Over monniken schrijven, is over de stilte schrijven.

Bernard Dewulf schrijft in opdracht van Theater Artemis een stuk over de stilte en de monniken: ‘Drie monniken’.

Toen auteur Bernard Dewulf in 2009 ontslagen werd als columnist van De Morgen, besloot hij de mogelijkheden van zijn taal verder te exploreren. Onder meer als theaterauteur. De artistieke leider van Theater Artemis, Floor Huygen, vroeg hem een stuk te schrijven over monniken.

Waarom aanvaardde je de opdracht?

Bernard Dewulf: Over monniken schrijven, impliceert over de stilte schrijven. Dat boeit me. Drie monniken werd daarom ook, misschien vooral, een stuk over omgaan met de stilte en de plaats die de stilte in ons leven inneemt. Ik liet me inspireren door het leven van de kartuizers — de strengste kloosterorde in de katholieke kerk – en door gesprekken die ik met de spelers had. Over monniken maar evengoed over stilte.

Een van die spelers noemt jouw tekst een ‘luisterspel’.

Dewulf: Theater gaat voor mij meer over de taal dan over het me inbeelden hoe welk personage beweegt. Theater is – met zijn beperkingen – een uitdaging omdat ik verschillende stemmen tegelijk kan laten spreken, in tegenstelling tot een column. Bovendien kan ik die stemmen ook laten twijfelen.

Is theater een speeltuin?

Dewulf: Theater is een vooral collectieve kunst. Daar had ik behoefte aan. Het is ook een onderzoek naar de ritmiek van de taal. Momenteel werk ik aan een ‘Lolita’ voor NTGent. Die tekst wordt nog ritmischer. Het is haast een partituur.

(E.V.S.)

Smaakmaker:

Meer info: www.artemis.nl