitert verder, een grijnsom zijn mond.
De speelse inslag is het kruid dat u003cemu003eZeitigung u003c/emu003epit u0026#xE9;n hart geeft.
Heerlijk! Die speelse inslag is het kruid dat Zeitigung pit én hart geeft. Op de scène staan acht ijzersterke dansers. De meesten zijn afgestudeerd aan P.A.R.T.S., de dansschool van Anne Teresa De Keersmaeker. Sommigen, zoals El Had, Thomas Vantuycom en José Paulo dos Santos lieten zich eerder in al hun virtuositeit opmerken in een van De Keersmaekers voorstellingen. Vantuycom, bijvoorbeeld, speelde dit voorjaar een glansrol in het prachtige Love Supreme.
In Love Supreme vertolkten de vier dansers elk een instrument uit John Coltranes gelijknamige jazzklassieker. Nu, in Zeitigung smijten ze hun virtuositeit – stuiteren, schokschouderen, op je hoofd dansen, slapstickpasjes in danspasjes vertalen – in een dialoog met het virtuoze pianowerk van Alain Franco.
Franco was er in 2008 ook al bij. Toen speelde hij werk van Bach, Schönberg en Webern (en doorkruiste zo 200 jaar klassieke muziekgeschiedenis). De dansers reageerden – deels improviserend, deels gechoreografeerd door De Keersmaeker – op die muzikale weelde. Nu mag Franco zich ook uitleven op Brahms. De Keersmaeker voegt op haar beurt een extra danstaal aan haar choreografie toe: de taal van de jonge choreograaf/danser Louis Nam Le Van Ho.
De rode draad is niet zozeer de taal van Anne Teresa De Keersmaeker of de taal van Louis Nam Le Van Ho maar de aanstekelijke en kleurrijke manier waarop de acht dansers met die danstalen aan de slag gaan.
Louis Nam Le Van Ho en De Keersmaeker louter complementair noemen, is de waarheid geweld aandoen. Wat ze samen betekenen, voel je wanneer de dansers in de lyrische, verfijnde en soms staccato bewegingstaal van De Keersmaeker duiken, om dan weer in het rustige idioom van Louis Nam Le Van Ho’s te duiken.
Beide choreografen laten de dansers doen wat Franco met de klassieke muziekgeschiedenis doet: constant van de ene taal in de andere duiken. De rode draad is niet zozeer een van de beide choreografen, maar wel de aanstekelijke en gevarieerde manier waarop de acht dansers met die danstalen aan de slag gaan.
Het maakt Zeitigung tot een minder evenwichtige en coherente voorstelling dan, bijvoorbeeld, Love Supreme. Zeitigung laat zich eerder beleven als een speelse reis langs acht fascinerende persoonlijkheden die, in sobere kostuums met kleuraccenten, zichzelf portretteren – al liggend, springend én grijnzend – doorheen en dankzij het tedere pianospel van Franco. Kortom, een speelse (tijds)reis langs vele tinten bezieling.
Smaakmaker:
https://i.ytimg.com/vi/95smIYmIjB8/hqdefault.jpg360https://www.youtube.com/video1.0270Rosas vzwYouTube480Zeitigung (2017) — teaser #02480https://www.youtube.com/user/RosasVzw
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
